به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ این کتاب زندگی‌نامه‌ای که عنوانش «کامو، فعال کمونیست» است عمدتاً روی سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۷ تمرکز کرده که آلبر کامو در الجزیره زندگی می‌کرد.

روزنامه‌ فیگارو در گزارشی نوشته است هنوز هم برای کاموشناسان سؤال‌های متعددی درباره‌ عضویت کامو و نویسندگان فرانسوی در حزب کمونیست وجود دارد.

کامو سال ۱۹۳۵ در حالی که جوانی ۲۲ ساله بود تحت‌تأثیر استاد فلسفه‌اش ژان گرونیه به عضویت حزب کمونیست الجزیره درآمد  که زیر نظر حزب کمونیست فرانسه فعالیت می‌کرد.

در زندگی‌نامه‌ای که در هشتادمین سالروز تولد کامو منتشر شده نویسندگان روی این موضوع نیز تمرکز کرده‌اند که کامو از آن دو سال چگونه بعدها در نوشتن نمایشنامه‌ها و داستان‌های خود استفاده کرد.

کریستیان فلین و انیس سپیکل-کوردیل نویسندگان این زندگی‌نامه گفته‌اند کامو در دو سالی که عضو حزب کمونیست بوده هیچکدام از آثار مارکس یا انگلس را نخوانده بوده است.

کامو سال ۱۹۳۷ از حزب کمونیست اخراج شد و بعدها نیز دوستی‌اش با ژان پل سارتر که از نویسندگان چپ‌گرای پاریس بود سر برداشت‌های سیاسی به هم خورد.

بخشی از زندگی‌نامه‌ی جدید کامو نیز به ماه‌هایی برمی‌گردد که فعالیت‌های کامو در الجزیره با قوانین حزب کمونیست سازگار نبود و منجر به اخراجش شد.

نویسندگان این زندگی‌نامه می‌گویند مهمترین دلیل برای اخراج کامو از حزب کمونیست الجزیره مخالفت و اعتراض او به سیاست‌های حزب در قبال ملی‌گراها بوده است.

حزب کمونیست الجزیره در سال ۱۹۳۷ فعالان ملی‌گرا را به مقامات الجزایری لو می‌داد. این اقدام با اعتراض و مخالفت سرسختانه‌ی کامو مواجه شده بود.

درباره‌ی زندگی کامو تاکنون ده‌ها اثر به شکل‌های مختلف به زبان‌های فرانسه، انگلیسی، آلمانی و اسپانیایی منتشر شده است.

بخشی از این زندگی‌نامه‌ها صرفاً همراه با انتشار نامه‌ها و یادداشت‌های روزانه‌ی کامو بوده که به روشن شدن بخش‌هایی تاریک از زندگی این نویسنده‌ی برنده‌ی نوبل ادبیات کمک کرده است.

از کامو آثار متعددی مانند «بیگانه»، «طاعون»، «آدم اول»، «سقوط» و «انسان عاصی» به فارسی ترجمه شده است.