به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از تسنیم؛ سال‌ها پیش لوریس چکناواریان اپرای «رستم و سهراب» را در تالار وحدت به روی صحنه برد. شاید این نخستین اجرای اپرا به معنای واقعی‌اش در سال‌های پس از انقلاب اسلامی بود.

پس از اپرای «رستم و سهراب» سال‌های زیادی هنر ایران رنگ اجرای اپرا به خود ندید. تا این که در سال گذشته آنسامبل اپرای تهران آستین‌ها را بالا زد و دو اجرای خود را به روی صحنه برد. این اجراها در تالار وحدت برگزار میشد؛ تالاری که از آغاز برای اپرا ساخته شده است.

آنسامبل اپرای تهران اجراهای خود را با «جان اسکیکی» آغاز کرد و سپس «اشک‌ها و لبخندها» را به روی صحنه برد. البته «اشک‌ها و لبخندها» بیشتر نمایشی موزیکال بود تا اپرا.
به هر روی این حرکت و اجرای اپرا، دیگر با تاخیر چند ساله مواجه نشد. همین دیشب دومین اجرای اپرای «فلوت سحرآمیز» در تالار وحدت به روی صحنه رفت.

این بار ادامه دهنده این راه گروه اپرای آیو بود. آنها برای کارشان به سراغ یکی از معروفترین آثار موسیقی کلاسیک غرب رفته‌اند تا برای مخاطبان ایرانی معروفترین اثر ولفگانگ آمادئوس موتسارت را اجرا کنند.

جالب این که این اپرا با استقبال بسیاری از سوی علاقه‌مندان به هنر همراه بود. شب گذشته در دومین شب از اجرای این نمایش صندلی خالی در تالار وحدت دیده نمی‌شد و این برخلاف تصور برخی بود که گمان می‌کنند؛ اپرا در ایران مخاطب ندارد.

به طور حتم اگر اثری قدرتمند ارائه شود و ارزش‌های هنری خود را داشته باشد از سوی علاقه‌مندان به هنر نیز مورد استقبال قرار می‌گیرد.

اپرای «فلوت سحرآمیز» حاصل تلاش چندماهه‌ی اعضای گروه اپرای آیو است.

بازی بازیگران، خواندن آوازها، اجرای موسیقی با ارکستر، طراحی لباس، طراحی صحنه و نور و... همه این‌ها با تلاش و دقت بسیار انجام شده بود تا در پایان اثری جذاب برای تماشاگران رقم بخورد.

باید دید مجریان اپرا در ایران به همین دو گروه یعنی «آنسامبل اپرای تهران» و «گروه اپرای آیو» خلاصه می‌شود یا باز هم گروه‌هایی به این جمع اضافه می‌شود.

عکس‌ها: پدرام نظری