به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ در  مراسم پنجمین کنگره بین‌المللی عرس بیدل، هادی سعیدی کیاسری،دبیر کنگره و رئیس بنیاد بیدل، غزل منتشر نشده‌ای از شفیعی کدکنی خواند.

******

  پیام من به عرس بیدل این است/ که بیدل آسمانی در زمین است

سپهری بی‌کران در کهکشانی/که فرش آسمان یاسمین است

یکی رنگین کمان از حیرت و هوش/ که در هر شک او صدها یقین است

مسلمان هندویی با عطر بودا/که برتر از مقام کفر و دین است

نه ترک است و نه تاجیک و نه هندو/ شگفتی بین که هم آن و هم این است

مقام بیدل است افزون‌تر از شعر/ که لفظش، رعشه جان را طنین است

بهشتی در یسار او توان یافت/ بهشت دیگرش اندر یمین است

در آن فردوس گر سیبی شکافی/ درون سیب، صدها حورعین است

چو برگی بویی از این باغ بینی/ که عطر گل فروغش در جبین است

شنیدن اندر آنجا همچو دیدن/ که دیدن با چشیدن‌ها قرین است

حضوری کاندر آنجا آفرینش/فزون از حد ایام و سنین است

ستادن بر کران بی‌کران‌هاست/ گذشتن از جهان ماء و طین است

در آن آمیزه حیرانی و هوش/ جهانی با عجایب‌ها عجین است

میان بیشه اندیشه لفظش/ همیشه بهر معنی در کمین است

کند شبگیر در آفاق معنی/که خود خیلی خیالش زیر زین است

غروری سربلند از این‌که عجزش/ به کردار نگین، نقش جبین است

رسد او را اگر گوید: رسولم/که دست معجزش در آستین است

سلیمانی ملک شعر او را/ به رنگ جاودان، نقش نگین است

 اگر فهم بشر زین برتر آید/ فراتر شاعر روی زمین است

مشو نومید کان‌سانی چنان را/ جهان ما در این دم، چون چنین است؟

بزرگا شاعرا! تا پارسی هست/ مکان تو به علیین مکین است

چو دانم پارسی را جاودانی/ که در جنت، زبان اهل دین است

یقین دارم که یادت، جاودانی است/که جاویدی تو را حصنی حصین است

ستودم از پی نقدی چنانت/چنین مدحی سزای آفرین است