سیاست عشق میان هنر و فلسفه
مهدی رفیع
ناشر: ققنوس
تعداد صفحات: 230 صفحه
قیمت: 17 هزار تومان
اصطلاح «سیاست عشق»، که نخستین بار در سوانح‌العشاق احمد غزالی پدیدار شده، در اینجا در زمینه‌ای معاصر و در موقعیتی نو برای به پرسش کشیدن معانی غالب سیاست و عشق به کار رفته است. سیاست عشق، عبارتی که آلن بدیو فیلسوف ساختارگرای فرانسوی آن را بی‌معنا می‌داند، در خوانشی برسازنده از هنر و فلسفة معاصر و به طور خاص در آنچه می‌توان «هنر و فلسفه» پس از دلوز و گتاری نامید، مواجهه‌ای را میان این فیلسوفان و هنرمندان معاصر ایران و جهان تدارک می‌بیند. در این فضا می‌توان رویایی سیاست و هنر را در پیوندی متفاوت ترسیم کرد که هنرمندانی مانند مارسل دوشان، فریدا کالو، کریستوف کیشلوفسکی، سهراب سپهری، فروغ فرخ‌زاد و ..را در مواجهه با فیلسوفانی مانند ژیل دلوز، فلیکس گوتاری، اریک الی‌یز و پیتر آزبورن در «چرخش نظری هنر پسافلسفی و فلسفة پساهنری» قرار می‌دهد.