شناسهٔ خبر: 60690 - سرویس دیگر رسانه ها

ستایش نویسنده آمریکایی از شعر حافظ

آندره آسیمان، نویسنده آمریکایی کتاب پرفروش «مرا با نامت صدا کن»، می‌گوید دیوان حافظ از کتاب‌هایی است که همواره روی میز کنار تختش است.

ستایش نویسنده آمریکایی از شعر حافظ

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛  آندره آسیمان که سال ۱۹۵۱ در شهر اسکندریه مصر به دنیا آمده و استاد تئوری‌های ادبی در دانشگاه نیویورک است در پاسخ به این سؤال روزنامه نیویورک‌تایمز که چه کتاب‌هایی را همواره روی میز کنار تختش قرار می‌دهد گفته است یکی از آن‌ها دیوان حافظ است. 

از غزل‌های حافظ ده‌ها ترجمه‌ در ۲۰۰ سال اخیر به زبان انگلیسی منتشر شده که آخرین آن‌ها ترجمه‌ای است از رابرت بلای، شاعر آمریکایی و لئونارد لِویزن، استاد ادبیات فارسی دانشگاه اِکستر. این دو سال ۲۰۰۸ میلادی ۳۰ غزل از حافظ را به شعر انگلیسی ترجمه و با عنوان «ملائک بر در میخانه می‌زنند» در نیویورک منتشر کردند. 

آندره آسیمان که عمدتاً با رمان عاشقانه «مرا با نامت صدا کن» در ادبیات انگلیسی شناخته می‌شود گفته است به رمان «خانم دَلُوِی» نوشته ویرجینیا وولف بیش از اندازه بها داده شده و برای او نه تنها اثری جذاب نیست که حتی مطمئن نیز نیست که به درستی نوشته شده باشد. 

آسیمان یکی از پژوهشگران شناخته‌شده مارسل پروست و آثار این نویسنده فرانسوی در دانشگاه‌های آمریکاست و آنها را در دانشگاه تدریس می‌کند. 

او درباره سایر کتاب‌های مورد علاقه‌اش گفته است همه رمان‌های آنتونیو تابوکی، نویسنده ایتالیایی، و همین‌طور «اتاق جووانی» نوشته جیمز بالدوین را دوست دارد. 

تابوکی از نویسنده‌ی برجسته ایتالیایی بود و سال ۲۰۱۲ درگذشت. از او آثار متعددی به فارسی ترجمه شده که «میدان ایتالیا» با ترجمه سروش حبیبی یکی از آن‌هاست. جیمز بالدوین نیز که سال ۱۹۸۷ درگذشت از نویسنده‌ی سرشناس آمریکا بود که به دلیل روایت داستان‌هایی در نقد نژادپرستی به چهره‌ای مهم در آمریکا تبدیل شد.  

دو سال پیش جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی به فیلم «مرا با نامت صدا کن» تعلق گرفت که از روی رمان آندره آسیمان ساخته شده بود. این فیلم که با کارگردانی لوکا گاداگینو روی پرده رفته بود ماجرای عاشقی بین نوجوانی به نام الیو و دستیار پدرش است، وقتی برای گذران تعطیلات تابستانی به خانه پدری بازگشته است.
 
لوکا گاداگینو، کارگردان این فیلم، بعد از دریافت اسکار و درخشش در چندین جشنواره‌ سینمایی دیگر گفته بود «این فیلمی است درباره نحوه عاشقی و زمان آن از یک دریچه خاص. همان‌طور که در رمان هم روایت شده  نوعی رهایی است در برابر شوق و اشتیاق. فارغ از اینکه چیست، از کجا نشات گرفته و به کجا می‌رود.»