به گزارش «فرهنگ امروز»، به دنبال تغییر و تحولات اخیر در دولت یازدهم خصوصا در حوزه علوم انسانی و فرهنگ که اخیراً با شتاب بیشتری همراه شده است، زمزمه خداحافظی حمیدرضا آیتالهی رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به گوش میرسد؛
حمیدرضا آیتالهی، که در سال 88 تکیه بر جای مهدی گلشنی در پژوهشگاه علوم انسانی زد، دوران پر سر و صدا و با حواشی گوناگونی را در طی حدود 4 سال مدیریت خود در این منصب سپری کرد.
مسئله واگذاری پروژه پورتال علوم انسانی به برخی از افراد خاص و حواشی مربوط به آن، اختلافات با مسئول وقت شورای بررسی متون علوم انسانی، ارائه قرائتی خاص از علوم انسانی اسلامی، کنار گذاشتن دکتر رامین خانبگی، دکتر مظفر نامدار ( دبير شوراي بررسي متون و كتب علوم انسانی) و اختلافات با داود مهدوی زادگان، ارائه بورس دکتری رشتههای مختلف به ویژه فلسفه علم و اندیشه سیاسی به برخی افراد خاص، حمایت از برکناری صدرالدین شریعتی و حواشی مربوط به آن، دو مصاحبه نسبتا جنجالی با نشریات خردنامه و مثلث و... بخشهایی از حواشی دوران مدیریت آیتالهی در پژوهشگاه علوم انسانی است. که البته در کنار برخی از خدمات وی نظیر تاسیس نشریات علمی-پژوهشی با سرفصل های تخصصی و حمایت از برخی پروژههای علوم انسانی باید دیده شود.
اگر چه تا چند روز قبل، از محمدرضا بهشتی و حسین کلباسی اشتری و شهرام یوسفی فر و حتی مهدی گلشنی به عنوان جانشینان آیتالهی نام برده میشد، گمانه زنیها و اخبار واصله از برخی منابع آگاه احمد رضا خضری را به عنوان جدیترین گزینه برای ریاست بر پژوهشگاه علوم انسانی معرفی میکنند.
خضری عضو هئیت علمی گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران است.او در سالهای 1385 تا 1388به عنوان رایزن فرهنگی ایران در اسپانیا فعالیت میکرده است.
وی همچنین در شانزدهمین دوره جایزه جهانی کتاب سال به عنوان یکی از چهرههای برگزیده با کتاب «ایران شناسی عمومی» که با همکاری خوان مارتوس قصادا نوشته شده است، در بخش مطالعات ایرانی برگزیده شد. اردیبهشت امسال هم همايشي مبني بر تجليل از وی و رونمايي ازكتاب ايشان (Persia) در دانشکده الهیات دانشگاه تهران برگزار شد.
عضویت در مجامع علمی و هیات تحریریه مجلات علمی از دیگر سوابق اوست.از احمدرضا خضری تا کنون کتابها و مقالات متعددی به زبان فارسی و اسپانیولی منتشر شده است.
«علل و عوامل تجزیه خلافت عباسی» ، «تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه» و «تاریخ تشیع در دو جلد» از جمله مهمترین آثار این پژوهشگر و نویسنده ایرانی است.
با این وجود اگرچه تا این لحظه خبر رسمی دال بر انجام این تغییر از جانب وزارت علوم منتشر نشده ولی باید دید که آیا خضری میتواند بر کرسی ریاست پژوهشگاه تکیه بزند و یا این که آیا وی را میتوان همطراز دو رئیس پیشین پژوهشگاه یعنی مهدی گلشنی و حمیدرضا آیت الهی، چه از حیث رزومه علمی و چه از نظر توان مدیریت یکی از مهمترین مراکز علومانسانی کشور دانست یا خیر؟
با این حال باید منتظر ماند و دید که چه کسی قرار است سکان این پژوهشگاه تاثیرگذار در حوزه علوم انسانی را از دست آیتالهی بگیرد؟ آنچه که تقریبا روشن است خداحافظی قریب الوقوع حمیدرضا آیتالهی از پژوهشگاه است.