به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ متن زیر یادداشتی از موسی نجفی عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است که در ادامه می خوانید؛
وقتی از تقابل و جبهه بندی و یا حتی کمتر از آن از نوعی رقابت و زور آزمایی بین ما و غرب مدرن سخن گفته میشود ، بایستی بگوئیم همه این موارد به درجات و با شدت و ضعف میتواند به دو نوع مواجهه و یا رقابت آشکار و پنهان و یا سریع و فرسایشی تقسیم گردند ۰ اینکه یک انقلاب دینی غیر غربی (شما بخوانید ضد غربی) در مراحل رشد خود در کدام منزل ایستاده است ؟ و منازل قبلی و بعدیش کجاست ؟و در ارتباط و حتی مواجهه با غیر خودش چه نسبتی میخواهد برقرار کند ، پرسش و یا پرسش هایی است که برنامه ریزان استراتژیست و مدیران ارشد، لااقل دورنمایی از آن را بایستی ترسیم کنند۰
متاسفانه در انتخابات سال گذشته برای تعیین عالی ترین سطوح اجرایی کشور کسی حتی زحمت ترسیم چنین خط مش و افقی را هم بخود راه نداد؛ شاید بیشترین عدم توجه به این امر مهم از اینجا ناشی می شود که برخی مسئولین کشور فراموش می کنند ، مدیران کشوری هستند که پرچم دار انقلابی بزرگ است و این تحول در مراحل رشد خود کشور را در شرایطی ویژه قرار داده است۰
علیرغم این دورنما ، متاسفانه برای این شرایط جنگ فرسایشی نه برنامه ای دارند ، نه به الزامات چنین جنگی واقفتد ، نه استعداد سازماندهی استعدادها و تواناها را دارند ، نه هوش فهم شرایط و مدیریت کارآمد را ؛ از طرفی میدانیم به موازات بر نامه های اصلی که لازمه چنین شرایطی هست عملا توجهی ندارند ؛ اهم این برنامه ها عبارتتد از : انقلاب فرهنگی ، اقتصاد مقاومتی ، تحول علوم انسانی و تمدن نوین اسلامی ، سبک زندگی اسلامی ، هویت ملی و نسبت ما با ابعاد مختلف تجدد و غرب و تمدن ناشی از آن ۰
مدیران اجرایی و حتی برنامه ریزان ارشد ایران معاصر، آیا صرفا با داشتن یک خط ریش و یک یقه بسته و چند آداب ظاهری ساده میتوانند از پرسش های مهم مطرح شده خود را جدا ببینند ؟!
راستی از نظر برنامه ریزان ارشد ، ما در کجای تاریخ ایستاده ایم؟ و آیا چنین پرسش و یا پرسش هایی اصولا برای آنها معنا و مفهومی دارد؟ ختم کلام آنکه بسیار تفاوت می کند دیدگاه و عملکرد کسانی که دوره و زمانه را دوران اعتلا و تمدن می دانند با کسانی که فکر می کنند در عصر انحطاط و اضمحلال زندگی می کنند۰