به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ صادق کرمیار در گفتگویی در پاسخ به سوالی درباره علت خنثی‌شدن مفاهیم در آثار ادبی سال‌های اخیر ایران و در پاسخ به این مساله که چرا این آثار به ویژه در سال‌های‌اخیر نمی‌تواند جمع زیادی از مخاطب را پیرامون خود جمع کند عنوان کرد: ما وارد جهانی شده‌ایم که در حال حرکت به سوی فردیت است و زیست در آن منحصر به فضای مجازی است. هر کسی در فضای مجازی برای خود دنیایی طراحی کرده و در آن زندگی می‌کند و کسانی هم که تحت تأثیر او در این دنیای مجازی هستند با او در این دنیا زندگی می‌کنند. افراد در این موقعیت هر کلامی که دارند متأثر از جهان و فضای مجازی پیرامونشان است و هر تأثیری هم که می‌پذیرند ناشی از آن جهان است. در این وضعیت رفته رفته انسان‌ها از واقعیت اجتماعی پیرامون خود فاصله گرفته و در فردیت مجازی پیرامون خود فرو می‌روند و در واقع الینه می‌شوند. این پدیده در همه حوزه‌های فکری و فرهنگی در حال رخ دادن است.
وی ادامه داد: وقتی امروز و در جستجوی یک حقیقت در گوگل کلمه‌ای سرچ می‌کنی گزینه‌هایی به شما پیشنهاد می‌دهد که نزدیک‌ترین گزینه‌ها به تمایلات شماست و نه واقعیت. این وضعیت ما به این معنی است که حتی با سرچ اینترنتی نیز نمی‌توانیم به واقعیت در جهان نزدیک شویم و تنها به تمایلات خودمان نزدیک می‌شویم.
کرمیار تصریح کرد: جهان در حال حرکت به سمتی است که در آن انسان‌ها در کلونی‌های جدای از هم، تک افتاده و در جزیره‌های تنها و دور افتاده زندگی می‌کنند. آنها تنها بر همین جغرافیا تأثیر می‌گذارند و تنها از آن تأثیر می‌پذیرند.
این نویسنده افزود: امروز یک جوان شانزده ساله در فضای مجازی ۱۰ میلیون فالوئر دارد که با آنها صحبت می‌کند و همین تعداد که نمادی از یک واقعیت است برای او کافی است. او در این فضای تازه نیازی به واقعیت دیگری ندارد و احتیاجی هم به رسانه‌ای ندارد که بخواهد حرفش را به کوش کسی برساند. در واقع او به هر کسی که دوستش دارد حرفش را می‌زند. او نه به مغز و نه به راهنمایی شما و ادبیات اهمیت می‌دهد و نه برایش مهم است که حرفش ریشه در کجا دارد.
به گفته کرمیار در ابتدای قرن گذشته صحبت از جهانی شدن بود ولی کسی نمی‌گفت که جهانی شدن یعنی طراحی جزیره‌هایی در فضای واقعی مجازی برای انسان‌ها که باعث می‌شود در کشورهای مختلف جمع‌های زیادی هستند که در فضای مجازی با هم زیست دارند و نیازی به شنیدن نظر مخالف خود حس نمی‌کنند. این شیوه فکر و زیست باعث شده است که قدرت‌های جهان بتوانند به سادگی اهداف خود را از هر نوعی که هست پیاده کنند. در واقع این زیست جزیده‌ایتنها به نفع قدرت‌های حاکم دنیاست.
این نویسنده در ادامه با اشاره به ایران نیز گفت: ارتباط اجتماعی کشور ما با جهان تقریباً قطع است. سیستم کشور ما طوری طراحی شده که عملات مردم جدای از این زندگی جزیره‌ای در عمل ارتباطی با جهان بیرون ندارند. از معدود کانال‌های ارتباطی آنها فضای مجازی و ترجمه‌های ادبی است و طبعاً مردمی که با این قطع ارتباط، زبانی جز زبان مادری نمی‌دانند با ترجمه با جهانی تازه آشنا می‌شوند و طبیعی است که به آن اقبال دارند. از سوی دیگر باور عمومی این است که کتاب تألیفی منتشر شده در ایران از فیلترهای زیادی عبور می‌کند که متن آنها را غیر قابل باور می‌کند و به همین خاطر هم هست که البته شمارگان کتاب ما در ایران رسیده به ۵۰۰ نسخه و همین هر نویسنده‌ای را از نوشتن پشیمان می‌کند و البته اقبال به خود را نیز می‌کاهد.