کل اخبار:33
-
۱۳۹۹-۰۷-۰۷ ۱۱:۳۱
کتاب بررسی حیات فلسفه از سقراط تا دریدا چاپ شد
کتاب «عشق معرفت؛ حیات فلسفه از سقراط تا دریدا» نوشته روی برَند با ترجمه مجتبی پردل منتشر و راهی بازار نشر شد.
-
۱۳۹۹-۰۲-۱۰ ۱۰:۳۰
سیری فلسفی در جهان اندیشه؛ از سوسور تا دریدا
کتاب «روایت فلسفی ساختارگرایی و پساساختارگرایی» تالیف مهدی خبازی کناری و صفا سبطی تلاش دارد با بررسی این دو رویکرد اندیشه‌ای در کنار یکدیگر، روایتی از آنها ارائه دهد که به خواننده ایرانی در فهم بیشتر و بهتر این مقولات یاری برساند.
-
۱۳۹۹-۰۱-۲۷ ۱۰:۰۰
عشق به آگاهی از «سقراط» تا «دریدا»
تازه‌ترین ترجمه فردین توسلیان کتابی است درباره عشق به آگاهی و دانستن میان تنی چند از فیلسوفان برجسته تاریخ اندیشه. این کتاب به قلم روی برند است و با عنوان «عشق به آگاهی» منتشر می‌شود.
-
۱۳۹۸-۱۰-۲۴ ۱۵:۳۰
ساختارزدایی به سبک دریدا
کمتر فیلسوفی به اندازه دریدا در رابطه با خود فلسفه، متون فلسفه و مفاهیم مرتبط با آن به تأمل پرداخته است. این مسئله را نمی‌توان صرفا به یک تمایل یا یک مواجهه شخصی تقلیل داد، بلکه رویکرد ساختارزدایی چنین رویه‌ای را ایجاب می‌کند.
-
۱۳۹۸-۰۵-۰۵ ۱۰:۳۴
نقدی بر کتاب «نوشتار و تفاوت»؛
حرکت در میان متون
اینکه دریدا از خواننده می‌خواهد با کوک زدن میان این متون پیوندهای معناداری برقرار کند، می‌تواند راهنمای خوبی برای ترجمه باشد. مترجم با تسلط قابل توجهی که بر آثار دریدا دارد، می‌توانست از میان متون کلیدی و معروف وی به‌ویژه آثار نخستینش، دست به گزینش زند و این کوک زدن را در زبان فارسی به انجام رساند. لذت انتخاب میان آن‌همه مقالۀ مهم و جذاب فوق‌العاده وسوسه‌کننده است، مترجم باید دلیل محکمی داشته باشد که توانسته بر این وسوسه غلبه کند.
-
۱۳۹۷-۰۷-۲۵ ۱۳:۰۰
دریدا در پی شالوده‌شکنی و کریستوا به دنبال پویاسازی است
مهرداد پارسا می‌گوید: استل برت در «کریستوا در قابی دیگر» می‌گوید، آثار کریستوا از آن رو اهمیت دارند که نشان می‌دهند تولید اثر هنری موجب تداوم زندگی فرد می‌شود و می‌تواند مانند ملتقایی میان فرآیندهای زیستی و گفتمان‌های اجتماعی و نهادی عمل کند. بنابراین، روشن می‌شود که تلقی کریستوا از تجربه زیبایی شناختی و البته زبان بهتر از هر رویکرد دیگری کردارهای بصری مانند نقاشی، عکاسی و فیلم را توضیح می‌دهد.
-
۱۳۹۷-۰۱-۲۹ ۱۲:۴۰
آخرین مصاحبه با ژاک دریدا منتشر شد/ من مرگ خود را در نوشتن زندگی می‌کنم
آخرین مصاحبه با فیلسوف الجزایری‌تبار فرانسوی در کتابی با نام «ژاک دریدا؛ من مرگ خود را در نوشتن زندگی می‌کنم» منتشر شد. گفت‌وگوها را «جان برنباوم» انجام داده و حسین کربلایی‌طاهر (شاهین) ترجمه را برعهده داشته است.
-
۱۳۹۷-۰۱-۲۸ ۱۳:۴۰
پروفسور کلایتون کراکت، رئیس مرکز مطالعات دینی دانشگاه آرکانزاس: آثار «ژاک دریدا» برای قرن بیست‌ویکم نیز دلالت‌های مهمی دارد
پروفسور کلایتون کراکت، رئیس مرکز مطالعات دینی دانشگاه آرکانزاس آمریکا معتقد است که کارها و آثار ژاک دریدا، فیلسوف پست مدرن فرانسوی برای قرن بیست‌ویکم نیز دلالت‌های مهمی دارد.
-
۱۳۹۶-۱۲-۰۷ ۱۲:۳۴
به بهانه انتخاب «نوشتار و تفاوت» به عنوان ترجمه برگزیده آیین کتاب سال؛
فرم‌های ناکافی برای چیزهای بسیار
خواننده نباید چندان دل‌خوش به «مدخل‌وارگی» این کتاب باشد، متن‌های کتاب نه تنها دشوار بلکه ترسناکند. فهم بسیاری از دقایق متن نه تنها محتاج اطلاعات وسیع خواننده در فلسفه و ادبیات است، بلکه ورزیدگی او را نیز به چالشی سخت می‌کشد. مقالات کتاب بیشتر گفت‌وگوهای دریدا با فیگورهای ادبی-فلسفی مطرح در دهۀ ۶۰ فرانسه هستند. این گفت‌وگوها به تعبیر مترجم «همهمه‌هایی» هستند که چه‌بسا بتوان آنها را شکلکی قرن‌بیستمی به دیالوگ‌های افلاطونی دانست.
-
۱۳۹۶-۰۹-۱۸ ۱۵:۴۰
مسئله سوگ/ نگاهی به جهان- زبان حسین پناهی
حسین پناهی از جایی می‌آمد که سوگ در آن چیزی بیش از ترفندی برای التیام تدریجی و کنارآمدن با فقدان جانکاه دیگری است. او از جایی می‌آمد که سوگ در آن عنصر وحدت‌بخش و مسئله‌ی اصلی شکل‌دادن به اجتماع است.
-
۱۳۹۶-۰۵-۱۳ ۲۳:۵۹
صوت/ فلسفه چیست از منظر ژاک دریدا (4)
-
۱۳۹۶-۰۲-۰۳ ۱۶:۴۰
دموکراسی یعنی برابری/ بحث و گفت‌وگویی با ژاک دریدا درباره سیاست، دوستی، دموکراسی، میهمان‌نوازی
از همان ابتدا دموکراسی با ارزش‌ها، با آکسیوم‌هایی، پیوند داشته است که به همین مفهوم معیار دوستی تعلق دارند: برادری، خانواده، ریشه‌داشتن در یک قلمرو (اتوکتونی)، ملت-دولت وابسته به یک سرزمین، خاک و مکان، و از این قبیل. حال می‌شود به نوعی دموکراسی فکر کرد که با مفهومی دیگر از دوستی و با تجربه‌ای دیگر از دوستی، اگر نگوییم تنظیم شود، لااقل از نو مفصل‌بندی شود، مفهوم و تجربه‌ای از دوستی که دیگر پای‌بسته و تابع آنچه من مفهوم معیار و متداول دوستی خواندم (یعنی دوستی قائم به عقل مذکر، مردانه، و مانند اینها) نباشد؛ این همان چیزی است که در کتاب «سیاست دوستی» سعی دارم از کار درآورم.
-
۱۳۹۶-۰۲-۰۳ ۱۶:۱۷
نگاهی به کتاب «نوشتار و تفاوت»؛
اثر ژاک دریدا چه دیر! چه زود!
دریدا هم در پس‌زمینه این دوران باقی می‌ماند هم پیش‌فرض‌های پس‌زمینه‌ای را که بدان تعلق داشت تا نهایت منطقی خود به پرسش می‌کشد و با این پرسش‌گری آهسته، روشمند و منسجم مفصل‌هایشان را یکی‌یکی از هم می‌گشاید. او فلسفه زبان‌محور را تا آستانه‌هایش پیش می‌برد بی‌آنکه به تمامی از این آستانه‌ها بگذرد. نحوه درگیری دریدا با «ساختارگرایی» نمونه‌ای از این امر است.
-
۱۳۹۶-۰۱-۲۸ ۱۷:۰۵
صوت/ فلسفه چیست از منظر ژاک دریدا (۳)
-
۱۳۹۶-۰۱-۱۰ ۱۳:۲۳
صوت/ فلسفه چیست از منظر ژاک دریدا (۲)
-
۱۳۹۶-۰۱-۰۶ ۲۳:۰۲
صوت/ فلسفه چیست از منظر ژاک دریدا (۱)
-
۱۳۹۵-۱۱-۱۸ ۱۶:۴۰
میهمان ناخوانده در ضیافت بزرگان
عبدالکریم رشیدیان در چند خط کوتاه اما بسیار گویا، هنرمندان ظهور دریدا در قرن بیستم را این‌گونه توصیف می‌کند: «... میهمان ناخوانده در ضیافت بزرگان، ویروسی در تن اندیشمندان، انگلی در پیکر میزبان که هم از آن ارتزاق می‌کند و هم بندهایش را می‌گسلد.»
-
۱۳۹۵-۰۹-۲۹ ۰۹:۵۹
تحلیل سیر تحول سوژۀ مدرن با نگاهی انتقادی به تعدادی از منابع و مراجع مربوط(۱)؛
فرانکفورتی‌های منتقد
با توجه به خاستگاه فلسفۀ معاصر و سوژۀ مدرن و ریشهای که در عصر خرد و عصر نوزایی داشت، عمدۀ انتقادها به این فلسفه را باید متعلق به اندیشه‌های چپگرایانه دانست، از مارکس و هگل تا مکتب فرانکفورت، آلتوسر و سپس بیشتر نظریهپردازان پسامدرنیسم همچون جیمسون، دریدا، لیوتار، دلوز و فوکو؛ در این میان، مکتب فرانکفورت نقشی پیشرو و بسیار تأثیرگذار در انتقاد از مدرنیته داشته است.
-
۱۳۹۵-۰۶-۰۱ ۱۰:۴۱
مقدمه‌ای بر سرگذشت فلسفی مفهوم ِ «دوستی» و نگاهی به کتابی از دریدا/ حسین مصباحیان؛
در پیِ دوستی های ِ ناممکن !
در مورد سرگذشت فلسفی مفهوم مشخص دوستی باید گفت که گرچه فلاسفه، عمدتاً، به نحوی باورنکردنی نسبت به مساله «دوستی» ساکت بوده اند، از دریدا اما، می‌توان آموخت که علاوه بر شاهراه‌ها و دروازه‌هائی مانند حزب و جامعه مدنی و حقوق بشر و رفرم و انقلاب که همه روزه کثیری از مردم در آن عبور و مرور و از آن ورود و خروج می‌کنند، راه‌های باریک ِ خاکی ِ ناشناخته و درهای ِ تنگ ِ چوبی ِ فراموش شده ای هم برای ورود به عرصه سیاست وجود دارند ، که دوستی یکی از آنها است.
-
۱۳۹۵-۰۲-۲۱ ۰۸:۳۸
گزارشی از نشست «مکتب نشانه شناسی امبرتو اکو»(۳)؛
نشانه‌شناسی در بستر فرهنگ
نظریه هایی که اکو در کتاب The Limits of Interpretation بیان می‌کند او را از دریدا جدا می‌کند. اکو می‌گوید این‌طور هم نیست که انسان می‌تواند هر چیزی که دلش خواست از یک متن تفسیر کند، تفسیر محدوده‌هایی دارد که باید شناخته شود؛ اکو در اینجا از فلسفهی قاره‌ای تا حدی دور می‌شود. اکو با دریدا تفاوت دارد. به اعتقاد اکو فرایند بی‌پایان نشانگی بر این اصل استوار است که هر بار نشانه چیزی بیشتر می‌گوید نه چیزی دیگر
-
۱۳۹۵-۰۲-۱۴ ۰۹:۰۴
گزارشی از نشست «مکتب نشانه شناسی امبرتو اکو»(۲)؛
قرار گرفتن در هیچ جا
اکو از ابزار ساخت‌گرایی در تحلیل متن استفاده می‌کند ولی ساخت‌گرا نیست. او می‌گوید من به ساخت‌گرایی به‌عنوان یک روش باور دارم. اینجا ما یک حرکتی از سوی ساخت‌گرایی به‌سوی پساساخت‌گرایی در اکو می‌بینیم، اما او پساساخت‌گرا هم نیست، یعنی او در جایی قرار می‌گیرد که هیچ جا نیست، او در هیچ‌یک از این مکاتب قرار نمی‌گیرد.
-
۱۳۹۴-۱۲-۲۲ ۱۳:۱۵
بازخوانی آراء ژاک دریدا در علوم انسانی
آراء ژاک دریدا در علوم انسانی به میزبانی مجمع عالی حکمت اسلامی بررسی و بازخوانی می شود.
-
۱۳۹۴-۱۲-۰۸ ۱۳:۳۰
آراء ژاک دریدا در علوم انسانی بازخوانی می شود
مجمع عالی حکمت اسلامی میزبان نشست بازخوانی آراء ژاک دریدا در علوم انسانی می شود.
-
۱۳۹۴-۱۰-۳۰ ۰۸:۴۶
هرمنوتیک چیست؟ (۲)؛
سیر رشد اندیشه‌های هرمنوتیکی در دوران معاصر
خوانش منجر به دگرگونی می‌شود، «دگرگونی در امر حقیقی» اما امر حقیقی محصول یك روش حسابگرانه در معنای یك فرمول قطعی و از پیش تعیین شده نیست؛ و نه حتّی قاعده‌ای كه چنانچه برّه‌وار از آن پیروی شود لاجرم به نتیجه‌ای قطعی برسد. آن دگرگونی به حقیقتی زنده، حقیقتِ روح یا آنچه هگل Geist می‌خواند یا Geistwissenschaft (دانش روح‌شناسی) منجر می‌شود؛ چیزی که بیش از روش به بازی نزدیك است.
-
۱۳۹۴-۰۸-۱۲ ۰۹:۰۷
نیکلاس رویل؛
واسازی چیست؟
آنچه دریدا با «متن» انجام داده این است که اظهار می‌دارد که متن چگونه بر روی آنچه که او «تعمیم بی‌کران» می‌نامد، گشوده می‌شود. یک متن بیشتر از کالبد مختومه‌ی یک نوشته نیست، مضامینی در کتابی یا حاشیه‌هایش محصور شده، اما (آن متن) شبکه‌ای است افتراقی، تافته‌ای است از علایم که به طور نامتناهی به چیزهایی به غیر از خودشان و به دیگر علایم افتراقی ارجاع می‌دهند.
-
۱۳۹۴-۰۵-۰۳ ۱۰:۰۶
سایمون کریچلی؛
دریدا، خواننده (۲)
برخورد فیلسوف‌های در مسند با دریدا در جهان انگلیسی‌زبان شرم‌آور بود، کاملاً شرم‌آور. به او در مضحک‌ترین اشکال توسط استاد-فیلسوف‌ها افترا زده می‌شد، اما آنها خود بهتر می‌دانستند که این ناشی از کینه‌توزیِ کوته‌بینانه‌ای که انعکاس ناچیز انزاوای فرهنگی‌شان، خودشیفتگی روشن‌فکرانه‌شان، نافرهیختگی و حسادت ساده‌شان به شهرت، کاریزما و فروش فوق‌العاده‌ی کتاب‌های دریدا بدون اشاره به ظاهر خوب و شیک‌پوشی‌اش بود.
-
۱۳۹۴-۰۴-۳۰ ۰۹:۳۵
سایمون کریچلی/ دریدا چگونه روش افرادی مثل من که فلسفه کار می‌کنند را دگرگون ساخت؟؛
دریدا، خواننده (۱)
دیکانستراکشن روال خوانش به‌مثابه‌ی ناراحتی از یک میراث است. فرضیه‌ی فلسفی‌ای که این روال را پیش می‌راند این است که اگر قرار است آغاز کنیم، بفهمیم که چه و کجا هستیم و آغاز کنیم تا تغییر دهیم که چه و کجاییم، آن‌وقت این موضوع توجهی پروسواس به میراثی که چه، که و جایی که هستیم را وضع کرده، طلب می‌کند.
-
۱۳۹۴-۰۳-۱۶ ۰۹:۲۵
بيلدونگ و مفهوم فرهنگ؛
بیلدونگ، مطالعات فرهنگی و خطرات در-راه
آیا عصر تأکید بر بیلدونگ، خودآگاهی، روشنگری و پای فشردن بر مواضع انتقادی به سر رسیده است؟ در عرصه مطالعات فرهنگی شاهد دو رویکرد مختلف هستیم که به اختلاف دو رویکرد مارکسیستی و پساساخت‌گرا برمی‌گردد.. فرهنگ در زمانه‌ی ما محصول نوعی آگاهی و بیلدونگ نیست بلکه محصول کردارها و رویه‌های اعمال‌شده از سوی نهادها، آرایش‌های اجتماعی مختلف و روال‌های اداری و بوروکراتیک است.
-
۱۳۹۴-۰۲-۱۴ ۰۹:۳۶
نقدی بر کتاب «هوسرل، اخلاق، دریدا»؛
از سر گرفتن پرسش اخلاقی
مؤلف با گام‌هایی سنجیده، نقد اخلاقی و سهمگینِ لویناس بر پدیده‌شناسی هوسرل، به‌عنوان میراث ناب اندیشه‌ی فلسفی غرب را معرفی و در ادامه تلاش می‌کند تا با ارائه‌ی قرائتی از پدیده‌شناسی، تاحدی به دفاع از آن بپردازد، اما هم لویناس و هم هوسرل به نظر مؤلف در بن‌بست اخلاق به دام می‌افتند و در نهایت، این دریدا است که «راه برون‌رفت از این بن‌بست را به ما نشان می‌دهد».
-
۱۳۹۳-۱۰-۳۰ ۱۰:۰۲
سوگ‌نوشته‌ای از ژاک دریدا در رثای ژیل دلوز؛
باید که تنهای تنها پرسه زنم
مسئله این است که ما معتقدیم هر فلسفهی سیاسی‌ای باید تحلیل سرمایه‌داری و راه‌های تحول آن را ممکن بسازد. چیزی که ما بیش از همه به آن علاقه‌مندیم، تحلیل سرمایه‌داری به عنوان نظام درون‌ماندگاری است که مدام بر حد و مرزهای خاص خود چیره می‌شود و همیشه آنها را در مقیاسی بزرگتر می‌یابد، چرا که حد و مرز بنیادینِ آن، خودِ سرمایه است.