به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ منصور آذری درباره‌ی احتمال تصویب شدن قانون تخصیص یک درصد از بودجه‌ عمرانی ادارات دولتی به خرید آثار هنری در مجلس، اظهار کرد: این اتفاق به نفع هنرهای تجسمی خواهد بود. انجام چنین برنامه‌ای برای حمایت از هنر، در کشورهای پیشرفته‌ی دنیا متداول است.

او گفت: همان‌طور که وقتی به بحث ساختار شهری وارد می‌شویم، نظام مهندسی شامل طراحی خیابان، تراکم ساختمان‌ها، مهندسی ساخت و ... مطرح می‌شود و تلاش بر این است که با کارشناسی دقیق، خدمات لازم به بهترین شکل ممکن داده شود، طبعا باید به هنر هم به‌عنوان یک مقوله‌ی بشری توجه شود که روی زیبایی‌شناسی و آگاهی مردم و ارتقای آن تأثیر بگذارد. اگر به مواردی مانند رنگ، نحوه‌ی ساخت‌وساز و ... توجه شود، فرهنگ عمومی مردم هم بالا خواهد رفت.

این هنرمند مجسمه‌ساز بیان کرد: معتقدم اگر آثار تجسمی در هر کشوری، در جایی متناسب با اقلیم منطقه نصب شوند، مردم می‌توانند خاطرات خود را در آنجا احیا کنند. همه‌ی این موارد بر هنری شدن چهره‌ی شهر تأثیر می‌گذارد. شهری که هنر در آن وجود دارد، شهری زنده و پرتکاپو خواهد بود.

این عضو هیئت مدیره‌ی انجمن مجسمه‌سازان ایران اظهار کرد: همان‌طور که تماشای طبیعت لذت‌آفرین است،‌ تماشای آثار هنری هم می‌تواند لذت‌بخش باشد و بهره بردن از آثار هنری مستلزم انجام برنامه‌هایی است که بتوان به‌وسیله‌ی آن‌ها، هنر را به زندگی مردم وارد کرد. طبیعتا یکی از این برنامه‌ها، تصویب قانون «یک درصد ...» است. تصویب این قانون نشان‌دهنده‌ی رشد فرهنگی ایران است و هزینه‌ی گزافی هم نخواهد داشت.

او با بیان این‌که هنرهای تجسمی را نباید صرفا تزیینی ببینیم، گفت: هنر تجسمی به‌لحاظ معنوی، یک هنر کاربردی است، مانند این‌که ما با دیدن آثار نقاشی‌خط یاد اشعار حافظ می‌افتیم. در سفری که چندی پیش به استانبول در ترکیه داشتم، متوجه موضوع جالبی شدم؛ من در این سفر پیراهنی را پوشیده بودم که روی آن با سیاه‌مشق شعری نوشته شده بود، آنجا متوجه شدم که خارجی‌ها تمایل زیادی دارند از این پیراهن عکس بگیرند و نوشته‌ی این پیراهن توجه آ‌ن‌ها را جلب می‌کند.

وی ادامه داد: ما هنری غنی‌ در ایران داریم، چرا نباید به هنرمان بها بدهیم؟ ما می‌توانیم هویت‌مان را در جهان با آثار هنری‌مان نشان دهیم.

آذری همچنین گفت: آثار تجسمی مانند لاک روی ناخن زنان نیست که نبودنش، خللی در زیبایی ایجاد نکند. هنرهای تجسمی هویت‌بخش هستند و در آن‌ها زیبایی صرف مد نظر نیست.

وی افزود: مثلا میدان فردوسی را با مجسمه‌اش می‌شناسند و این میدان بدون مجسمه‌اش معنی ندارد؛ آثار هنری هویت یک ملت را به‌نمایش می‌گذارند.

این هنرمند در بخشی از سخنانش بیان کرد: باید نظر مدیران شهری به ضرورت هنر جلب شود. اگر هنری نباشد، یک جامعه مرده است. در شهری که شادی و نشاط در آن وجود ندارد و افراد به موجودات ماشینی تبدیل می‌شوند و همیشه همه عصبی هستند، به یک بازگشت به خود نیاز خواهیم داشت و اگر قانون «یک درصد ...» تصویب شود، آغازی خواهد بود برای این‌که تغییراتی در این عرصه ایجاد شود.

او با بیان این‌که سیاست‌گذاری‌هایی مانند تصویب قانون «یک درصد ...» ممکن است ابتدا با مخالفت‌های زیادی روبه‌رو شود، گفت: مثلا وقتی قرار بود برای اولین‌بار سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران برگزار شود و مشخص شد که برای آن حدود یک‌میلیارد تومان هزینه شده است، این خبر مثل توپ صدا کرد و نسبت به آن انتقاد شد که پرداختن به این موضوع با صرف هزینه‌ی سنگین چه نتیجه‌ای دارد؛ ولی حالا می‌بینیم که سمپوزیوم تهران به یک برند تبدیل شده و هنرمندان از نقاط مختلف دنیا برای شرکت در آن، سر و دست می‌شکنند.

آذری اضافه کرد: تصویب قانون «یک درصد ...» نشان می‌دهد که دولتمردان ما به هنرمندان بها می‌دهند و شائبه‌های ضد هنر بودن آن‌ها از بین می‌رود، چون همان‌طور که می‌دانیم، شانتاژ و جوسازی‌هایی وجود دارد مبنی بر این‌که دولتمردان به هنر توجه ندارند، در حالی که تصویب و اجرای این قانون سبب می‌شود که توجه دولتمردان ثابت و تبلیغات منفی خنثی شود.