فرهنگ امروز/ بهار سرلک:
استنلی کوبریک که یکی از تحسین‌شده‌ترین استادان فیلمسازی شناخته می‌شود و سبک بصری خاص خودش را داشت، در طول حرفه فیلمسازی‌اش فقط ۱۳ فیلم بلند را روی پرده برد. به تازگی ایده‌ها و تصورات این فیلمساز برای سه فیلمنامه دیده نشده‌اش کشف شده‌اند که همان درون‌مایه‌های - ازدواج و حسادت- آثار سابقش در آنها دیده می‌شود.
به گزارش گاردین، تاریخ این فیلمنامه‌ها به سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۶ بازمی‌گردد یعنی زمانی که مشکلات زناشویی با همسر دومش، روث سابوتکا، بر زندگی‌اش سایه انداخته بود. فیلمنامه ۳۵ صفحه‌ای و تایپ‌شده «مرد متاهل» حاوی حاشیه‌نویسی‌ها و یادداشت‌هایی با مداد است که کوبریک با شتاب آنها را نوشته بود. فیلمنامه دیگر با عنوان «ازدواج بی‌نقص» شامل یادداشت‌های دست‌نویس و هفت صحنه می‌شود. سومین فیلمنامه «حسادت»، ۱۳ صفحه تایپ‌شده و یادداشت‌های دست‌نویسی است که داستانش درباره دلخوری‌های یک زوج است. «راه‌های افتخاری» (۱۹۵۷) نخستین فیلم کلاسیک او درباره جنگ جهانی و یکی از تاثیرگذارترین فیلم‌ها با مضمون ضدجنگ و فیلم حماسی تاریخی «اسپارتاکوس» (۱۹۶۰) از شاهکاری کوبریک به شمار می‌روند که کرک داگلاس در هر دوی آنها به ایفای نقش پرداخت. همچنین کوبریک با فیلم «۲۰۰۱: اودیسه فضایی» مرزهای جلوه‌های ویژه را جابه‌جا کرد.
کوبریک در ورودی فیلمنامه «مرد متاهل» نوشته است: «ازدواج مثل وعده‌ای طولانی است که دسر آن را پیش از غذا صرف می‌کنیم... می‌توانید وحشت زندگی با زنی را تصور کنید که صبح، ظهر و شب مثل فنجان بادکش به شما چسبیده است؟ ... مثل این است که در دریای پَر غرق شده باشید و در عمق نرم و خفه‌کننده عادت و ندار بودن با طرف‌تان پایین و پایین‌تر می‌روید.»
این آثار به تازگی به آرشیو کوبریک در دانشگاه هنر لندن منتقل شده است. همچنین کوبریک در نوشته‌هایش ایده‌هایی را که چهار دهه پیش در «چشمان کاملا بسته» نمود پیدا کردند، روی کاغذ آورده بود. ناتان آبرامز، استاد مطالعات سینما در دانشگاه بنگر و کارشناس آثار کوبریک می‌گوید آثار بی‌شماری از کوبریک به جا مانده است که ما از آنها اطلاعی نداشتیم. او می‌گوید اغلب کوبریک را کارگردان بزرگ می‌شناسیم اما او لزوما فیلمنامه‌نویسی بزرگ نبود: «طبق اعتراف خود کوبریک او نویسنده نبود. به همین دلیل هم با همکاری دیگر نویسنده‌ها روی فیلم‌هایش کار می‌کرد. از لحاظ ارزش ادبی است که خیلی استعداد نداشت. کوبریک فیلمساز بود.»
او معتقد است این آثار تازه کشف‌شده از علایق و انگیزه‌های کوبریک پرده برمی‌دارد: «احتمالا دهه ۱۹۵۰ دوره‌ای است که حرفه کوبریک خوب درک نشد. این نشان می‌دهد که او بیش از آنچه ما می‌دانستیم، روی چند و چون حرفه‌اش کار می‌کرد. او کارگردانی تولیدکننده بود. برای نوشتن تلاش کرد. اما بعد از «بوسه قاتل» (۱۹۵۵) دیگر پایه و اساس فیلم‌هایش را روی فیلمنامه غیراقتباسی نگذاشت. همیشه فیلمنامه‌هایش را با کمک کسی بسط و توسعه می‌داد.»
روزنامه اعتماد