به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ کتاب «همروی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی» نوشته سید صادق حقیقت توسط انتشارات هرمس، ۱۳۹۶ در ۵۴۳ صفحه و به قیمت ۴۰ هزار تومان منتشر شد. این کتاب شامل یک مقدمه و دو بخش به شرح زیر است:
بخش اول: چارچوب نظریه همروی
تفاوت رویکرد حداکثری و حداقلی
بررسی و نقد رویکرد حداکثری
بررسی و نقد رویکرد حداقلی
پیشینه نسبت سنجی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی
ارکان نظریه همروی
کاربرد نظریه همروی
بخش دوم: مبانی و روش شناسی
ظرفیت سنجی دین نسبت به مفاهیم سیاسی مدرن
طبقه بندی دانش سیاسی
چیستی و گونه های فلسفه سیاسی
رابطه فلسفه سیاسی، کلام سیاسی و فقه سیاسی
استنباط و نقش زمان و مکان
تحولی روش شناسانه در فقه سیاسی
هرمنوتیک و مطالعات اسلامی
گفتمان و مطالعات اسلامی و ایرانی
گونه شناسی ارتباط دین و سیاست
اسلام سیاسی و اسلام غیرسیاسی
در معرفی کتاب آمده است: «رویکرد همرَوی» راه میانه یا راه سومی بین دو رویکرد حداکثری و حداقلی به شمار می رود؛ و بر تعامل ادله عقلی (فرامتنی) با ادله قرآنی- روایی (متنی) تکیه می زند. از جهتی، می توان این رویکرد را ادامه کوشش فارابی (در نسبت سنجی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی) و نایینی و آخوند خراسانی (در سنجش ظرفیت فقه در مقابل تجدد) ارزیابی کرد.
نظریه همروی- کوشش اولیه ای که در این کتاب تحت عنوان «همروی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی» صورت پذیرفته- را می توان زیرمجموعه عنوانی عام تر، یعنی «رویکرد همروی» قرار داد. متفکران زیادی در زیر چتر رویکرد همروی قرار دارند؛ حتی فارابی در عصر زرین تمدن اسلامی که نسبت فلسفه سیاسی و فقه مدنی را با رویکردی عقلی به بحث گذاشت. وی کلیات سیاست را به فلسفه، و جزییات آن را به فقه واگذارد؛ و همین مسئله باعث شد در طول زمان فقه سیاسی جا را برای فلسفه سیاسی و رویکرد عقلانی به سیاست تنگتر نماید. این در حالی است که بسیاری از اندیشمندان اسلامی فقط رویکرد فلسفی و یا فقهی به سیاست داشته اند.
نظریه همروی در چهار سطح امکان طرح دارد: پل زدن بین روش های معرفتی، جمع بین روش های متنی و فرامتنی (و متن گرایانه و زمینه گرایانه)، همسویی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی، و بالاخره ترکیب سازوار سنت و تجدد. موضوع کتاب حاضر همسویی و تعامل فلسفه سیاسی و فقه سیاسی است.
این کتاب شامل بیش از یک دهه پژوهش و کوشش هاب قلمی نوبسنده در حوزه اندیشه سیاسی اسلامی حول محور نظریه همروی است. به اعتقاد نویسنده این کتاب، هرمنوتیک و گفتمان دو روش مهم مدرن و پسامدرن محسوب می شوند که ممکن است بتوانند شیوه فهم را در اندیشه اسلامی متحول سازند.