به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ امیرعباس علی زمانی استاد فلسفه تطبیقی دانشگاه تهران در مصاحبه با برنامه سوفیا در شبکه رادیویی گفت وگو در رابطه با اینکه تنها بودن فرد از منظر درونی حتماً به مفهوم تنهایی نیست، اظهار کرد: «چنین فردی از درون ممکن است با عشق عجین باشد.»
این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران خاطر نشان کرد: «مفهوم تنهایی بسیار پر بسامد و متفاوت و متنوع و در عین حال پیچیده است.»
تنهایی شبیه عشق است
علی زمانی با بیان اینکه تنهایی از منظر پیچیده بودن بسیار شبیه به عشق است، خاطر نشان ساخت: «بسیاری از این معانی با هم اشتراکات لفظی دارند.»
وی ادامه داد: «تنهایی به عنوان یک اختلال روانی مطرح می‌شود و در نزد اگزیستانسیالیستها، تنهایی لازمه انسان بودن است و فرد تنها متولد شده، زندگی کرده و تنها می میرد.»
تنهایی فلسفی معنایی متفاوت دارد
علی زمانی با بیان اینکه تنهایی در حوزه فلسفه معنایی دیگر می‌یابد، اظهار کرد: «آدمی نیاز عمیقی به ارتباط و حضور اصیل دیگری دارد و ارتباط اصیل نیاز واقعی افراد است.»
این دکترای فلسفه تطبیقی افزود: «هستی انسان در ارتباط اصلی دو سویه و دیالوگی همراه با گشودگی است که به هویت افراد دست می‌یابد.»
نبود عشق ارتباط انسان را سرکوب می‌کند
علی زمانی اضافه کرد: «در حقیقت نبود چنین ارتباط اصیلی و سرکوب شدن آن، به تنهایی منتج خواهد شد.»
این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با بیان این مطلب افزود: «اگر نیاز انسان به ارتباط، عشق، دوستی، فهمیده شدن و حتی شناخت برآورده شود، انسان از تنهایی رنج نخواهد برد.»
علی زمانی اضافه کرد: «در غیر این صورت کام انسان برآورده نشده و نیاز او سرکوب شده و فرد دچار تنهایی می‌گردد.»
رابطه زن و مرد تنها با عشق محکم می‌ماند
همچنین در این برنامه حجت الاسلام قاسم کاکائی، دکترای فلسفه و عرفان اسلامی با اشاره به ارتباط و گره خوردگی عاشق و معشوق اظهار کرد: «ارتباطات خانوادگی همواره از این نوع محکم و مستحکم می‌ماند، نه صرف ارتباط فقهی و حقوقی!»
وی ادامه داد: «رابطه زن و شوهر زمانی گره می‌خورد که رابطه محب و محبوب شکل گیرد و چنین رابطه‌ای باقی می‌ماند.»
ارتباط در جهان خودساخته انسان واقعی نیست
کاکایی اضافه کرد: «وقتی ارتباط حقیقی شکل نگیرد، حتی در صورت ارتباط [عادی]، فرد تنها می‌شود و ارتباط واقعی خود را پیدا نمی‌کند.»
این عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز تنهایی را یک امر درونی خواند و تصریح کرد: «باید ببینیم ابتدا در کدام جهان زندگی می‌کنیم؛ آیا جهانی است که انسان با پندار خود ساخته و ارتباطات در آن واقعی است؟»
جهان با محبت تعریف می‌شود
کاکایی گفت: «جهان انسان در رابطه با محبت تعریف می‌شود و نبود معرفت و محبت منتج به جریان تنهایی است.»
وی افزود: «ابن عربی در حکایتی می‌گوید چرا انسان از تنهایی فیزیکی وحشت دارد؟ این تنهایی در روزهای کنونی به خوبی پیداست.»