فرهنگ امروز/ امیر ابراهیم رسولی:

*پروانه سلحشوری، عضو فراکسیون امید (اصلاح‌طلبان) :

ما در مجلس دهم خوب نبودیم. ریشه بسیاری از مشکلات در خود مجلس است.

*جعفرزاده ایمن‌آبادی، نایب‌رئیس فراکسیون مستقلین (منشعبین از لیست امید و حامیان اصلی لاریجانی) :

هنوز مشکلات اساسی مردم در اولویت نمایندگان قرار نگرفته و آن‌ها از خیلی دستور کارهای مجلس ناراضی‌اند. مجلس دهم در بعد نظارتی خیلی ضعیف عمل کرده است.

*حاجی‌بابایی، رئیس فراکسیون نمایندگان ولایی (اصولگرایان) : مجلس دهم تحت‌الشعاع دولت است و حتی اختیار سؤال و استیضاح از یک وزیر را نداشت و ندارد.

اظهارات فوق، واقعیاتی از مجلس دهم و به زبان نمایندگان آن است. مجلسی که  با فضاسازی‌های مختلف به‌ویژه در پایتخت تشکیل شد.

به‌راستی چرا مجلس به چنین روزی گرفتار شده و درمان آن چیست؟

امروز مجلس کجای مشکلات مردم و جامعه قرار دارد؟

از مدیریت مجلس که ۳ دوره متوالی ریاست را به عهده داشته تا اعضای لیست امید که با «تکرار» می‌کنم‌های بی‌هدف وارد مجلس شد چه پاسخی برای این وضعیت دارند؟

به نظر می‌رسد عوامل زیر در این شرایط نقشی اساسی داشته و دارند:

۱. سیاست‌زدگی و فقدان کارآمدی

از ابتدای مجلس دهم ستون آن با هیاهوی تبلیغاتی و شعارهای خاص بنا شد تا افرادی وارد مجلس شده‌اند که برخی از آنان نه‌تنها تخصص و تجربه در امور نظارتی، تقنینی و مدیریت‌های کشوری نداشتند بلکه صرفاً جریانی و لیستی عهده‌دار صندلی سبز گردیدند. در طول این مدت برخی از آنان سکوت کردند و یا وارد حاشیه‌ها شدند و رهاوردی برای حل مشکلات مردم ایجاد نشد.

درگیری و تنش با قوه قضائیه توسط یک نماینده لیست امید نمونه‌ای از این دسته است.

از دیگر سیاست‌زدگی‌ها که بر عملکرد عملیاتی مجلس اثر گذاشت فراکسیون‌کشی زرد بود. آنگاه که برخی با لیست امید وارد مجلس شده و به ناگهان مستقل گشتند! این دسته ترازوی سیاسی را در عملیات‌های کف صحن به این‌طرف و آن‌طرف کشاندند تا فراکسیون امید و ولایی نتوانند قدرت مانوری در اداره و تعیین مسیر مجلس داشته باشند. این روش فراکسیون مستقلین کارآمدی را تحت تأثیر سیاست‌بازی قرار داد تا در همه تصمیم‌گیری‌ها عدم وجود اکثریت قاطع، رسیدن به یک هدف و تصمیم را با مشکل مواجه نمود.

۲. سایه سنگین دولت

در مجلس دهم برخی با تابلوی اصولگرای معتدل و برخی به نام اصلاح‌طلبان حامی دولت و برخی به دلیل فقدان زور و توان سیاسی با تعلل در وظایف نظارتی خود در قبال دولت، اقتدار مجلس را لکه‌دار و در صحنه‌هایی چون استیضاح‌های شب عید وضع اسفباری را برای شأن و جایگاه قوه مقننه ایجاد کردند.

سایۀ سنگین لابی دولتی‌ها در میان فراکسیون امید و مستقلین باعث شد تا پیروز صحنه آنان باشند و مجلس تضعیف شود. نتیجۀ روند استیضاح امثال آخوندی و ربیعی و حاشیه‌های آن، خود گویای وضعیتی است که ترسیم شد.

مجلس که می‌بایست در کنار حمایت منطقی از دولت جمهوری اسلامی تیغ نظارتی تیزی داشته باشد، کندی‌اش نصیب دولت تدبیر شد تا امروز کشور دچار چالش‌های مختلف خصوصاً در حوزه اقتصاد شود.

روز کشاندن سیف، رئیس بانک مرکزی به صحن علنی به دلیل اوضاع نابسامان ارز و سکه داستان نوشدارو بعد از مرگ سهرابی بود که از مصادیق عملکرد مجلس است.

۳. مدیریت مجلس

نقد به علی لاریجانی در این شرایط نقد به سیاست‌ورزی او نیست که البته آن هم جای بحث فراوان دارد. نقد امروز به مدیریت او در حفظ اقتدار و شأن مجلس دهم است که در مقایسه با گذشته قابل بررسی است.

کیفیت ادارۀ محتوایی و هدایت مجلس به سوی تقنین، نظارت و عملیات بر روی حل مشکلات اساسی جامعه و مردم از مواردی است که در مدیریت لاریجانی در مجلس دهم حتی با نهم و هشتم متفاوت و قابل نقد است.

آیا او از ماجرای ۳ استیضاح شب عید و نحوۀ رفتار وزرا و نتایج نسبت به مجلس، حس خوبی داشته است؟

گر چه لاریجانی همۀ مجلس نیست و کیفیت عملکرد نمایندگان دراین‌بین محل تأمل، اما سهم او در شرایط موجود قابل چشم‌پوشی نیست و البته این چالش که کسی جز او در مجلس دهم توان اداره ندارد مسئله‌ای قابل‌بررسی است.

***

امروز نمایندگان باید به یک سؤال اساسی پاسخ دهند و بگویند در شرایط و مشکلات کنونی کشور کجای کارند و خانه ملت کجاست؟

اگر مسیری را اشتباه رفته‌اند جدا از گرایش‌های سیاسی، اصلاح کنند و کارآمدی این نهاد مقدس که قرار بوده و هست در رأس امور باشد را به جایگاه اصلی خویش بازگردانند.