به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شرق؛ نمایشگاه خط‌نگاره‌های عبدالله مقدسی با عنوان «نگاره‌های مقدس» در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. در این نمایشگاه بیش از ٤٠ اثر به نمایش درآمده است که با ابزار و مواد مختلف شکل گرفته‌اند و روایتی متفاوت از خوشنویسی ایرانی را در معرض دید مخاطبان قرار می‌دهند. آنچه بر دیوارهای نمایشگاه دیده می‌شود، تابلوهایی در ابعاد متفاوت است که گاه عرض آنها به هفت متر می‌رسد. اگرچه در نوشتن این تابلوها از آیات قرآن یا اشعار مولانا و حافظ استفاده شده است؛ اما آنچه در مقابل چشم بیننده قرار می‌گیرد، خطوط درهم‌پیچیده‌ای است که قابلیت خواندن ندارد. مقدسی درباره این آثار گفت: در زمان نوشتن به اینکه کلمات خوانده شوند مقید نبودم و اشعار و کلمات صرفا دستمایه‌ای برای رسیدن به یک فرم بودند. اگرچه تعدادی از آنها تا حدودی قابل خواندن هستند، اما بحث خوانایی چندان مدنظر من نبود و فرم اهمیت بیشتری داشت. در بخشی از آثار هم فرم‌ها کاملا اگزجره‌شده و شخصی هستند و از خطوطی مانند نستعلیق و کوفی وام گرفتم تا این آثار را به وجود آورم. او با اشاره به آشنایی با خوشنویسی کلاسیک ایرانی گفت: فراگیری خوشنویسی را ٢٥ سال پیش در انجمن خوشنویسان ایران آغاز کرده و سال‌ها در این زمینه فعالیت کردم. اما پس از تحصیل در رشته گرافیک و آشناشدن با اصول و مبانی هنرهای تجسمی، تصمیم گرفتم قوانینی را که در بحث خوشنویسی آموزش دیدم بر هم بزنم تا بتوانم دیدگاه خود را گسترش دهم و با ایجاد آثار متنوع مخاطبان خودم را افزایش دهم. مقدسی افزود: نوشتن بهانه اصلی برای به‌وجودآمدن این آثار است. اگر من با یک نوشته ارتباط احساسی برقرار کنم ترغیب می‌شوم که به فرم‌های جدید دست پیدا کنم. به همین دلیل انتخاب اشعار را با دقت نظر زیادی انجام می‌دهم تا آغازی برای به‌وجودآمدن یک اثر جدید باشد. اگرچه آثار من ناخوانا هستند اما در زمان نوشتن آنها اصرار دارم که کلمات یک شعر پشت سر هم قرار بگیرند. در زمان نوشتن این آثار ممکن است چند ساعت در روز با یک شعر یا متن درگیر باشم و اگر آن متن مناسب روحیاتم نباشد احتمال اینکه بتوانم در هنگام خلق اثر از آن حظ ببرم و به این فرم‌ها برسم کم می‌شود.
عبدالله مقدسی خوشنویسی کلاسیک ایرانی را نزد استادانی مانند عبدالله فرادی، صداقت جباری، محمد حیدری و... فراگرفته و نفر برگزیده همایش بین‌المللی خوشنویسی جهان اسلام در سال ٢٠٠٢ است. برگزاری ورک‌شاپ در شهر پکن چین٢٠١٣، برگزاری نمایشگاه در شهر کازان روسیه ٢٠١٧، برگزاری کنفرانس درباره خوشنویسی ایران بعد از اسلام در دانشکده خوشنویسی کازان، برگزاری کنفرانس درباره تاریخ خوشنوسی ایران در دانشگاه هنر کازان، برگزاری کنفرانس درباره زیبایی‌شناسی در هنر خوشنویسی ایران به همراه اینستالیشن در دانشکده معماری کازان و اهدای اثر به موزه جمهوری تاتارستان روسیه، از دیگر فعالیت‌های اوست.
شه‌دخت ایرانی در گالری آس
نمایشگاه انفرادی «موان» هنرمند چینی جمعه ٢٥ فروردین در گالری آس افتتاح شد. این نمایشگاه حاصل تجربیات شخصی این هنرمند چینی از حضورش در ایران است. در توضیح این نمایشگاه که نامش «شه‌دخت ایرانی» است، آمده: «چه تصوری از دیدن زنی با چادری سیاه‌رنگ به ذهنتان خطور می‌کند؟ زمان کودکی فکر می‌کردم آنها جادوگران بدجنسی بودند که جادوی سیاه خود را زیر شنل‌های سیاهشان پنهان می‌کردند و این من را می‌ترساند. بزرگ که شدم، دیگر به جادو باور نداشتم و آن زنان را تروریست‌های خطرناکی می‌دیدم، درست شبیه به آنچه در اخبار غربی‌ها گزارش می‌شد. هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم روزی مجبور باشم که یک سال از زندگی‌ام را به‌عنوان فعال زن مؤسسه صلح در ایران، زیر چادری سیاه مانند زنان آنجا بگذرانم.
یک روز که برای رفتن از شمال تهران به جنوب آن سوار تاکسی شده و از پنجره مشغول تماشای بیرون بودم، ناگهان زنی را با چادری سیاه در میان خیابان‌های دوده‌گرفته شهر دیدم. چادر سیاهش نیمی از آسمان را در خود گرفته بود. او جلوی تاکسی را گرفت و سوار شد. وقتی نگاهمان به یکدیگر افتاد، اشک از چشمانم سرازیر شد. در آن لحظه می‌دانستم که او برای همیشه با من می‌ماند. او به من گفت: «ممکن است تصور کنی که در پشت ظاهر این حجاب سیاه، انسانی مطیع و سیاه‌بخت پنهان است؛ اما در واقع روحی زیبا و قلبی مهربان مانند همه انسان‌ها در پشت آن است». من او را شاه‌دخت ایرانی نامیدم و به خاطرش تصمیم گرفتم هنرمند شوم، بدون اینکه هیچ آموزش تخصصی‌ای از پیش دیده باشم. پس از آن پروژه نقاشی شاه‌دخت ایرانی را آغاز کردم که بیش از ۶۰ پرتره دارد. هدف این اثر بازتاب دنیای درونی اوست. الهام‌بخش من در این راه نه‌تنها فرهنگ خاورمیانه؛ بلکه تجربه سفرهای دور دنیا، افسانه‌ها، اشعار، هنر، نمایش‌نامه‌ها و طبیعتی بوده است که در این دوران با آنها برخورد داشته بودم». این نمایشگاه که روز جمعه ٢٥ فروردین، ساعت ١٦ در گالری آس افتتاح شد، همه‌روزه از ساعت ١١ تا ٢٤ در کافه گالری «آس» به آدرس خیابان شریعتی، بالاتر از پل رومی، پلاک ١٨٣١ میزبان علاقه‌مندان است.
سارا اشرفی در سوئیس
سارا اشرفی، هنرمند نقاش، گفت: تابلوهایم را همیشه به‌عنوان آینه در نظر می‌گیرم و واقعیتی را که دیده‌ام، در آن منعکس می‌کنم. نمایشگاه نقاشی سارا اشرفی با عنوان «خواب آینه‌ها سنگین است» از سوم تا یازدهم اردیبهشت در سوئیس برگزار می‌شود. اشرفی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره این نمایشگاه گفت: به دعوت شهردار استان والی مجموعه‌ای از آثار من در گالری دولتی لتقی در شهر سیون برگزار خواهد شد. در این نمایشگاه ١٢ نقاشی سوررئال با تکنیک اکریلیک روی بوم به نمایش درمی‌آید که کوچک‌ترین آنها ٦٠ در ٨٠ سانتی‌متر و بزرگ‌ترین اثر ٢١٠ در ١٢٠ سانتی‌متر است.
اشرفی ادامه داد: یکی از آثار که بزرگ‌ترین تابلوی این مجموعه است، به صورت جداگانه در یکی از سالن‌های گالری به نمایش گذاشته می‌شود؛ چون بسیاری از منتقدان هنری در اروپا عقیده داشتند این اثر دارای هیپنوتیزم است. بنای این گالری متعلق به بیش از ٢٠٠ سال قبل و دارای سه سالن بزرگ و راهروهایی برای نمایش آثار است و من پیش‌ازاین سه نمایشگاه در این گالری برگزار کرده‌ام. او درباره موضوع آثار خود گفت: کارهای من هیچ وقت به صورت مجموعه و با یک موضوع خاص شکل نمی‌گیرند. مردم جامعه و محیط اطراف من سوژه نقاشی‌هایم هستند. تابلوهایم را همیشه به‌عنوان آینه در نظر می‌گیرم و واقعیتی را که دیده‌ام، در آن منعکس می‌کنم. روبه‌روی آینه همه چیز برعکس است و چپ و راست تغییر می‌کند؛ بنابراین چالشی به وجود می‌آید که آینه تا چه حد به ما راست می‌گوید. اشرفی افزود: از کودکی به این فکر می‌کردم که انسان نمی‌تواند چهره خود را با چشمانش ببیند و حتما باید از آینه استفاده کند. ما مجبور هستیم به آنچه آینه از صورت ما نشان می‌دهد، اطمینان کنیم و واقعیت را در آن ببینیم. آینه به چشم شباهت دارد؛ چون در هر دو آنها می‌توان چیزهایی را دید؛ اما آینه نه عمق دارد و نه صادق است، درصورتی‌که چشم عمق دارد و می‌تواند تصاویر را تحلیل کند. او با اشاره به اینکه قبلا شش نمایشگاه در سوئیس برگزار کرده است، افزود: نخستین نمایشگاه من در سوئیس با یک پیشنهاد برگزار شد و پس‌ازآن جایگاه خود را در آن کشور پیدا کردم. مجموعه جدید من قرار بود در تهران به نمایش درآید؛ اما با دعوتی که صورت گرفت، باز هم نمایشگاه جدید را در سوئیس برگزار می‌کنم. پیش‌ازاین نمایشگاه‌هایی انفرادی در گالری نار، نگاه و نمایشگاه‌هایی گروهی در آمریکا، ارمنستان، کرواسی و... داشتم.