به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ محمدرضا شمس که آثاری همچون «رستم دستان» و «ضحاک» را برای گروه سنی کودک و نوجوان نوشته درباره این تجربیات به خبرنگار مهر می‌گوید: بازآفرینی، خلاقانه‌تر و دشوارتر از بازنویسی است.
شمس بازنویسی را تنها روان و قابل فهم کردن یک متن دانست و افزود: ما در بازآفرینی با یک اثر جدید روبه‌رو هستیم؛ اثری که با شرایط زمان و مکان هماهنگ و به‌روز شده است. اما در بازنویسی این اتفاق نمی‌افتد و ما تنها جمله‌ها را روان و قابل درک می‌کنیم.
نویسنده داستان «من، بابابم، دماغ زن بابام» که در آثار خود از قالب قصه بهره برده و به بازنویسی و همچنین بازآفرینی افسانه‌ها پرداخته است گفت: قصه‌ها و افسانه‌ها، همزاد انسان هستند. از این رو هیچ زمان جذابیت خود را برای مخاطب از دست نمی‌دهند اما ضرورت دارد که این افسانه‌ها به روز شوند و من در کتاب‌های خود قصه‌ها و افسانه‌های کهن را به روز می‌کنم.
شمس، افسانه‌ها را گونه‌ای تاریخ شفاهی دانست و افزود: قصه‌ها و افسانه‌ها از دل خواست و باور مردم برخاسته‌اند و باید حفظ شوند و باقی بمانند و یک روش کارآمد برای زنده ماندن این افسانه‌ها تازه کردن یا بازآفرینی آنهاست.