به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شرق؛ غلامعباس فاضلی، منتقد برنامه «هفت»، در واکنش به ابراهیم حاتمی‌کیا که در مراسم اختتامیه سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر سخنانی ایراد کرده بود، جوابیه منتشر کرد. در بخشی از آن آمده است: «نمایش پرهیاهوی شما در مراسم اختتامیه جشنواره سی‌وششم، برای من تداعی‌کننده «شو» کهنه شما در جشنواره نوزدهم بود. همان وقتی که در جلسه مطبوعاتی فیلم «موج مرده» پوزتیوهای بریده‌شده فیلم را به دلیل اعتراض به سانسور فیلم توسط سپاه پاسداران روی میز چیدید و در معرض نمایش گذاشتید. در آن جلسه دست‌به‌دامان منتقدان شدید، از آنها خواستید از فیلم شما حمایت کنند، و از کج‌فهمی‌ها و یکسونگری‌های سپاه پاسداران و فرماندهان آن گله کردید. من یادم هست، شما یادتان هست؟ در طول تمام این سال‌ها هروقت منتقدان به شما جایزه داده‌اند با شوق به مراسم آمده‌اید، کلی در مدح آنان سخن گفته‌اید و حتی همسو با برخی از آنان از اصولگرایان انتقاد کرده‌اید. حرف‌هایتان در جشن دهم منتقدان علیه «یالثارات» یادتان هست؟! حالا چطور به خود اجازه می‌دهید وقتی چند نفر از اعضای این انجمن، (آنهم کسانی که سابقه فعالیت آنها دو الی سه دهه است) از فیلم شما خوششان نیامده چنین زبان به افترا بگشایید و به‌خاطر فیلمی هالیوودی و پرزرق‌وبرق که فاصله زیادی با آثار متقدم شما دارد، به آنها برچسب سیاسی بزنید و به «اپوزیسیون» منتسب کنید؟! این‌همه تعارض در زندگی و از بستر این جناح سیاسی به آن جناح رفتن زننده است، اما زننده‌تر از آن قربانی‌گرفتن شما برای تعارضات زندگی‌تان است. که حالا پس از عباس کیارستمی و اصغر فرهادی نوبت منتقدان سینمای ایران فرارسیده است. چه کسی گفته شما ملاک و معیار نظام هستید که مخالفت با فیلم شما بشود «اپوزیسیون»؟ مگر همین شما نبودید که با فیلم «موج مرده» بزرگ‌ترین ضربه معنوی را به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی وارد کردید و به‌خاطر همین رویکرد نه‌تنها فیلم‌تان تا مدت‌ها اجازه نمایش نداشت، بلکه خودتان هم «ممنوع‌التصویر» بودید؟ کمتر کسی است که نداند فیلم بد «گزارش یک جشن» شما چرا هشت سال است در محاق توقیف مانده. حالا اپوزیسیون کیست؟! من هستم یا شما؟ من سال‌ها در این عرصه با فساد مبارزه کرده‌ام؛ به‌خاطر آن فحش خورده‌ام، ناسزا شنیده‌ام، و طرد شده‌ام، اما تا امروز کسی برچسب «اپوزیسیون» به من وارد نکرده. از کی تا حالا فیلم سینمایی شما مبنای نظام جمهوری اسلامی ایران شده، که اگر کسی از آن خوشش نیاید، باید متهم به براندازی شود؟! من فرزند این انقلابم، اپوزیسیون نیستم. من در اظهارنظرم درباره سینما آزادم. عرصه نقد فیلم مانند «فدک» ارمغان و عطیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به سینمای ایران است، و دوران خلیفه‌گری غاصبان مدت‌هاست سپری شده؛ اجازه نمی‌دهم این حوزه نه از جانب شما، و نه از جانب هیچ شخص دیگری به‌خاطر منافع شخصی غصب شود و مورد تعدی قرار گیرد. استقلال و آزادی منتقدان سینمای ایران که بشارت این نظام مقدس است خدشه‌ناپذیر است. اجازه نمی‌دهم به‌خاطر اظهارنظر درباره یک فیلم، آنهم در تلویزیون کشور خودم، به «اپوزیسیون» متهم شوم؟! تاوان فیلم بد شما را من نباید پس بدهم. توصیه می‌کنم به‌جای پیروی از «امیر» ماکیاولی، نهج‌البلاغه «امیرالمومنین» را بخوانید تا کمی با مفاهیم آزادگی و عدالت آشنا شوید. چراکه متأسفانه شما شمایل تمام‌عیار یک ماکیاولیست را در تاریخ سینمای ایران به نام خودتان ثبت کرده‌اید. دوران برچسب‌زنی به افراد سال‌های زیادی است سپری شده. و ماهیت شما که رفتن از بستر این جناح به بستر آن جناح است سال‌هاست برای همگان واضح و مبرهن است. عوام‌فریبی کافی است. سوارشدن روی موج احساسات خانواده شهدا بس است. اگر فلان سردار عزیز فیلم شما را دوست دارد، اگر خانواده یک شهید مدافع حرم با فیلم شما رابطه احساسی برقرار می‌کنند، دلیل بر این نیست که من و همکارانم «اپوزیسیون» هستیم. من برای اینکه از فیلمی خوشم بیاید بدهکار کسی نیستم. همکار من در آن برنامه تلویزیونی به فیلم شما «سه ستاره» داده و من «یک ستاره». دیگر از ما چه می‌خواهید؟! شما رفته بودید فیلمی علیه داعش بسازید، اما رفتار شما در مراسم اختتامیه نشان داد متأسفانه خودتان به یک داعشی تبدیل شده‌اید. رفتار شما در مراسم اختتامیه جشنواره سی‌وششم یک رفتار انقلابی نبود، بلکه به نظر می‌رسید در کنگره حزب رستاخیز شرکت کرده‌اید و دارید بیانیه این حزب را قرائت می‌کنید؟! نظام تک‌حزبی سال‌هاست در ایران منسوخ شده آقا! چرا تصور می‌کنید این رفتار فاشیستی در جامعه ما محلی از اعراب دارد؟! آقای حاتمی‌کیا؛ فیلم سخنرانی پرافترای شما علیه من بارهاوبارها از شبکه‌های تلویزیون و در فضاهای مجازی پخش شده. شما در مراسم اختتامیه جشنواره فجر، مرکز همایش‌های برج میلاد را به «سقیفه بنی‌ساعده» تبدیل کرده‌اید. و من و همکاران‌ام بی‌آنکه فرصتی برای دفاع از حق و حقوق خود داشته باشیم از طریق «رسانه ملی» در معرض افتراهای پی‌درپی شما قرار گرفته‌ایم. حتما نفسانیت شما ارضاء شده است. همکاران‌ام را نمی‌دانم، ولی من از این افترای شما درنمی‌گذرم و شما را به فاطمه زهرا (س) واگذار می‌کنم.