به گزارش «فرهنگ امروز» به نقل از تسنیم؛ ابراهیم حسن‎بیگی، نویسنده گفت: امروز در آثار نویسندگان دهه ۹۰ حضرت علی(ع) بسیار مظلوم‎تر از دهه‎های گذشته است. در دهه ۶۰ ما نویسندگان نمی‎توانستیم بدون دعای کمیل شب جمعه را بگذرانیم، اما امروز توجه به اندیشه علی(ع) تنها محدود به مناسبت‎های مذهبی شده است.

وی ادامه داد: نویسندگان نهج‎البلاغه را منشور انقلاب می‎دانستند و همیشه فرازهایی از آن را در گعده‎های خود می‌خواندند اما در نسل امروز چنین چیزی وجود ندارد.

حسن بیگی با اشاره به رمان قدیس و چگونگی نوشتن آن گفت: انگیزه نوشتن این رمان به سال‎های قبل باز می‎گردد، به خصوص به دهه ۶۰ ما جوانان انقلابی بودیم که تازه نوشتن را شروع کرده بودیم و دوست داشتیم در مورد مسائل دینی از جمله قصه‎های قرآن کار کنیم، این تمرکز روی موضوعات و مفاهیم دینی در دهه ۶۰ وجود داشت، در عین حال که نویسندگان درگیر مسائل جنگ و دفاع مقدس نیز قرار داشتند.

وی ادامه داد: نهج البلاغه و علی(ع)  برای من ویژگی خاصی داشت، من همیشه تلاش داشتم، اگر قرآن را می‎خوانم، برای تکمیل آن باید نهج‎البلاغه را  هم بخوانم، معتقد هستم، اگر ما بخواهیم قرآن را در زندگی خود عملیاتی کنیم، نیازمند مطالعه نهج‎البلاغه علی(ع) هم هستیم، با نهج البلاغه خوب می‌توان علی(ع) را هم شناخت.

حسن بیگی تصریح کرد: بنابراین این دغدغه شناخت علی(ع) تفکر و اندیشه اش برای من وجود داشت، دوست داشتم این اندیشه و تفکر در آثارم انعکاس پیدا کند، اما به صورت خاص، بعد از نوشتن رمان «محمد» بود که من تصمیم گرفتم به نوعی به علی(ع) نیز بپردازم، به شخصیت علی(ع) نه به تاریخچه زندگانی، بلکه به اندیشه و تفکر او. به همین دلیل دلیل شخصیت اصلی رمانم را یک کشیش مسیحی ساکن مسکو انتخاب کردم تا از طریق او به شناخت علی(ع) بپردازم.

این نویسنده با اشاره به جهان شمولی اندیشه حضرت علی(ع) گفت: من در اثر خود به این موضوع  نیز اشاره کرده‌ام، همان جایی که جورج جرداق با کشیش درباره علی(ع) صحبت می‎کند و می‎گوید: علی(ع) در دین نمی‎گنجد، متعلق به همه انسانیت است.

وی ادامه داد: جورج جرداق بیانیه حقوق بشر را که با الهام از انقلاب فرانسه نوشته شده است، با سخنان امام علی(ع) مقایسه می‎کنند و شباهت‎های زیادی می‎بیند که در ۱۴۰۰ سال پیش که وحشی‎گری همه دنیا و اروپا را گرفته بود، شخصی با افکاری این چنین زندگی کرده است. لذا همه این‎ها نشان می‎دهد که به نوعی علی متعلق به یک دین یا مذهب شیعه نیست وبه کل اسلام و ادیان الهی تعلق دارد.

حسن‎بیگی در پاسخ به این پرسش که چرا نویسندگان ادبیات داستانی در سال‎های اخیر در حوزه ادبیات علوی کار چندان شاخصی نداشته‎اند و در این حوزه تنها یک یا دو رمان دینی با موضوع علی(ع) نگاشته شده است، گفت: شبیه این سوال را پسر کشیش از پدرش می‌پرسد، که اگر علی(ع) این است، پس چرا کشورهای اسلامی عقب مانده هستند و جزو کشورهای جهان سوم محسوب می‎شوند، کشیش سرش را تکان می‎دهد و می‎گوید، علی مثل گنجی می‎ماند که در دست مسلمانان است،  اما آنها نتوانستند این گنج پنهان را بیرون بیاورند.

وی افزود: به اعتقاد من مشکل اصلی نپرداختن به حضرت علی(ع) در قالب رمان عدم ارتباط و عدم شناخت از علی(ع) است، همان طور که گفتم با وجود اینکه ما خود را شیعه علی(ع) می‎دانیم، اما علی(ع) در دهه ۹۰ بسیار مظلوم‎تر از دهه ۸۰،  ۷۰ و ۶۰ است.

نویسنده رمان «محمد» با اشاره به اینکه شناخت علی(ع) و ترویج این شناخت از زبان هنر امروز ضرورت بیشتری پیدا کرده است، گفت: امروز بحث شیعه هراسی رو به تبلیغات است و این یک نگرانی است، که عده‎ای تلاش می‎کنند، در اسلام جنگ مذهبی راه بیاندازند، این بسیار خطرناک است، صداهای بلندتری از صدای سیاست و دولت ها لازم است و این همان صدای ادبیات و هنر است.

وی گفت: در این میانه اما بازدهی کار هنرمندان ما چیزی نبوده است، هنرمندان باید تلاش کنند، توطئه‎های خارجی را بشناسانند و جلوی درگیری‎های فر‎قه‎ای را بگیرند، اکنون نیز زمینه‎های لازم برای تولید آثار دینی و مذهبی فراهم است، اما اینکه کار کم می‎شود یا نمی‎شود، به دغدغه‎های نویسنده مرتبط است، اینگونه نیست که وقتی یک کار مذهبی تألیف می‎شود،  ناشران تمایلی به انتشار آن نداشته باشند یا مخاطب استقبال نکند و به فروش نرود، بلکه بالعکس برخی کتاب‎های مذهبی فروش قابل توجهی داشته‎اند.

حسن‎بیگی با انتقاد از عدم توجه به تبلیغ و توزیع مناسب کتاب‎های مذهبی در داخل کشور و خارج از آن گفت: رمان خوب و موفق وقتی در حوزه دینی نوشته می‎شود، تنها یک بخش از مسیر پیش رفته است، بخش مهم دیگر توزیع و تبلیغ مناسب برای آن به جهت دسترسی مخاطب است. این نیز متأسفانه به ساختار فرهنگی و تشکیلات فرهنگی کشور باز می‎گردد که به دلیل نبود جایگاهی برای توزیع و ترجمه کتاب در ایران، ما نتوانسته‎ایم در این حوزه جهانی وارد شویم.

وی ادامه داد:  تعداد نویسندگانی که دغدغه مذهبی در آثارشان داشته باشند، اندک است، اما برای همین تعداد اندک نیز شرایط به گونه‎ای نیست که دائما بخواهند به سراغ اینگونه آثار بروند، این توقع وجود دارد از نویسنده‎ها که آثار مذهبی و دینی داشته باشند، از طرفی دیگر نیز نمی‎توان انتظار داشت که نویسنده سالی یک رمان بنویسد، دغدغه‎ها و معیشت نویسندگان چندان اجازه چنین کاری را نمی‎دهد،  جایگاه نویسندگان نیز متزلزل است و همه این‎ها دست به دست هم داده تا تعدد آثار مذهبی اندک باشد.