به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از مهر؛ منوچهر صانعیدرهبیدی درباره این که تفاوت فلسفهورزی با فلسفهخوانی و فلسفهدانی چیست، گفت: فلسفه ورزی تبدیل شدن روح انسان به آگاهی است. در حالیکه فلسفه خوانی یا فلسفه دانی سواد داشتن است.
وی افزود: آدمی که کتابها و آثار فلسفی را بخواند یک آدم با سواد در مسائل فلسفی می شود. در حالیکه فلسفه ورزی وارد شدن به گود تفکر است. جذب شدن انسان با فلسفیدن است یا یکی شدن روح انسان با آگاهی است.
این محقق و پژوهشگر فلسفه در مورد اینکه کدامیک از ایندو در جامعه ما رواج دارد هم تصریح کرد: در همه جوامع آن مقداری که فلسفه رواج دارد همان فلسفه خوانی و فلسفه دانی است. فلسفه ورزی خیلی کم است. در همه جوامع اینطور است بالاخص جامعه ما. برای اینکه فلسفه ورزی یک شرایطی دارد که آن شرایط در همه افراد تحقق پیدا نمی کند.
استاد بازنشسته فلسفه دانشگاه شهید بهشتی عنوان کرد:فلسفه ورزی اولاً یک استعداد و بعد یک ذوق و علاقه و بعد یک فداکاری و از خودگذشتگی و بعد یکسری امکانات بیرونی می خواهد که اینها همیشه و همه جا پیدا نمی شوند. ولی فلسفه دانی کافی است که آدم یک مقداری کتابخوان بشود.
این مدرس بازنشسته دانشگاه در مورد اینکه رواج فلسفه ورزی چه تأثیری بر نگرش افراد بر جهان خواهد داشت هم خاطر نشان کرد: فلسفه ورزی به ساختن تمدن و تحقق یافتن فضایل و ارزشهای انسانی در روح ما منتهی می شود. اینها از طریق همین فلسفه ورزی پیش می آید. وقتی تاریخ تمدن را می خوانیم متوجه می شویم تمدن حاصل کار کسانی بوده که فلسفه ورز بوده اند. از مخترعان و مبتکران و مکتشفان گرفته تا متفکران و اندیشمندان برجسته اینها معمولاً از این طریق یعنی فلسفه ورزی به این مقام رسیده اند.