نام کتاب: درآمدی بر علم سیاست
نویسنده: مایکل جی.راسکین، رابرت ال. کورد، جیمز ای. مدایروس، والتر اس.جونز
مترجم: علی اردستانی
ناشر: قومس
چاپ: 1393
تعداد صفحات: 470 صفحه
قیمت: 20 هزار تومان
فرهنگ امروز: نویسندگان کتاب «درآمدی بر علم سیاست» از بهترین استادان علم سیاست در آمریکا هستند که مدتی است این کتاب را نگاشته‌اند و هر بار به فراخور زمان، موضوعی به آن اضافه یا از آن کم می‌کنند و با ویراستی جدید آن را منتشر می‌کنند ـ مثل بسیاری دیگر از کتاب‌ها. ترجمه این کتاب مهم که مترجم آن را با ویراست دهم و یازدهم (آخرین ویراست در آمریکا) مطابقت داده و البته بعد از دو سال موفق به گرفتن مجوز شده است، جای خوشحالی دارد.
این کتاب همان‌طور که در مقدمه آمده به این دلیل که «نه کتابی در مورد حکومت ایالات متحده و نه در مورد سیاست مقایسه‌ای است؛ بلکه به منظور معرفی کامل رشته‌ی علوم سیاسی به دانشجویان جدید می‌کوشد هم از ایالات متحده و هم از کشورهای دیگر مثال‌هایی را به دست دهد. عده خیلی کمی از دانشجویان جدید از سیستم‌های سیاسی دیگر آگاهی دارند و این همان چیزی است که کتاب حاضر در صدد اصلاح و تصحیح آن است» برای درک موقعیت سیاسی ما ایرانیان نیز بسیار مفید است. به‌خصوص آن‌که زبان ساده آن باعث فهم آن برای عموم مخاطبان شده است.
در پشت جلد کتاب می‌خوانیم «این رشته [علم سیاست] با وجود پیشینه‌ای یک سده‌ای در ایران هنوز نتوانسته به جایگاه شایسته دست یابد... بسیاری از دانش‌آموختگان علم سیاست هنوز به درستی نمی‌دانند علم سیاست قرار است در مورد چه موضوعی به بحث بپردازد و یا اساساً چه هدفی را دنبال می‌کند. در واقع این رشته در ایران به ملغمه‌ای از علایق روشن‌فکری تبدیل شده است. به راحتی می‌توان جدیدترین و آخرین نظریه‌هایی را که حتی در خود غرب هنوز جا نیفتاده است، در این مراکز دید، اما دستیابی به یک شمای کلی و جامع از این رشته بسیار دشوار است. البته این بدان معنا نیست که کاری انجام نشده، اما به قدری کم بوده است ک در جو روشن‌فکرزده ایران از یک سو و تجدد ستیز آن از سوی دیگر هیچ‌گاه مجال بروز نیافته‌اند. کتاب حاضر از جمله معدود کتاب‌هایی است که می‌کوشد فارغ از هیاهوهای موجود بر حول علم سیاست در ایران به چند و چون این علم بپردازد.»
این کتاب که در ایالات متحده هر دو سال یکبار تجدید چاپ می‌شود در چاپ یازدهم در پنج بخش با عناوین «مبانی سیاست»، «ایستارهای سیاسی»، «تعامل‌های سیاسی»، «نهادهای سیاسی» و «نظام‌های سیاسی چه کاری انجام می‌دهند؟» تنظیم شده است.
نویسندگان کتاب به راحتی توانسته‌اند کل ساختار سیاسی کشور خود را بدون ترس و واهمه خاصی مورد بررسی قرار دهند. در جای‌جای کتاب هر کجا لازم دیده‌اند به نقد سیاسی کشور خود و سایر کشورهای دموکراتیک پرداخته‌اند.
در بخشی از کتاب در خصوص نقش سازمان ملل آمده «جامعه ملل، نیای سازمان ملل متحد، کوشید ایده‌ای را به جامعه عمل درآورد که زمانی در همه‌جا وجود داشت: امنیت دسته‌جمعی. اعضای جامعه ملل (که شامل ایالات متحده نمی‌گردید) متعهد بودند که بلافاصله علیه هر دولت متجاوزی اقدام اقتصادی و نظامی انجام دهند. برای مثال، چنان‌چه ژاپن به چین حمله می‌کرد، تمام قدرت‌های دیگر باید مناسبات تجاری‌شان را با آن قطع می‌نمودند و نیروهای خود را برای دفاع از چین اعزام می‌کردند. متجاوزان نیز که با نیروهای بقیه جهان مواجه می‌گردند، عقب‌نشینی خواهند کرد. اگرچه آن بر روی کاغذ ایده بزرگی به شمار می‌رفت، اما در عمل با شکست روبه‌رو گردید. هنگامی که ژاپن در سال 1931 منچوری چین را اشغال نمود، جامعه ملل صرفاً به اعزام کمیسیونی برای مطالعه اوضاع اکتفا کرد. ژاپن (به دروغ) ادعا می‌کرد که چین جنگ را شروع نموده است و قدرت‌های دیگر نیز می‌کوشیدند خود را از منازعه‌ای طولانی و بدون ارتباط با منافع‌شان دور نگه دارند. تجاوز به دلیل عدم برخورداری جامعه ملل از مکانیسمی برای پاسخ‌گویی به کشورهای دیگر، بدون مجازات باقی می‌ماند. همین امر به هنگام حمله‌‌ی ایتالیا با اتیوپی در 1935 اتفاق افتاد. ژاپن، ایتالیا و آلمان به منظور تجاوز گسترده به کشورهای دیگر از جامعه ملل کناره‌گیری نمودند و با شروع جنگ جهانی دوم جامعه ملل فرو پاشید. (صفحه 444)»