به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایران آنلاین؛ ۲۴ خرداد ماه ۱۳۹۷ بود که قانعی راد پس از تحمل یک دوره بیماری که دو سال به طول انجامید، سرانجام دار فانی را وداع گفت. او هر سه مقطع، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری خود را در رشته جامعه شناسی در دانشگاه تهران سپری کرد او عضو هیات علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور بود اما ضمن پژوهش در این مرکز، در دانشگاه‌های مختلفی چون دانشگاه تهران، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه الزهرا (س)، دانشگاه تربیت معلم تهران و دانشگاه پیام نور به تدریس پرداخت.

زنده یاد دکتر محمدامین قانعی راد  فارغ از تدریس، دغدغه های اجتماعی دیگری همچون تعامل دانشگاه با جامعه را داشت و در این راستا، در سال های ۸۹ تا ۹۵ خدمات بسیار ارزنده ای را در انجمن جامعه شناسی ایران صورت داد و پیوسته می کوشید تا به آرمان خود ( تعامل علم و جامعه) از رهگذر برگزاری نشست های مختلف در انجمن جامعه شناسی و همچنین برگزاری درسگفتارهایی برای دانشجویان و عامه مردم جامه عمل بپوشاند.

او همچنین در مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور گروه علم و جامعه را ایجاد کرد. از قانعی راد بیش ۲۸ عنوان اثر باقی مانده است که از آن جمله می توان به «پیدایش روشنفکر گفت وگویی در ایران»، «اخلاقیات شعوبی و روحیه علمی»، «زوال پدرسالاری: فروپاشی خانواده یا ظهور خانواده مدنی»، «نخبگان دانش: مشارکت یا مهاجرت؟» و .... اشاره کرد.

۱۰ تیر ماه، مرکز سیاست علمی کشور میزبان برگزاری مراسمی برای بزرگداشت او بود، در این مراسم اساتیدی همچون دکتر مقصود فراستخواه عضو هیات علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی ، دکتر حسین میرزایی، رئیس پژوهشکده مطالعات اجتماعی و فرهنگی، دکتر حسین ابراهیم ابادی، عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات اجتماعی و فرهنگی، دکتر هادی خانیکی، استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، دکتر اشرف بروجردی، رئیس کتابخانه ملی و دکتر وحید احمدی، رئیس مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور حضور داشتند و هر یک کوشیدند تا ضمن بیان خاطراتی از استاد، به ذکر وجوهی از منش فکری و علمی او بپردازند. اما آنچه در این  نشست توجه را به خود جلب می کرد، وجود نکات مشترک در همه  سخنرانی ها بود که می توان آن ها را در چند مورد دسته بندی کرد:

۱.تقریبا همه سخنرانان متفق القول بودند که او ضمن پایبندی به دانش، خود را محدود به چارچوب های آکادمیک نمی کرد و از او با عنوان جامعه شناسی مردم مدار یاد شد که پیوسته دغدغه کاربردی کردن علم را داشت.

۲.هر کس که با دکتر قانعی راد ملاقات داشته، قطعا متوجه صراحت کلام، آزادگی و سخت گیری او در مباحث علمی و خصوصا قضاوت و داوری ها شده است. او ضمن رعایت انصاف، در بیان انتقادهای خود با کسی تعارف نداشت. سختگیری و صراحت او در قضاوت ها و ارزیابی های علمی هم از دیگر نکاتی بود که تقریبا اکثر سخنرانان برآن تاکید داشتند.

 ۳.همچنین سخت کوشی علمی به ویژه در دورانی که با بیماری خود دست و پنجه نرم می کرد نیز از جمله مواردی بود که همه از آن سخن می گفتند. به طوریکه دوسال پایانی حیات او را می توان پرکارترین سال های حیات او دانست گویی مرگ آگاهی  هیچ گاه او را به عقب نراند و محدودیت جسمی هیچ گاه او را از تلاش بازنداشت.

۴. اما نکته دیگری که در همه سخنرانی ها تکرار شد، حضور معنایی و شبکه ای قانعی راد در ساحت علم و جامعه بود. همه متفق القول بودند که قانعی راد همچنان ادامه دارد. بخشی  از این تداوم را می توان در آثار و گفتار، معانی و صور خیال او دنبال کرد. قانعی راد را باید شبکه کنش ها توضیح داد در مجموعه سیالی که قانعی راد در آن سیال است و  ما امروز نیاز به آن شبکه کنشی  داریم که در آن قانعی رادها تولید شوند.