به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ پیامبر اکرم(ص) همزمان با تعلیم و ترویج قرائت و کتابت قرآن کریم و جمع و تدوین و تنظیم و ترتیب آیات و سوره‏ ها در مُصحَف، نظام آموزش قرآن را با هدف فهم و بکارگیری زبان آن بنیان­گذاری کردند.

بر اساس زمینه­ های صدور حدیث «نزول قرآن بر هفت حرف»، رسول خدا هم قرائات برآمده از اختلاف­های لهجه­ ای و زبانی مسلمانان را تجویز نمودند، و هم از گسترش تصریفات قرآنی در سه حوزۀ کلمات، آیات و سوره­ ها استقبال کردند؛ قرائات تصریفی نماد پویایی و زایایی زبان قرآن و فهم صحابه است که آن را ممزوج با آیات یا به شکلی جدید برگرفته از ساختار زبان قرآن به‏ کار می­ بردند.

با رحلت پیامبر اکرم(ص) از گسترش قرائات تصریفی و تفسیری جلوگیری و گسترۀ وسیع قرائات به رسم الخط مصاحف امام محدود شد. به این ترتیب، هفت قرائت همسو با قرائت متواتر میان مسلمانان و موافق با رسم المصحف، در آغاز  سدۀ چهارم هجری در تألیف ارزشمند ابن مجاهد السبعة فی القراءات تثبیت گردید.

این کتاب براساس سرفصل های مصوب علوم قرآنی در قالب مشارکت پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و مرکز هماهنگی و توسعه پژوهش و آموزش عالی قرآنی کشور وزارت عتف طراحی و تدوین شده است.

مشخصات کتاب و همچنین فایل ۳۰ صفحه ابتدایی کتاب در سایت پژوهشگاه حوزه و دانشگاه به آدرس www.rihu.ac.irقابل دسترس می باشد.