نویسنده: عباسقلی غفاری‎فرد

ناشر: نشر دات

نوبت چاپ: ۱۳۹۲

تعداد صفحات: ۴۱۶

قیمت: ۲۰۰۰۰ تومان

درباره منش نیک ایرانی‎ها می‎توان نمونه‎های زیادی از نوشته‎های تاریخی را بازگو کرد اما نگارنده این کتاب بیشتر به دنبال تباهی منش ایرانی‎هاست و بیشتر نمونه‎های تاریخی را درباره همین تباهی به کار خواهد برد. منش نیک ایرانی‎ها دیری نپاید. نگارنده، زمینه‎ها و انگیزه‎های این تباهی را در بخش‎‏های کتاب بازگو خواهد کرد. در آغاز باید در اندازه گنجایش این کتاب و این بخش از تباهی سخن گفت. تباهی‎ای که از سده‎های دراز تا به امروز کشیده شده و نه تنها اندازه آن کاهش نیافته بلکه گسترش زیادی هم یافته است. تا هنگامی که این درد درمان نشود، امیدی به آینده نیست. باید این باور در میان مردم ایران نهادینه شود که دروغ گناه بسیار بزرگی است و دروغ باید به سختی کیفر ببیند؛ باید باور داشت که نیرنگ و ریا، شیوه‎ای بسیار پست و ناستوده است و در خور یک مردم بزرگ و نامی نیست؛ باید باور کرد که پیمان‎شکنی با اندیشه‎های نیک آدمی ناسازگار است؛ باید باور داشت که نا‎سپاسی در خور دیو است نه انسان بزرگ و اندیشمند؛ باید باور داشت....

به باور نگارنده، منش ایرانی‎ها در روزگار صفویه بیشتر تباه شد. اگرچه پادشاهان صفوی، ایرانی نیرومند و یکپارچه درست کردند و پیشرفت‎های سیاسی و اقتصادی زیادی در روزگار آن ها فراهم آمد اما، در زمینه‎های اجتماعی دروغ، ریا، باده‎گساری، ناسپاسی، کار بد مواد مخدر و...بسیار زیاد شد و این مرده‎ریگ در روزگار قاجاریه به اوج  رسید، و چنان شد که برخی اندیشمندان در آستانه‎ی انقلاب مشروطه منش نیکان را به یکباره سرزنش کردند.

این کتاب در ابتدا به آسیب‎های اخلاقی ایران پیش از اسلام و تمدنی پر شکوه و درخشان پرداخته است. سپس به پیروی مردم از فرمانروایان و یادآوری دوباره نکات مثبت اخلاقی می‌پردازد. در انتها برخی از ویژگی‎هایی نظیر صوفیگری، ستمگری و درویی، ریاکاری و نیرنگ‎بازی و پیمان‎شکنی پرداخته است.