به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ جواد جزینی نویسنده و منتقد ادبی با اشاره به رشد قابل توجه داستان‌نویسی در ایران به ویژه در میان جوانان گفت: در ماه‌های اخیر از من بسیار دعوت می‌شود تا در نشست‌های رونمایی از آثار ادبی جوانان شرکت کنند. این اتفاق از یک نظر برای ما خوشآیند است و از طرفی هم باید متوجه شویم که جوانان در حال گرفتن میدان از نویسندگان باسابقه هستند. این مساله زمانی جذاب تر هم می شود که می‌بینم ادبیات داستانی ما از ابتدای شکل گیری تا به امروز به طور عمده مردانه بوده اما در سال‌های اخیر در حال مبدل شدن به فرآیندی است که نویسندگان زن زیادی در آن رویش پیدا کرده‌اند.
جزینی در ادامه با بیان اینکه بخش قابل توجهی از بدنه داستان‌نویسان جوان ایران از بدنه ژورنالیستی و روزنامه‌نگاری به سمت نوشتن گرایش پیدا می‌کنند، گفت: مارکز معتقد است داستان نویسان باید روزنامه‌نگار باشند و نباشند. او در تاویل این صحبت از خود می‌گوید روزنامه‌نگاری برای نوشتن پیشه خوبی به شمار می‌رود خود رسانه و نگاه روزنامه‌نگاری داشتن برای نویسندگی آفت است.
این نویسنده ادامه داد: نویسنده‌ای که سال‌ها کار رسانه‌ای و ژورنالیستی کرده باشد، بدون شک زبانی خوب و سیقلی و نرم و در عین حال سالم و آرام و روان و پخته‌ای برای نوشتن دارد اما آفت مهم لغزش‌های زبانی نیز او را تهدید می‌کند.
وی افزود: وقتی نویسنده‌ای ژونالیست نیز باشد به طبع به واسطه کارش در حوزه‌ای متمرکز می‌شود و نمی‌تواند از آن خارج شود. این تمرکز همان آفتی است که مارکز از آن یاد می‌کند و معتقد است روزنامه‌نگار به محض نویسنده شدن باید از فضای کاری روزنامه‌نگاری خود دست بکشد.
جزینی افزود: روزنامه‌نگارها گزارش‌گر هستند و همین باعث می‌شود در سطح بمانند و به لایه‌های عمیق نفوذ نکنند. برخی گزارشگران را راویان دردهای اجتماعی می‌دانند در حالی که نویسنده می‌تواند از سطح عبور کرده و سوژه یک گزارش ژورنالیستی را تبدیل به یک وضعیت انسانی کند. به همین خاطر هم از نویسنده انتظاری بیش از گزارشگری می‌رود و پسندیده نیست او در قامت یک ژورنالیست خود را باقی نگاه دارد.