به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شرق: ایزابل اشراقی، هنرمند ایرانی- فرانسوی، قرار است عکس‌های خود از زادگاهش را با عنوان «ریشه‌های من» در گالری راه ابریشم به نمایش درآورد. ایزابل اشراقی متولد سال ١٣٤٣ اصفهان از مادری فرانسوی و پدری ایرانی است. او سال ١٣٧٥ به زادگاهش که در سه‌سالگی ترک کرده بود بازمی‌گردد. از زمان نخستین بازگشت، از زندگی روزانه‌ زنان اصفهان عکاسی می‌کند، با هدف به‌نمایش‌گذاشتن آنچه که خودش می‌توانست باشد. ایزابل اشراقی سفرهای زیادی به ایران کرده و این رویکرد پیشرفت‌گرا همواره از راه لنزِ دوربین عکاسی‌اش، به او اجازه می‌دهد با دیگران اُخت بگیرد و با جامعه سازگار شود. او گرایش دارد کارش را با حساسیتی که خاص خودش است دنبال کند.  ایزابل اشراقی در طول بیش از ۲۰ سال، گزارش‌های پرشماری را برای مطبوعات فرانسوی و بین‌المللی انجام داده و در نمایشگاه‌های بسیاری، از جمله فرانسه، آلمان، هلند، ایتالیا، مراکش، بنگلادش و... شرکت داشته است.او برنده‌ جایزه‌ «کداک» نقد عکاسی در سال ۱۳۷۷، برنده‌ برنامه‌ پژوهش و آفرینش «Villa Médicis Hors les Murs» در سال ۱۳۷۹، برنده‌ برنامه‌ FIACRE در سال ۱۳۸۱ است و از سال ۱۳۸۰ تاکنون، کارهای عکاسی او در آژانس Vu در پاریس منتشر می‌شود. اشراقی در استیتمنت این نمایشگاه آورده است: «هویت ایرانی به کمک عکس‌هایم ظاهر شد. من از پدری ایرانی و مادری فرانسوی در اصفهان به دنیا آمدم. این هویت ایرانی همیشه در کارت‌های شناسایی من وجود داشته است.من به علت اینکه در کودکی از ایران رفتم، هیچ خاطره‌ای نداشتم، اما زمانی که تصمیم گرفتم سراغ کشوری که متعلق به من است بروم، احساس ایرانی‌بودن به من دست داد. در سال ١٣٧٤ گذرنامه‌ قدیمی از مادرم را برداشتم که عکس کودکی من به صفحه‌ چهارم آن الصاق شده بود و روی آن نوشته بود «ناشناس». پاسپورتم را به سفارت جمهوری ایران در پاریس بردم و امیدوار بودم که به من ویزا بدهند. کارمند سفارت گفت: «چون شما ایرانی هستید، نیاز به ویزا ندارید».نخستین گذرنامه‌ ایرانی من با عکس بزرگسالی‌ام به مرور زمان، پر شد از مهرهای ورود و خروج: تهران، فرودگاه مهرآباد. تهران، فرودگاه امام خمینی. اصفهان، فرودگاه شهید بهشتی.بعد از سفر سی‌ویکم دیگر سفرهایم را نمی‌شمردم و تمام سفرهایم با هدف عکاسی انجام می‌شد. در هر سفر بیشتر از سفر قبلی احساس ایرانی‌بودن می‌کردم.از ابتدای ورود به سرزمینی که در آن ریشه‌ داشتم، زن‌های اصفهان الگوی من بودند. می‌خواستم بدانم اگر در ایران بزرگ شده بودم به کدام زن شباهت داشتم.با دیدن زندگی روزمره‌ آنها متوجه شدم که زن‌بودن، مادربودن، زن خانه‌دار، زن شاغل و زن شهروندبودن چه معنایی دارد. این لحظاتی را که در عکس‌هایم به اشتراک گذاشته‌ام، گوشه‌هایی از زندگی است که از خاطرات تصویری حافظه‌ام پاک شده بود و در این سال‌ها دوباره بازسازی کرده‌ام. اکنون پس از گذشت ٢٠ سال می‌توانم بگویم که هویت ایرانی و همچنین هویت اصفهانی خودم را پیدا کرده‌ام. هویت فرانسوی‌ام را از یاد نمی‌برم، چون همیشه بوده و هست و نیازی نیست که به جست‌وجوی آن برآیم. این نیمه فرانسوی‌ام همیشه بی‌وقفه به نیمه‌ ایرانی‌ام می‌نگرد و برعکس».این نمایشگاه، جمعه، اول اردیبهشت افتتاح شد و تا ١٨ اردیبهشت در بلوار کشاورز، بین وصال و قدس، شماره ٢١٠، طبقه چهارم ادامه دارد.