به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران حافظه مکتوب و تاریخی کشوری است که سابقه‌ای دو هزار و ۵۰۰ ساله را با خود به یدک می‌کشد. کارنامه‌ای که در آن نام نام‌آوران و متفکران زیادی به ثبت رسیده و این مکان امروز محل نگهداری سند افتخارات آنهاست. امروز هشتادمین سالگرد تاسیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران است. به این بهانه نگاهی داشته‌ایم به تاریخچه شکل‌گیری این سازمان و مسئولانی که بر آن تکیه زده‌اند.
کتابخانه ملی ایران چگونه شکل گرفت؟
کتابخانه ملی سوم شهریور سال ۱۳۱۶ در ساختمانی در جنب موزه ایران باستان رسما افتتاح شد. تـاریخچـه تشکیـل مجمـوعه کتابخانه بـه آغاز دهـه ۱۲۴۰ بـازمی‌گردد. ۱۲ سال پس از تاسیس مدرسه دارالفنون در تهران در سال ۱۲۴۳ کتابخانه کوچکی در آن مدرسه تشکیل شد که بعدها هسته اولیه مجموعه کتابخانه ملی ایـران به حساب آمد. در سال ۱۳۱۶ انجمن معارف، کتابخانه ملی معارف را با مجموعه‌ای که با کوشش فراوان گردآوری کرده بود، در جنب مدرسه دارالفنون، تأسیس کرد.
واژه ملی بـه کـار رفتـه، به این معنی بـود کـه این کتابخانه هیچ گونه وابستگی به دولت ندارد. از این رو، نباید کتابخانه ملی معارف را سلف کتابخانه ملـی ایـران دانست. در اواخر سال ۱۳۱۳ مهدی بیانی کـه به ریاست کتابخانه عمومی معارف منصوب شـده بـود، تأسیس کتابخانه ملی ایران را بـه علی‌اصغر حکمت، وزیـر معـارف، پیشنهاد و موافقت وی را جلب کرد.
در قسمت شمالی ساختمان موزه ایران باستان (میدان مشق، نبش خیابان امام‌خمینی و سی‌تیر کنونی) قطعه زمینی وجود داشت به مساحت حدود ۳۵۰۰ متر مربع که در سال ۱۳۱۵ علی‌اصغر حکمت از رضا شاه اجازه خواسـت تا در این زمین کتابخانه‌ای تخصصی برای موزه ایران باستان ساخته شود و به نام ابوالقاسم فردوسی، کتابخانه فردوسی نامگذاری شود.
با درخواست حکمت موافقت شد و از آندره گدار، باستان‌شناس و معمار فرانسوی، کـه نقشـه موزه ایران باستان را تهیه کرده بود خواسته شد تا نقشه‌ای برای کتابخانه ارائـه دهد تا سبک دو ساختمان بسیار به هم شبیه شـود.
در خرداد ۱۳۱۶ مجموعاً ۱۳۷۱۲ نسخـه چاپی و خطی – در چند نوبـت – بـه کتابخانه تحویل داده شد. مجمـوعـه دیگـری کـه در زمـان افتتـاح بـه کتـابخـانـه ملـی منتقـل شد، حدود ۵۰۰۰ جلد کتاب به زبان‌های روسی، فـرانسـوی و آلمانی متعلق به کتابخانه بانک استقراضی شوروی بود. پس از انقـلاب اُکتبـر ۱۹۱۷ کتاب‌های بانک استقراضی در اختیار کتابخانه ملی قرارگرفت.
بـا تلاش مهدی بیانی مجموعه کتابخانه عمومی معـارف که به ۳۰ هزار نسخه خطـی و چـاپـی مـی‌رسیـد بـه ساختمان جدید- جنب مـوزه ایـران باستان- منتقـل و با نام کتابخانه ملی ایران در سوم شهریورسال ۱۳۱۶ افتتاح شد.
زیـربنـای نخستیـن سـاختمـان کتابخانه ملی ایران ۵۵۰ متر در ۲طبقـه بود. طبقه اول مشتمل بود بر تالار نمایش، تـالار فـردوسـی، بخش نشـریـات و خدمات فنی؛ و طبقـه دوم بـه تالار مـطالعـه (برای حدود ۶۰ نفر) و مخازن کتاب‌ها اختصاص داشت. مخازن کتابخانه کلاً برای ۴۰۰۰۰ جلد کتاب طـراحی و ساخته شـده بـود.
در نیمه دوم دهه ۱۳۳۰ ساختمان دیگـری به مساحت ۵۷۰ مترمربع زیربنا در حد فاصل ساختمان قبلی و دیوار وزارت امور خارجه سـاختـه شـد و برای یک دهه، کتابخانه ملی کمتر تحت فشار کمبود جا بود.
پیشنهـاد احـداث یک کتابخانه ملی دیگـر بیشتر بـه این دلیل بود که کتابخانه ملی موجود از زمان احداث بـه هیـچ وجـه، به گونه‌ای عمل نکرده بود که بتوان آن را یک کتابخانه ملی بـا معیارها و استانداردهای کتابداری به حساب آورد.
در واقـع کتابخانه ملی ایـران در حـد یک کتابخانه عمومی و شاید یک قرائت‌خانه انجام وظیفه می کرد. همچنین از اوایـل دهـه ۱۳۴۰، بـه پوششی بـرای سازمان اداری ممیـزی و سانسور بدل شده بود.
در اسفند ۱۳۵۶ آیین نامه ثبت کتاب در هیئت وزیـران به تصویب رسید. کتابخانه ملی ایـران، کتابشناسی ملی ایـران را از سال ۱۳۴۲ بـه طور ناقص و نامرتب منتشر می‌کرد اما از نظر خدمات فنی و اصول علمـی و جهانی کتابداری به قدری عقب بود که نمی‌توانست بـه سایر کتابخانه‌های کشور یاری برساند. بیشتر فعالیت ۳ تا ۴ دهه اول عمر کتابخانه ملی صرف انتشار فهرست نسخه‌های خطی شد.
در سال ۱۳۵۲ از ایفلا (فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و مؤسسات کتابداری) درخواست شد که ایران را در تأسیس کتابخانه ملی جدید یاری دهد.
در همایش جهانی ایفلا نمایندگان ایـران از آقای لیبارز، رئیس ایفلا خواستند کـه در تأسیس کتابخانه ملی، بـه عنوان یک رویداد مهم فرهنگی در تاریخ ایران، نقش مهمی به کتابداران ایرانی سپـرده شـود. از ایـن رو طـرح تأسیس کتابخانه ملی پهلـوی به مرکز خدمات کتابداری و مرکز مدارک علمی ایران ارسال شد.
در ۱۳۵۴، ناصر شریفی، رئیس وقـت دانشکـده کتابـداری پـرات، در آمریکا ۶۰ تن از کتابداران و معماران مشهـور جهـان را دعـوت کرد تا بـرای بررسی معمـاری و کتابخانه‌های ایران به مدت یک ماه به ایران سفر کنند. هنـوز بـررسـی‌هـا و تجدیدنظرهای نهایی بـه انجام نرسیده بود که با پیروزی انقلاب اسلامی کار متوقف شد.
پس از پیـروزی انقـلاب اسـلامـی، نخستین گـام بـرای ساماندهی کتابخانه ملی در سال ۱۳۵۸ برداشته شد. طـرح ادغام مرکز خدمات کتابداری و کتابخانه ملی ایـران که هر دو زیرمجموعه وزارت فرهنگ و آموزش عالی بودند به وزیر فرهنگ و آموزش عـالـی ارائـه شـد و مـورد تصـویـب قـرار گرفت.
در سال ۱۳۶۰ ادغام انجام شد و مرکز خدمات کتابداری با همه تجهیـزات و کارمندانش بـه سـاختمـان قـدیمـی کتابخانه ملی ایران منتقل شد.
بـا عملـی شـدن ادغـام مـرکـز خدمات کتابداری در کتابخانه ملی، در سال ۱۳۶۲، بحران کمبود جا به مراتب شدیدتر شد. سـرانجـام بخشـی از ساختمان نیاوران بــه کتابخانه ملی تحـویـل داده شـد و متعاقب آن کتابخانه ملی، عملاً در سه نقطـه تهـران مستقـر شـد.
پراکندگی نیروهای انسانی و بخش‌های مختلف کتابخانه ملی موجب شد که وظایف و کارهای کتابخانه بـا کُندی و مشکـلات زیادی انجام شود. در سال ۱۳۶۹ بار دیگر اجرای طرح ساختمان کتابخانه ملی مطرح شد و کلیـه سـوابـق در اختیار مهندسان مشاور شرکت پیرراز که از طرف وزارت مسکن و شهرسازی به کتابخانه معرفی شده بود، قرارگرفت.
در مـرداد ۱۳۷۴ کار ساخت در منطقه عباس آباد تهران آغاز و فاز اول در اسفند ۱۳۸۳ افتتـاح شـد و کلیـه واحدها و نیروهای انسانی کتابخانه ملی ایـران در یک مکـان جمع شدند.
ادغـام سازمان اسناد ملی کشور با کتابخانه ملی ایـران
در سال ۱۳۷۸ سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در کتابخانه ملی ادغام شد و عملاً تعداد ساختمان‌های کتابخانه ملی به عدد ۸ رسید. اتفاق مهم دیگری که در دهه ۱۳۸۰ در کتابخانه ملی روی داد، ادغـام سازمان اسناد ملی کشور با کتابخانه ملی ایـران و تأسیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی بـود.
شـورای عالی اداری در سال ۱۳۸۱، بـه پیشنهـاد سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشـور این ادغام را تصویب کرد. در بنـد ج مـاده ۲ ایـن تصویب نامه آمده اسـت: وظایف و مأموریت‌های تخصصی سـازمـان اسنـاد ملی ایـران و همچنیـن کتابخانه ملی در قالب ۲ معاونت مستقـل، تحت عنـوان کتابخانه ملی و اسناد ملی با برنامه مستقل در قوانین بودجه سنواتی فعالیت خواهند نمود.
ساختمان جدید کتابخانه ملی
ساختمان جدید کتابخانه ملی بـه گونه‌ای طراحی و ساخته شده کـه عـلاوه بـر مدیریت، واحدهای پشتیبانی، و پارکینگ، ۸ مـرکـز مهم و تخصصـی کتابداری و مجمـوعـه‌هـای کتاب‌های مرجع و غیـر مرجع چاپی، نسخـه‌هـای خطـی و کتاب‌های نادر، منابع غیرکتابی را در خود جا بدهد و قابلیت آن را داشته باشد تا بتواند با تغییراتی که در حوزه فناوری روی می‌دهد هماهنگ شود.
ساختمان جدید ایـن امـکان را دارد تا مراکز تخصصی کتابداری بتوانند با هم در ارتباط مستقیم باشند. مجمـوعـه اصلـی کتابخانه ملـی در مخزن‌های بسته و در زیرزمین نگاهداری می‌شود ولی مجموعه‌ها و منـابـع مرجع در سالن‌های قرائت و به صورت نظام قفسه باز در دسترس مراجعه کنندگان است.
با استفاده از تجهیزات مدرن، انتقال کتاب از مخازن به بخش‌های امانت امکان پذیر است. این ساختمان گنجایش حداکثر ۷ میلیون نسخه را دارد.
فعالیت‌های کتابخانه ملی
فراهم‌آوری منابع، سازماندهی، اطلاع‌رسانی و فعالیت‌های پژوهشی مهمترین فعالیت های اصلی کتابخانه ملی هستند.
چه کسانی از سال ۱۳۱۶ تاکنون بر کرسی کتابخانه ملی تکیه زدند؟
مهدی بیانی، بنیانگذار و نخستین رییس کتابخانه ملی ایران بود. نخستین رییس کتابخانه ملی ایران صاحب کتاب‌ها و مقاله‌های متعددی در زمینه فلسفه، خوشنویسی و کتابداری است. فهرست ناتمام تعدادی از کتاب‌های کتابخانه سلطنتی در سال ۱۳۵۲ و کتابشناسی کتاب‌های خطی سال ۱۳۵۳ از جمله آثار وی محسوب می‌شود. بیانی از سوم شهریور ماه ۱۳۱۶ تا ۱۳ خرداد ماه ۱۳۴۰ ریاست کتابخانه ملی ایران را بر عهده داشت.
علی‌اصغر شمیم، از سال ۱۳۱۹ تا سال ۱۳۲۱ رییس کتابخانه ملی ایران بود. وی دارای مدرک کارشناسی تاریخ و جغرافیا از دانشسرای عالی تهران در سال ۱۳۱۰ و استادی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و دانشکده پلیس، همکاری در تاسیس کلاس‌های اکابر ( آموزش بزرگسالان) و اداره کل نگارش و کمیسیون فیلم و نمایش از جمله فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی شمیم محسوب می‌شود.
ناصر شریفی، اولین ایرانی دارای مدرک کتابداری است که از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۱ ریاست کتابخانه ملی ایران را بر عهده داشت. وی کارشناسی زبان و ادبیات فرانسه، کارشناسی ارشد و دکترای کتابداری را از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد.
ایرج افشار، پژوهشگر، ایران‌شناس و کتاب‌شناس ایرانی، کارشناس رشته قضایی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران است که از خرداد تا دیماه ۱۳۲۸ ریاست کتابخانه ملی ایران را بر عهده داشت. ریاست انتشارات دانشگاه تهران، رییس کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران و ریاست مرکز ملی کتاب وابسته به کمیسیون ملی یونسکو در سال ۱۳۴۸ از جمله فعالیت‌های دیگر وی در عرصه فرهنگی است.
صفا ابراهیم، از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۵ رییس کتابخانه ملی ایران بود. وی کارشناسی فلسفه و علوم تربیتی را از دانشسرای عالی تهران درسال ۱۳۱۷ کسب کرد.
بهروش جمشید، از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۳ مدیر اداره کتابخانه‌ها و سرپرست کتابخانه ملی ایران بود. وی مدرک کارشناس اقتصاد از دانشکده حقوق دانشگاه تهران داشت و از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۱ دبیر کل هیات امنای کتابخانه‌های عمومی و استاد کتابداری کلاس‌های آموزش کتابداری بود. دریافت نشان درجه پنج تاج از وزارت فرهنگ و هنر در سال ۱۳۵۰ از افتخارات دیگر وی محسوب می‌شود.
ذکا یحیی، سال ۱۳۴۷ رییس کتابخانه ملی بود دارای کارشناسی باستان شناسی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود. ریاست موزه هنرهای تزیینی سال ۱۳۳۷، معاون اداره کل موزه‌ها و فرهنگ عامه سال ۱۳۴۰، رییس موزه مردم شناسی سال ۴۱، رییس انتشارات اداره کل باستان شناسی بود.
ناصر مظاهری تهرانی، رییس کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۴۸ تا سال ۱۳۵۳ دارای کارشناسی باستان شناسی از دانشگاه تهران، کارشناسی ارشد علوم تربیتی از کالج مکالستر آمریکا و کارشناسی ارشد کتابداری از دانشگاه کوئین انگلستان درسال ۱۳۶۴ است. وی اولین رییس انجمن کتابداران ایران از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۸ و پایه گذار کتابخانه‌های مرکز مطالعات تاریخی برای یونسکو است.مظاهری صاحب مقاله‌های متعددی در مجله پیام یونسکو و دانستنی‌های کتابداری است.
علی حق ازلی، از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ رییس کتابخانه ملی ایران بود. وی معاون اداره کل فرهنگ و هنر مازندران، اداره کل کتابخانه‌ها و همچنین کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۴، معاون اداره کل نمایندگی‌های فرهنگی در خارج و همچنین کارشناس متخصص آموزشی فرهنگی در وزارت فرهنگ و هنر بود.
جلال طباطبایی، مدیر کل کتابخانه ملی ایران از اوایل سال ۱۳۵۴ تا ۲۸ مرداد ماه همان سال بود. دبیری آموزش و پرورش و سرپرست اداره نگارش وزارت فرهنگ و هنر از جمله سمت‌های دیگر وی است.
ایرج زنده‌پور، سرپرست کتابخانه ملی ایران از مرداد تا آبان ماه سال ۱۳۵۴ دارای کارشناسی تاریخ و جغرافیا، کارشناسی ارشد علوم تربیتی و جامعه‌شناسی و ادبیات است. رییس و مدیر اداره کل نگارش وزارت فرهنگ و هنر، مسوول کمیته کتاب و انتشارات جشن فرهنگ و هنر درسال ۱۳۵۰، مشاور وزیر فرهنگ و هنر و سرپرست کتابخانه ملی ایران به مدت چند ماه در سال ۱۳۵۴ از جمله سوابق فرهنگی وی محسوب می‌شود.
عبدالعلی سیاوشی، ازسال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۶ رییس دیگر این کتابخانه است. وی دارای کارشناسی زبان فرانسه از دانشسرای عالی مدیریت بود. ریاست آموزش و پرورش بوشهر، مدیر کل امور اداری وزارت فرهنگ و هنر از سال ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۷، ریاست تعلیمات اساسی و اداره بازرگانی استان آذربایجان شرقی را هم در کارنامه خود دارد.
عبدالله لک مظاهری، شخصی دیگری است که از سال ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۸ رییس کتابخانه ملی ایران می‌شود. کارشناسی تاریخ و جغرافیا از دانشکده ادبیات و دانشسرای عالی تهران، دبیر دبیرستان‌های گرگان، مدیر کل روابط فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر، رایزن فرهنگی ایران در پاکستان به مدت هفت سال و انتشار یک دوره تاریخ سال اول تا پنجم برای دبیرستانی‌ها از جمله فعالیت‌های شاخص فرهنگی این رییس کتابخانه ملی محسوب می‌شود.
فریدون بدره‌ای، مدیر کل کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۵۹ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، کارشناسی ارشد زبان شناسی همگانی زبان‌های باستانی و دکترای زبانشناسی و زبان‌های باستانی در سال ۱۳۵۰ و همچنین کارشناسی ارشد کتابداری در سال ۱۳۵۱ از دانشگاه تهران است.
مصطفی محمدی عراقی، مدیر کل کتابخانه ملی ایران ازسال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۰ است. وی کارشناسی فلسفه و حکمت و همچنین کارشناسی ارشد علوم قرآنی و حدیث را از دانشکده الهیات و معارف اسلامی دریافت کرد.
حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای، مدیر کل کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۱؛ دارای کارشناسی فلسفه و دکترای معارف اسلامی از دانشگاه تهران است. گزیده فیه مافیه ( مقالات مولانا ) در معرفی جلال الدین بلخی و شرح مقالات او، گزیده «منطق الطیر» در معرفی عطار و هفت شهر عشق او،« شرح گلشن راز» شیخ محمود شبستری، کتاب «مقالات»، ترجمه گزیده ای از سخنان شکسپیر، بررسی آثار ترجمه شده اسلامی به زبان انگلیسی، ترجمه کتاب «پیامبر اثر خلیل جبران»، تصحیح«دیوان حافظ»، مجموعه ای از آثار وی است.
محمد کاظم زرکشان، مدیر کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۲ دارای کارشناسی معقول و منقول، کارشناسی ارشد حقوق از دانشگاه تهران و دکترای جامعه‌شناسی و حقوق از سوربن فرانسه در سال ۱۳۵۷ تا ۵۸ است.
عباس نورصالحی، مدیر دیگر کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۳ بود. وی کارشناسی تاریخ و جغرافیا، کارشناسی ارشد روانشناسی و علوم تربیتی از دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۲ دارد. سرپرستی مجتمع آموزشی ناشنوایان باغچه‌بان، رییس سازمان اسناد ملی ایران و مشاور مالی وزارت آموزش و پرورش در سال ۶۲ را در کارنامه خود دارد.
احمد فخاری، سرپرست کتابخانه ملی ایران درسال ۶۳ تا ۶۴ شد. وی کارشناس ارشد علوم اجتماعی از دانشگاه تهران، معاون اجرایی و قائم مقام یونسکو، کارشناس امور فرهنگی در کمیسیون ملی یونسکو بوده است.
سید حسن شهرستانی، رییس کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ کارشناسی مهندسی کشاورزی از دانشگاه تهران، دکترای ادبیات و هنر در سال ۱۳۷۸ است. وی عضو هیات رییسه شورای جهانی آرشیو، استادیار دانشگاه هنر، مشاور عالی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۸۱ تاکنون است و کتاب‌ها و مقالات متعددی در زمینه ادبیات و عرفان منتشر کرده است.
محمد رجبی، ریاست کتابخانه ملی ایران را از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۱ بر عهده گرفت. وی کارشناسی فلسفه، کارشناسی ارشد و دکترای فرهنگ و زبانشناسی باستانی از دانشگاه تهران دارد.
محمد خاتمی، مشاور فرهنگی رییس جمهور و رییس کتابخانه ملی در سال ۱۳۷۱ تا سال ۱۳۷۶ بود. وی کارشناسی فلسفه از دانشگاه اصفهان، رییس مرکز اسلامی هامبورگ در آلمان، نماینده مردم اردکان میبد در اولین دوره مجلس شورای اسلامی، سرپرست موسسه کیهان، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۷۱ و رییس جمهور ایران سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰ بود.
سید کاظم موسوی بجنوردی، رییس کتابخانه ملی ایران از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ بود. وی رییس بنیاد مستضعفان، استاندار اصفهان، نماینده مجلس شورای اسلامی ، پایه گذار و سرپرست بنیاد دایره المعارف بزرگ اسلامی، ازسال ۱۳۶۰ تا کنون ، پایه‌گذار حزب ملل اسلامی در سال ۱۳۴۰ است.
علی اکبر اشعری، رییس کتابخانه ملی از سال ۱۳۸۴ تا کنون کارشناس ارشد مدیرت منابع انسانی از مراکز آموزشی مدیریت دولتی، معاون و مدیر کل آموزش و پرورش، قائم مقام و معاون مطبوعاتی و تبلغیاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیر عامل شرکت انتشارات سروش در صداو سیما بود.
اسحاق صلاحی کجور، در سال ۱۳۴۱ در روستای صلاح‌الدین کلا از توابع نوشهر به دنیا آمد. وی تا مقطع دکترا در رشته مدیریت استراتژیک تحصیل کرده و عضو هیات علمی دانشگاه و معاون یارانه‌ها و فقرزدایی وزارت رفاه و تامین اجتماعی در دولت احمدی نژاد بوده است.
سید رضا صالحی امیری، متولد سال ۱۳۴۰ در شهر بابل، رییس کمیته اجتماعی شورای عالی امنیت ملی، عضو هیأت رئیسه مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری، عضو هیأت امنای موسسه مطالعات راهبردی وابسته به وزارت علوم، مشاور رییس‌جمهور در دولت سید محمد خاتمی و عضو شورای اجتماعی کشور و عضو شورای اطلاع‌رسانی دولت را در کارنامه خود دارد. او همچنین معاونت پژوهش‌های فرهنگی و اجتماعی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام است. وی از سال ۱۳۹۲ تا سال ۱۳۹۵ ریاست این سازمان را بر عهده داشته است.
اشرف بروجردی، هم اکنون با حکم رییس جمهوری ریاست این سازمان را بر عهده دارد.