نام کتاب: واپسین انسان

نویسنده: موریس بلانشو

مترجم: شهرام رستمی

ناشر: مولی

چاپ: 1393

تعداد صفحات: 220 صفحه

قیمت: 13 هزار تومان

موریس بلانشو نویسنده، فیلسوف و منتقد مرموزی بود که هیچ‌گاه با مطبوعات مصاحبه نکرد. کتاب‌هایش دست به دست می‌گشت، موضوع بحث محافل مختلف بود و حتی به «هیولای ادبی» مشهور شده بود، نوشته‌ها و افکار مکتوبش عمدتاً مرجعی بود برای بسیاری از نویسندگان و منتقدان هم‌نسل و پس از خودش از هر طیف و رویکردی؛ از سوررئالیست‌ها و اگزیستانسیالیست‌ها گرفته تا فرمالیست‌ها و ساختارگرایان. اما او تصمیم گرفته بود از دنیای بیرون کنار بکشد.
موریس بلانشو نویسنده، فیلسوف و منتقد در ۲۲ سپتامبر ۱۹۰۷ در فرانسه به دنیا آمد. گویا خانواده‌ متمولی داشته است. در آلمان فلسفه خواند و بعد هم وارد فعالیت‌های ژورنالیستی شد. مدتی بعد هم به نوشتن روی آورد و در خانه‌ای ییلاقی در حومه کواین گوشه‌‌نشینی اختیار کرد. و در نهایت هنگام مرگش بیش از 800 مقاله و کتاب از خود به جا گذاشت. به‌هرحال صحبت درباره بلانشو بیشتر به گفتن درباره آثارش منتهی می‌شود، چرا که او معتقد بود هرقدر خواننده اطلاعات کمتری از نوینسده متن در اختیارش باشد، به گونه‌ای مستقل با متن برخورد می‌کند.
«واپسین انسان» کتابی است از همین نویسنده که در سال 1957 آن را نوشت، کتابی که شهرام رستمی به‌تازگی آن را ترجمه کرده است و اگر بتوانید با جلد چرمی و سخت آن کنار بیایید کتاب خوش‌خوانی است. بلانشو دبا آن‌که ر دنیا شهرت زیادی دارد، در ایران نویسنده شناخته‌ شده‌ای نیست و یکی دو کتاب بیشتر از او ترجمه نشده است.
واپسین انسان تم داستانی دارد و بلانشو در آن به مفهومی که نیچه در کتاب «چنین گفت زرتشت» آن را بیان کرده، یعنی خوارشمردنی‌ترین کسان و کسانی که حقیرتر از انسان هستند، می‌پردازد. زاویه دید کتاب اول شخص است و از همان جملات آغازین مخاطب را با جملاتی پرقدرت پای کتاب می‌نشاند.