به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ عزت‌الله انتظامی، متولد ۳۰ خرداد ۱۳۰۳ تهران، بازیگر صاحب‌نام تئاتر و سینمای ایران بود. او از کلاس‌های بهرام بیضایی، حمید سمندریان، مهدی نامدار، حسن ره‌آورد، عبدالحسین نوشین و بسیاری دیگر در فراگیری فنون بازیگری بهره برد.
با تمام این اوصاف سهم زندگی و کار حرفه‌ای این هنرمند بزرگ و بی‌بدیل در تحقیقات و منابع مکتوب در حوزه هنر چه بوده است؟ تقریبا هیچ. تجربیات انتظامی و امثال او باید در اختیار جوانان قرار بگیرد و این در حال حاضر جز با چاپ کتاب میسر نیست.
.jpg)
به یقین انتشار خاطرات هنری و حتی خاطرات روزانه این هنرمند نیز کمک شایانی به نوآموزان بازیگری خواهد کرد، چه برسد به انتشار کتاب‌های آموزشی و همچنین انتشار پژوهشِ پژوهشگران حوزه سینما و تئاتر درباره شیوه‌های بازیگری این هنرپیشه خاص و ماندگار در تاریخ هنر ایران. و نکته اینجاست که چگونه می‌توان کتاب‌های منتشر شده درباره هنرمندانی چون «وودی آلن»، «آنتونیی کویین»، «مارلون براندو» و «آل‌پاچینو» را با کتاب‌های منتشر شده درباره انتظامی مقایسه کرد؟
لازم به ذکر است تاکنون کتاب‌های «آقای بازیگر؛ زندگی و آثار عزت‌الله انتظامی» با تحقیق و پژوهش هوشنگ گلمکانی و «تئاتر ایران در گذر زمان ۱: جادوی صحنه؛ زندگی تئاتری عزت‌الله انتظامی» اثر اعظم کیان‌افراز و کتابی به نام شناخت‌نامه عزت‌الله انتظامی زیر عنوان «من عزتم،بچه سنگلج» به قلم غزاله سلطانی درباره عزت‌الله انتظامی منتشر شده‌اند.
در بخش آغازین کتاب « «تئاتر ایران در گذر زمان ۱: جادوی صحنه؛ زندگی تئاتری عزت‌الله انتظامی» می‌خوانیم:
«وقتی به زندگی بازیگر بزرگی چون عزت‌الله انتظامی فکر می‌کنی، به زندگی پر تب‌وتاب او، به آغاز راهش در وادی هنر، به شروع پیش‌پرده‌خوانی، به بردباری و تحمل انواع سرزنش‌های اجتماعی که رایج مردم آن روز و نسل قبل از او بود به قصاوت‌های بی‌رحمانه و بازدارنده اکثر مردمی که آن روزها برای هنر بازیگری جز ابتذال و انحراف اخلاقی معنای دیگری قائل نبودند و به هنر به چشم دیگری جز وسیله تفریح نمی‌نگریستند و آن‌وقت نوجوان پرشوری را می‌بینی که یک تنه تمام ضربت‌های سنگین و متلاشی کننده را تحمل می‌کند و بالاخره قدم در راهی می‌گذارد که او را به رشد و تعالی می‌رساند، آن وقت احساس می‌کنی با انسانی برخورد کرده‌ای که باید بی‌تردید او را جزو استثناها بدانی...»
.jpg)
غزاله سلطانی در مقدمه کتاب «من عزتم بچه سنگلج» آورده است:
«سلطانی در مقدمه کتاب آورده است: «همه چیز از مهر ۱۳۸۶ شروع شد. روزهایی زرد و نارنجی که برای فیلم مستند... و آسمان آبی در خانه قیطریه سراغ گنجه‌های کتابخانه ایشان رفتم. آنجا چیزهای بسیاری یافتم. این من بودم که تک‌تک آن‌ها را کشف می‌کردم، می‌بوییدم و پرتاب می‌شدم به روزگارانی رنگی، دور و رمزآلود. روزهای اکران فیلم اما جای کتاب را خالی دیدم و تلاش کردم اتفاقی که باید و لازم است رقم بخورد؛ یادگارهایی از عزت انتظامی برای تماشاگرانش که قدرش را می‌دانند و با چشم‌ها و خنده‌هایش زندگی‌ها کرده‌اند.»
هوشنگ گلمکانی، نویسنده و منتقد باسابقه سینما نیز ۲۱ سال پیش کتابی به نام «آقای بازیگر» تالیف کرد که به زندگی و آثار عزت الله انتظامی می‌پرداخت. همین عنوان بتدریج به لقب این بازیگر برجسته تبدیل شد و جامعه سینمایی به خوبی آن را پذیرفت. تنوع نقش‌های انتظامی در فیلم‌های مختلفی چون «گاو»، «اجاره‌نشین‌ها»، «ناصرالدین شاه آکتور سینما» و «مینای شهر خاموش» هم مهر تائید مناسبی برای اعطای این لقب به اوست.