به گزارش فرهنگ امروز به نقل از روزنامه اعتماد؛ حسین علیمرادی جوان مدرسه‌ساز در سیستان و بلوچستان درگذشت. متن زیر برای یادبود او نوشته شده است.
«آقای وزیر؛ در ۴ سالی که اینجا فعالیت می‌کنم ۱۷۰ روستا را تک به تک سر زده‌ام و کلاس‌های درس آنها را پایش کرده‌ام. به عنوان یک جوان غیربومی که از تهران آمده سعی کردیم با حرکتی متفاوت در اینجا کار کنیم. الان هم کلی‌گویی نمی‌کنم و سعی می‌کنم به‌طور جزیی بگویم با چه مشکلاتی در سیستان و بلوچستان مواجهیم. با نیروهای خرید خدمات در این منطقه قرارداد بسته نمی‌شود تا پایان سال. پایان سال صدای‌شان می‌کنند می‌گویند بیایید قرارداد را امضا کنید. تقریبا هر ۶-۵ ماه یک بار پرداخت صورت می‌گیرد. مثلا بعد از سال تحصیلی در اسفندماه پرداخت صورت می‌گیرد. همین امروز با ۱۰ نفر از این عزیزان تماس گرفتم. گفتند در ۹ ماه گذشته حدود ۴.۵ تا ۵ میلیون تومان دریافت کرده‌اند که میانگین آن می‌شود ماهی ۶۰۰ هزار تومان. این رقم با هزاران مشکلی که در این منطقه هست از جمله سوخت، اصلا پول رفت و آمد معلمان خرید خدمت به مدرسه هم نمی‌شود. بیمه را به صورت ساعتی با آنها قرارداد می‌بندند که حتی به اندازه یک کارگر ساده هم نمی‌توانند خودشان را بیمه کنند. پرداختی در تابستان که به این عزیزان وجود ندارد. درباره رفتار سازمان نوسازی مدارس هم در این مدت بگویم؛ بدون پایش صحیح ۲ سال قبل مدرسه‌ای ساخته شده که الان فضای کافی ندارد چون می‌گویند ما می‌خواهیم مسکن‌وار عمل کنیم و متاسفانه نیم‌نگاهی به ۵ یا ۱۰ سال آینده ندارند. ۷ماه است به‌طور شبانه‌روزی در ۱۶هزار و ۵۰۰ مترمربع ساخت یک مدرسه شبانه‌روزی را شروع کرده‌ایم و از سازمان نوسازی مدارس یک نقشه بهینه می‌خواهیم می‌گویند چرا دنبال نقشه بهینه هستید از همین نقشه‌های تیپ استفاده کنید. اگر می‌خواهید مشکلی از این منطقه حل کنید باید نوسازی در این منطقه دفتر مستقر داشته باشد».
- وقت‌تان تمام است.
او حتی ۳ دقیقه هم وقت نیافت که بتواند حرف‌هایش که برخاسته از پایش میدانی در روستاهای جنوب سیستان و بلوچستان بود را به سرپرست وقت وزارتخانه آموزش و پرورش بگوید. حتی سرپرست هم حاضر نشد وقت بیشتری به او بدهد. ۱۰۲ روز بعد از آنکه «حسین علیمردانی» نتوانست آن‌طور که باید و شاید نتیجه مشاهدات و بررسی‌هایش را به گوش مسوولان آموزش و پرورش و همین‌طور استاندار سیستان و بلوچستان برساند درست در همان منطقه‌ای که متناسب با نامش خیریه‌ای ثبت کرده بود بر اثر تصادف رانندگی جان باخت. او در مسیر «دشتیاری» به «چابهار» بود؛ فعالیت‌هایش در منطقه دشتیاری چابهار با تمرکز بر مدرسه‌سازی جانی به آن منطقه داده بود و حالا سفر آخرش هم با خود پیامی داشت؛ «جاده»های این منطقه اصلا استاندارد نیستند و تصادفات رانندگی در آن جان خیلی از هم‌وطنان‌مان را گرفته است. اگر می‌خواهید بدانید درباره کدام منطقه از سیستان و بلوچستان صحبت می‌کنیم باید به ماجرای غرق‌شدن دانش‌آموزان در «هوتک» اشاره کنیم. اگر باز هم بیشتر می‌خواهید ماجراهای این منطقه را به خاطر بیاورید باید داستان «حوا» را از ذهن بگذرانید که تابستان گذشته به همراه مادر و خواهرش لب آبگیری رفته بود و با حمله یک تمساح پوزه کوتاه، «گاندو»، دست راستش را از دست داد؛ همان‌جا که یک چوپان اهل دمپگ دستش توسط یک گاندوی دیگر مجروح شد.
حالا معلم روستای «سیدبار» می‌گوید عزادار اصلی، ما اهالی «دشتیاری» هستیم. او بچه تهران نبود از ته دلش بچه دشتیاری بود. حسین علیمرادی از سال ۱۳۹۳ با منطقه دشتیاری در چابهار سیستان و بلوچستان آشنا شد و همین از او یک فعال آموزشی سیستان و بلوچستان ساخت که با تاسیس موسسه دانشجویی خیریه «دست یاری به دشتیاری» فعالیتش را در این منطقه سامان داد و تمرکز بخشید.
اگر نفری ۴۰۰ هزار تومان می‌پرداختیم
حسین علیمرادی با تاسیس سمن دانشجویی دست یاری به دشتیاری قصد داشت با کمک خیرین ۳۴۰ مدرسه برای ۳۰ هزار دانش‌آموز این منطقه بسازد. یکی از اهداف بزرگ علیمرادی توسعه و عدالت آموزشی در سیستان و بلوچستان بود. حسین علیمرادی در مصاحبه‌ای با خبرگزاری دانشجو درباره اهدافش برای عدالت آموزشی در منطقه سیستان و بلوچستان اینچنین گفته بود: منطقه دشتیاری ۳۰ هزار دانش‌آموز، ۱۵۰ هزار نفر جمعیت و ۳۲۰ کد مدرسه دارد که از این ۳۲۰ کد مدرسه حدود ۱۷۰ مدرسه فعال و در حال آموزش هستند و بقیه مدارس به دلیل بافت فرسوده و مشکلات دیگر قابل استفاده نیستند به همین دلیل دشتیاری بزرگ‌ترین و محروم‌ترین منطقه آموزشی ایران است. او همچنین گفته بود: ما در سازمان نوسازی مدارس آمار جالبی داریم که طبق آن ما در ایران ۴۰ میلیون متر مربع فضای آموزشی کم داریم اگر هر آدمی از ۸۰ میلیون نفر نیم متر کمک کند و نفری ۴۰۰ هزار تومان پرداخت کند مشکل فضای آموزشی کشور ما حل می‌شود.
هشتگ‌هایش هنوز جاری است
کارهای حسین علیمرادی را می‌توان از طریق هشتگ‌هایی که با آن پویش توسعه منطقه دشتیاری آغاز کرده بود رصد کرد. به جز کانال تلگرامی خیریه دست‌های یاری هشتگ‌هایی چون «کلاس باید خنک باشه»، «دست یاری به دشتیاری»، «دبستان ۸کلاسه روستای شهبیک زهی »، «دبستان ۵کلاسه روستای لاتیدان»، «دبستان ۸کلاسه امید ایران»، «دست من و تو میتونه دست یاری باشه»، «ساخت دبستان۶کلاسه روستای پت» و مواردی از این دست می‌تواند ما را به کارهای او برساند.
ساخت و بازسازی ١٣ مدرسه با٨٣ کلاس درس در همکاری با سازمان منطقه آزاد چابهار، احداث کارگاه سوزن‌دوزی در منطقه، احداث فضاهای بهداشتی در روستاهای محروم منطقه دشتستان، مدیریت پویش‌های حمایتی از دانش‌آموزان مناطق محروم و احداث ۱۵۰ کلاس برای حضور ۴هزار و ۵۰۰ دانش‌آموز و تامین لوازم‌التحریر و کتب آموزشی از جمله اقدامات او و همکارانش بوده است.
پیام تسلیت وزیر آموزش و پرورش
محسن حاجی‌میرزایی، وزیر آموزش و پرورش در پیامی درگذشت حسین علیمرادی جوان خیر مدرسه‌ساز و موسس خیریه دست یاری به دشتیاری را تسلیت گفت: «خبر درگذشت جهادگر خیر و مدیرعامل موسسه دست یاری به دشتیاری، حسین علیمرادی که حین خدمت در مناطق محروم در اثر سانحه رانندگی دعوت حق را لبیک گفت، موجب تاسف شد. از طرف خانواده بزرگ آموزش و پرورش این ضایعه را به خانواده این جوان نیک‌اندیش، جامعه خیرین به ویژه خیرین مدرسه‌ساز و ملت شریف ایران تسلیت می‌گویم و از خداوند متعال برای آن خیر جوان رحمت واسعه الهی را آرزومندم، باشد که اعمال خیرش در بارگاه ایزد منان، دستگیرش باشند و جنت الهی منزلگاه ابدی‌اش شود.»
عروج شهادت‌گونه
همچنین محمدمهدی تندگویان معاون امور جوانان وزیر ورزش و جوانان درگذشت شهادت‌گونه حسین علیمرادی، جوان فعال و خیر سمن‌های کشور را تسلیت گفت. او در پیام خود آورده است: عروج شهادت‌گونه حسین علیمرادی، جوان برومند و فعال، در راه خدمت به خلق و هموطنان محروم میهن تسلیت باد. در غم فقدانش دانش‌آموزان منطقه دشتیاری، جامعه تشکل‌های جوانان کشور و هر آن‌کس که توسعه کشور را ارج می‌نهد داغدار شدند. حقا که درگذشتش را جز شهادت ناب و ایثارگرانه نامی دیگر نمی‌باید.