به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ عبدالکریم جربزه‌دار اظهار کرد: وقتی صحبت از دانش تولید کتاب به میان می‌آید دو مقوله دانش فنی و دانش علمی در اذهان تداعی می‌شود. با صراحت می‌گویم ناشران ـ منظورم ناشران خصوصی حرفه‌ای است که در سال بیش از 30 عنوان کتاب چاپ می‌کنند ـ از نظر دانش فنی کتاب نه تنها هیچ کمبودی ندارد بلکه در این زمینه به‌ویژه جلدسازی از بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا نیز گام فراتر گذاشته است.
به طور مثال می‌توان به انتشاراتی‌های ققنوس، چشمه، مرکز، ثالث، طهوری و توس اشاره کرد. آثار این گروه از ناشران هیچ ایرادی ندارند البته جا دارد که بهتر نیز بشوند اما فراموش نکنید که بهتر شدن، هزینه دارد. وقتی بازار خرید کتاب خوب نیست و به‌تبع آن شمارگان آثار پایین است، ناشران انگیزه‌ای برای صرف این هزینه ندارند.
وی درباره وضعیت محتوایی و علمی کتاب‌ها، توضیح داد: هر مدیر انتشاراتی باید در حوزه‌های مختلف اعم از اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، تاریخی، پزشکی و ... دبیر متخصص و حرفه‌ای داشته باشد تا کتاب‌ها را پیش از چاپ به لحاظ علمی بررسی و درباره آن اظهارنظر کنند. تحقق این مهم برای مدیران انتشاراتی‌ها هزینه‌بَر است (هزینه اجاره اتاق برای دبیران، هزینه تلفن، هزینه برق و ...) از طرف دیگر مدیران انتشاراتی‌ها با تیراژ اندک کتاب‌ها توان تقبل این هزینه را ندارند. نهایتاً بسیاری از آثار با کیفیتی که باید و شاید منتشر نمی‌شوند. بنابراین بنیه نشر کشور در زمینه محتوایی ضعیف است.
جربزه‌دار توضیح داد: وقتی صحبت از نشر می‌کنید ضمن این‌که باید نگاه درونی به آن داشته باشد اندکی نگاه بیرونی نیز لازم است. روی سخنم، آن تعداد ناشران تخصصی و حرفه‌ای (حدود 80 ناشر) کشورمان است که اتفاقاً تعدادشان کمتر از ناشران حرفه‌ای کشورهایی مانند آلمان و فرانسه نیست. اما در این کشورها بیشترین تمرکز بر روی آن‌هاست و بازار کتاب گسترده‌ای دارند. بنابراین قوی‌تر و با امکانات بیشتری فعالیت می‌کنند.
مدیر انتشارات اساطیر ضمن تأکید بر این نکته که دولت بدترین کارفرمای ممکن است، افزود: بخشی از آفت محتوایی کتاب‌ها به حمایت‌های بی‌هدف و بی‌رویه دولت یا نهادهای ویژه‌ای به‌منظور تأسیس مؤسسات مختلف انتشاراتی برمی‌گردد. برای این امر بودجه کلان در اختیار مؤسسات قرار می‌گیرد که البته بازدهی لازم و کافی را ندارند.
وی توضیح داد: بزرگ‌ترین کمک دولت به نشر کشور این است که کاری به کار نشر نداشته باشد و تنها وظیفه خود را نظارت بر این حوزه بداند و اگر کتابی هم به لحاظ فنی و هم از نظر محتوایی خوب است، در راستای اهداف فرهنگی کشور، به عنوان کتاب برتر در جوایز مختلف کتاب معرفی شود. همچنین دولت می‌تواند به منظور تشویق تولیدکنندگان کتاب‌های خوب و شایسته، نسخه قابل توجهی از آن‌ها را خریداری کند. ضمن این‌که باید به هنگام خرید کتاب‌ها، بیشتر به کیفیت و سابقه ناشران آن‌ها توجه کند.