به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا:
«عطاء‌الله حسنی» در گفت‌وگو با خبرنگار گروه تاریخ و سیاست خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به کتاب «تبارشناسی تاریخی اتحادیۀ ایل شاهسون بغدادی: (طایفه‌ای-فرهنگی)» اشاره کرد و گفت: این کتاب بار نخست در سال ۱۴۰۰ منتشر شد و سال گذشته از سوی انتشارات دانشگاه شهید بهشتی به چاپ دوم رسیده است.
این نویسنده و استاد گروه تاریخ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی افزود: ایل شاهسون یکی از ایلات بزرگ ایران است که در حوزۀ مرکزی، ساوه، اراک، قم، ورامین، شهریار، تهران، قزوین و… گسترده هستند. این ایل دربردارندۀ ۲۹ طایفه و دو شاخۀ بزرگ لک و آرخلو دارند. ایل شاهسون ۲۲۰ تیره دارد و طوایف تیره‌ها هنوز امکان شناسایی دارند. این ایل مهاجر از مرزهای ایران و کرکوک به خراسان و شیراز هستند.
او به نقش ایل شاهسون در تاریخ سیاسی ایران اشاره کرد و گفت: ایل شاهسون در تاریخ سیاسی ایران افزون بر مسائل اجتماعی که طبیعتاً هر ایلی برای خود دارد بسیار مؤثر بوده است و تا دورۀ پهلوی دوم نیز فعالیت ایلی و عشایری داشتند. ایل شاهسون بعد از آن ادامه پیدا نکرد ولی بیش‌تر اسکان پیدا کردند اما هویت فرهنگی‌شان هنوز زنده است و امکان ردیابی تمامی تیره‌ها وجود دارد.
حسنی ادامه داد: مطالب کتاب «تبارشناسی تاریخی اتحادیۀ ایل شاهسون بغدادی: (طایفه‌ای-فرهنگی)» در دو بخش تنظیم شده است: بخش نخست به تبارشناسی طایفه‌ای و بخش دوم به تبارشناسی فرهنگی اختصاص دارد. در بخش اول، فرایند شکل‌گیری و تحولات و تغییرات ساختاری و عناصر سازندۀ آن، یعنی طوایف و تیره‌ها، بررسی شده است و در بخش دوم، از شواهد فرهنگی و زبانی سخن می‌رود که نوعی مطالعۀ تطبیقی نیز به‌شمار می‌آید و نشان می‌دهد دامنۀ گستردگی معرفت زبانی و فرهنگی طوایف ایل شاهسون بغدادی تا کجاها می‌رود و ریشه در کدام اقوام و سرزمین‌ها دارد و با جابه‌جایی‌های مکرری که صورت گرفته، چه تغییراتی در آن پدید آمده است.
او در پایان سخنان‌اش به کتاب‌های تاریخی که اخیراً منتشر می‌شود نیز اشاره کرد و گفت: متأسفانه طی سال‌های اخیر شاهد کارهای بزرگ تاریخی و شاهکارهای تاریخی مثل قدیم نیستیم و این باعث افسوس است؛ باید بدانیم که جایگاه کتاب‌های تاریخی در زندگی آدم‌هاست. کتاب‌هایی که دربارۀ تاریخ تألیف یا احیا می‌شود و یا به شکل نسخ خطی به چاپ می‌رسد، به یک سرمایه‌گذاری خارج از افراد نیاز دارد یعنی یک حمایت بزرگ دولتی لازم دارد برای این‌که گروه‌های زیادی عمرشان را می‌گذارند تا بتواند کار به نتیجه برسد وگرنه تحمیل کردن همۀ هزینه‌ها به دوش مؤلف نتیجۀ خوبی برای مملکت ندارد و بیش‌تر یک کار شخصی می‌شود درحد بسیارمحدود.