به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا، «داگلاس نیوتن» نویسنده و استاد تاریخ در کتاب تحسین‌شده خود «تاریک‌ترین روزها»، بگومگوهای سیاسی مطرح‌شده در انگلستان را به چالش کشیده است.

طی 9 ماه گذشته همزمان با سالگرد صدسالگی جنگ جهانی اول، تلاش‌هایی برای تغییر حافظه عمومی انگلستان درباره این جنگ بزرگ از سوی سیاستمداران این کشور صورت گرفته است.

«مایکل گوو» وزیر آموزش‌وپرورش انگلستان برنامه Blackadder Goes Forth را که از بی‌بی‌سی پخش می‌شد به دلیل اینکه داستان‌های کمدی آن از بی‌فایدگی جنگ به‌جای بزرگداشت آن صحبت می‌کرد، به باد انتقاد گرفت و معاون او محافظه‌کاران را به پاشیدن بذر تفرقه سیاسی در سالگرد صدسالگی جنگ جهانی محکوم کرد. از سوی دیگر بوریس جانسون محافظه‌کار نیز سخنان او را مزخرف خواند و خواستار برکناری او شد.

اما در این میان «تاریک‌ترین روزها»ی «داگلاس نیوتن» یک مداخله به‌موقع و مهم در این بحث است. نیوتن در بحبوحه روایات ساخته‌شده از بحران قبل از جنگ، سه ادعای کلیدی را که در کنار هم ورود انگلستان به جنگ بزرگ را توصیف می‌کند، هدف قرار داده است.

نخستین مورد این است که انگلستان به‌طور کامل حق‌به‌جانب بود چراکه هرآن چه می‌توانست برای جلوگیری از جنگ انجام داد. دوم این‌که انگلستان تا تاریخ 4 اوت که آلمان به بلژیک بی‌طرف حمله کرد و انگلستان در پاسخ به آلمان اعلام جنگ داد، وارد جنگ نشده بود. سوم این‌که تصمیم‌گیری برای جنگ در انگلستان تقریباً همگانی صورت گرفت و تنها تعدادی از صلح‌طلبان با آن مخالفت کردند.

اما نیوتن دیدگاه متفاوتی را بیان می‌کند. او چنین استدلال می‌کند که انگلستان یک تماشاگر بی‌طرف در جنگ نبود که تنها عقیده‌اش حفظ صلح باشد، بلکه در سیاست خارجی خود یک حامی مصمم اتحاد علیه آلمان بود.

تعهد انگلستان به صلح نامتقارن بود، برای مهار آلمان آماده بود، اما چنین اراده‌ای را در رابطه با مهار فرانسه و روسیه نداشت. نیوتن همچنین در مورد ورود انگلستان به جنگ به بهانه حمله آلمان به بلژیک می‌گوید نقض بی‌طرفی بلژیک دلیل مداخله انگلستان در جنگ نبود بلکه به دلیل تعهد استراتژیک دولت انگلستان به فرانسه بود و در مورد آن پیش از اعلام اولتیماتوم آلمان به بروکسل تصمیم‌گیری شده بود.

نیوتن همچنین در مورد اقدامات انگلستان برای آمادگی در طول بحران ژوئیه صحبت می‌کند که چگونه در تلگرافی به فرماندهان نیروی دریایی خود در 27 ژوئیه، نیروی دریایی را در بالاترین سطح آمادگی برای جنگ قرارداد. این تصمیم یک هفته پیش از ورود آلمان به بلژیک گرفته‌شده بود.

نیوتن می‌نویسد که در طول بحران، اکثریت اعضای کابینه مخالف ورود به جنگ بودند و عدم محبوبیت سیاست‌های «ادوارد گری» وزیر وقت امور خارجه انگلستان باعث مخفی‌کاری او در یک توطئه شد. اعضای کابینه موافق جنگ تصمیمات مهمی در خارج از کابینه گرفتند که اکثریت بی‌طرف را به‌سوی جنگ سوق ‌داد.

این دیدگاه نیوتن، انگلستان را کمتر متفاوت از قدرت‌های اروپایی در جنگ نشان می‌دهد. در این کشور نیز مانند جاهای دیگر سیاستمداران مردم را به‌سوی جنگ کشاندند، اما اقدامات خود را دفاعی و پیشگیرانه معرفی کردند.

این کتاب متفکرانه و شیوا انتقاد از کل سیاست‌های انگلستان در 1914 نیست بلکه درخواستی برای متمایز کردن داستان چگونگی ورود انگلستان به جنگ جهانی اول از آن چیزی است که توسط رهبران این کشور برای توجیه مداخله در جنگ بیان می‌شود.
این کتاب 25 دلاری در 416 صفحه توسط انتشارات ورسو در تاریخ 12 آگوست 2014 راهی بازار کتاب شده است.