به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ کتاب «سرزمین گمشده بابک» به خرمه‌دین، سرزمین اصفهان، سرزمین خرمه‌دینان، آغاز پیدایش و خروج خور مه دینان، شروین، خداش، عبدالله بن معاویه، زادگاه ابومسلم، کیش ابومسلم، ابومسلمیه، سر ابومسلم، سین پات، جاویدانیه، بابک از تیره مارد، نبرد سرنوشت‌ساز همدان، برادر بابک، برادرزاده بابک، علی مزدقان سردار بابک، برادر علی مزدقان، پارسی سردار بابک، بابک و یهود، طرخان و ترک، قلعه بابک، شیطان خراسان، مزدکیان آذربایجان، پارایزاد شاه، پس از پار ایزد شاه و رشته کوه‌های مزدکیان می‌پردازد.
محمد رضایی، پژوهشگر تاریخ مقدمه‌ای بر کتاب نوشته و از مزدک این‌گونه یاد کرده است: «مزدک، از بزرگترین پیشوایان انسان‌گرا، آزاد و اندیشمند جهان بود، فردوسی او را سخنگوی با دانش می‌داند و نظام‌الملک درباره‌اش چنین می‌نویسد: «خدای عزوجل روزی خلق اندرین زمین نهاده و بخشش پدید کرده است. از توانگران بباید ستد و به درویشان بباید داد تا همه راست گردند. ثروتمندان و مستمندان باید برابر باشند و از بخشش‌های یکسان استفاده کنند.»
وی سپس نظریه‌های گوناگونی از اندیشمندان مختلف را می‌آورد و می‌گوید: «به عقیده ابن بطریق، مزدک از اندیشه‌های خود برای مردم چنین سخن می‌گفت: «خدا رزق را روی زمین آفرید که مردم آن‌ها را میان خود به طور برابر قسمت کنند، کسی از کس دیگر بیشتر نداشته باشد، ولی مردم بین خود ظلم می‌کنند و هر کسی نفس خودش را به برادرش ترجیح می‌دهد.
در سال‌های پادشاهی قباد ساسانی آیین مزدک در قالب یک جنبش دینی که به سرعت شکل سیاسی پیدا کرد بروز و ظهور یافت و مزدک در جایگاه رهبری و در کنار تهیدستان و زحمتکشان شهر و روستا با هیئت حاکمه و مالکین ارضی و اشرافیت درباری و به خصوص موبدان ستمگر در گیر مبارزه‌ای خون‌بار شد.»
نجفی، نویسنده کتاب نیز به مزدکیان این‌گونه پرداخته است: «پیروان مزدک پیش از اسلام با نام خود مزدک شناخته می‌شدند و به پیروان مزدک پیش از اسلام گفته می‌شد. مزدکیان و پس از اسلام به غیر از این که با نام مزدک شناخته می‌شدند با نام فلسفه دین مزدک هم شناخته می‌شدند. نام فلسفه مزدک، خُرمه دین است که مورخان به اشتباه می‌نویسند: خرم دین و خوره دین. مزدک توانسته بود از تلفیق فلسفه دو دین بزرگ ایران باستان یک دین به وجود آورد. مزدک فلسفه میتراییسم را با فلسفه آیین زروان بهم آمیخته بود.»
نجفی در چکیده کتاب می‌نویسد: «این کتاب تحقیقی است در زمینه مزدک و بابک‌پژوهی. در این تحقیق تلاش کرده‌ام که با زبان منابع طبقه‌بندی شده با خواننده ارتباط برقرار کنم و بنا بر همین روش از زیاده‌گویی دوری گزیده‌ام تا خواننده در کمترین زمان ممکن به نتیجه مطلوبی برسد. این پژوهش براساس تطبیق منابع طبقه‌بندی شده در کتاب‌های جغرافیای تاریخی و فرق و تاریخ انجام شده است و حاصل این پژوهش با طبیعت‌گردی و تحقیقات میدانی در فضای جغرافیای تاریخی تطبیق داده شده است. این تحقیق براساس شواهد و اسناد تاریخی ثابت می‌کند که بابک و بابکیه و خرمه‌دینان متعلق هستند به رشته کوه‌های مزدکیان.
رشته کوه‌های مزدکیان رشته کوهی است که در جنوب غربی ری و شمال شرقی همدان و شمال غربی اصفهان و جنوب قزوین قرار دارد. در منابع تاریخی این رشته کوه گاهی از کوه‌های ری و گاهی از کوه‌های اصفهان و گاهی از کوه‌های همدان قلمداد شده است. اکنون این رشته کوه با نام ییلاقات کوهستان مزلقان چای شناخته می‌شود که از شرق به دشت ساوه و از غرب به دشت درگزین و از جنوب به قاراچای و از شمال به ارمنستان در رشته کوه‌های خرقان محدود می‌شود.»
«سرزمین گمشده بابک» نوشته سورنا نجفی در 116 صفحه، شمارگان 200 نسخه و بهای 20 هزار تومان به صورت ناشرمولف منتشر شده است.