به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ از قزوین، مراسم یادبود سیدمحمد دبیرسیاقی با عنوان «دبیری با سیاق دبیران کهن» صبح دیروز چهاردهم آبانماه با حضور احمد سمیعیگیلانی، قاسم انصاری، اکبر اسکندرینژاد مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین، اسماعیل قافلهباشی و جمعی از مدیران استان، دانشجویان و دوستداران فرهنگ و ادب در دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره) استان قزین برگزار شد.
محمدعلی حضرتیها، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین و از اساتید ادبیات استان با اشاره به دوستی نزدیک با سید محمد دبیرسیاقی گفت: استاد دبیر سیاقی یک ادیب و یک شاعر نبود بلکه ژرفنگری و عمقی که در نوشتهها و اشعار او وجود دارد نشان از اندیشهای خردمند و ذهنی آزاد و فعال دارد.
وی افزود: مطالعه آثار و اشعار او میتواند به راحتی صحت این مطلب را برساند چرا که در عین سادگی و روانگویی ژرفنگریهایی خاص در این مطالب وجود دارد که شاید برای استخراج آن از دل این متون بارها و بارها باید مورد مطالعه قرار گیرد.
وی تصریح کرد: با وجود این او از چنان مناعت طبعی برخوردار بود که هیچگاه خود را شاعر ندانست و فخرفروشی ادبی هیچگاه در زندگیاش نقشی نداشت.
حضرتیها همچنین بیان کرد: در حالی که بسیاری از اهالی ادبیان فارسی و جهان اسلام او را شاهنامهپژوه میدانند ولی خود استاد همواره تاکید داشت که فعالیتش تصحیح شاهنامه نبوده و فقط نسخههای مختلف را با یکدیگر به مقایسه گذاشتهاند.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین در بخش دیگری از سخنان خود متذکر شد: درگذشت دبیرسیاقی ضربه سنگینی به بدنه شعر و ادب فارسی بود و به حق، ما میرعماد زمان را از دست دادیم ولی خوشحالیم از این که از او کتب ارزشمند و یادگاریهای گرانسنگی برای ما و آیندگان به یادگار مانده است.
انتقادپذیری مهمترین ویژگی شخصیتی دبیرسیاقی بود
احمد سمیعیگیلانی (عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی و مدیر گروه ادبیات معاصر فرهنگستان) نیز در مراسم یادبود سید محمد دبیرسیاقی اظهار کرد: تمام کسانی که دبیرسیاقی را میشناختند و پای درس و ادب او شاگردی کرده بودند این مسئله را به خوبی میدانند که انتقادپذیری مهمترین ویژگی شخصیتی دبیرسیاقی بود.
وی بیان کرد: شاید به جز او محدود باشند کسانی که وقتی کتابی ارزشمند و حاصل چندین سال زحمت خود را به رشته نگارش درآورند از همه درباره آن نظرخواهی کنند و این نظرخواهی را سبب رشد و شکوفایی بدانند.
سمیعیگیلانی افزود: دبیرسیاقی برای نگارش کتب ارزشمندش حتی از شاگردانش نظرخواهی میکرد و بارها مشاهده شده بود که در خصوص آثارش به نظرات دیگران و انتقادات آنها ارزش نهاده و دست به تصحیح نگارش میزد.
این عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی همچنین خاطرنشان کرد: شان بالایی که او برای انتقادپذیری و انتقاد کردن ایجاد کرده بود سبب شده بود تا دوستان به راحتی بتوانند به او نزدیک شوند، سوالاتشان را بپرسند و این روحیه انتقادپذیری از او به سایر بزرگان نیز سرایت کرده بود.
وی افزود: اگر حضور او، تلاشهای مستمرش و این سطح از درک او از ادب فارسی نبود امروز بسیاری از مشکلات گریبانگیر ادب فارسی میشد که شاید رفع آن چندین سده تلاش و کار نیاز داشت، این در شرایطی است که خود دبیرسیاقی خود را تنها یک معلم میدانست و هیچگاه سعی نکرد تا جایگاهش را تثبیت کند یا برای رسیدن به پست و مقام تلاش کند.
سمیعیگیلانی اضافه کرد: او از خاندان مستوفیان بود و خب خدماتی که این خاندان در طول تاریخ برای ایران و ایرانی انجام دادهاند واقعا ماندگار است و سید محمد دبیرسیاقی نیز یکی از برترین مستوفیان زمان خود بود و توانست خدمات ارزندهای به شعر و ادب فارسی انجام دهد.
مدیر گروه ادبیات معاصر فرهنگستان همچنین یادآور شد: تلاشی که او برای لغتنامه کرد ستودنی است و به حق دبیرسیاقی شایستگی ریاست مجموعه را داشت که ما معتقدیم در این خصوص در حق ایشان نا عدالتی صورت گرفت ولی دبیرسیاقی هیچگاه گلایهای نداشت و همیشه معتقد بود که دین خود را به زبان فارسی ادا میکند.
سید اسماعیل قافلهباشی عضو هیئت علمی دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) قزوین نیز در این مراسم گفت: دبیرسیاقی تنها یک کاتب و نویسنده نبود که در بیان فضایلش بتوان نام کتابهای بیشمارش را بیان کرد، بلکه او به معنای واقعی کلمه یک لغتشناس و ادیب بود و این را میتوان به راحتی از آثاری که از او به یادگار مانده است بیرون کشید.
وی بیان کرد: به عقیده بنده مهمترین و البته آغاز سبک در ادب فارسی سبک خراسانی است که در سالیان گذشته رو به فراموشی رفت اما دبیر سیاقی اجازه نداد این روند ادامه پیدا کند.
قافلهباشی ادامه داد: اهمیت سبک خراسانی برای دبیرسیاقی بسیار روشن بود از این رو او سالهای فراوانی از عمر با برکت خود را صرف مطالعه، نگارش و پژوهش در این خصوص کرد. به راحتی میتوان گفت که دبیرسیاقی سبک خراسانی را به ایرانیان شناساند و زیربنای ارزشمند این حرکت بزرگ را در ایران بنیانگذاری کرد.
این استاد دانشگاه بیان کرد: او دین بزرگی نیز به شاهنامه ادا کرد و به عبارتی میتوان گفت با جزوه جزوه کردن شاهنامه و با تصحیح آن در کتب دیگر شاهنامه واقعی را به ما شناساند. جلسات شاهنامهخوانی دستهجمعی او از مشهور ترین جلسات شاهنامهخوانی بود که نزدیک به ۵ سال به طول انجامید تا شاهنامه ختم شد و یکی از برترین و جامعترین جلسات در سراسر کشور بود.
وی در پایان گفت: دبیرسیاقی بزرگ دین خود را به ادب ایران ادا کرد و همواره معتقد بود که نیاز نیست از او تجلیل شود چون خود را وامدار ادبیات فارسی میدانست ولی امروز ما وامدار این شخص بزرگ هستیم و برای آنچه که از ادب فارسی به جای مانده است باید از او ممنون باشیم.