به گزارش فرهنگ امروز به نقل از پژوهشکده تاریخ اسلام؛ همزمان با طرح نظریه نسبیت انیشتین، نظریه  پیوستار در حوزه فیزیک ارائه شد. تا قبل از انیشتین این نظر وجود داشت که مکان مکان است و زمان، زمان. اما نظریه انیشتین، تمام نظریه‌های سنتی را در هم پیچید و زمان را به صورت بعد چهارم در کنار سه بعد دیگر مطرح کرد. هرمان مینکوفسکی نظریه‌ای رادیکال را مطرح کرد و آن اینکه این جهان یک پیوستار است و هیچ اتفاقی در این جهان نمی‌افتد، در حالی که اگر ما زمان و مکان را مربوط به یک پیوستار در نظر بگیریم، و زمان را بعد چهارم در نظر بگیریم، تمام اتفاقات، تنها تغییر مختصات است و بعد از این نظریه بود، که سفر در زمان، مطرح شد و پس از آن بود که با گرایش‌هایی مواجه شدیم که به دنبال ایجاد پیوستار در علوم انسانی بودند. برخی از علوم انسانی که درگیر این نوع نگرش شدند تاریخ، روان‌شناسی و زبان‌شناسی هستند و در این رشته‌ها، نوعی پیوسته‌نگری بوجود آمد که کل ماجرا را به مثابه یک واحد نگاه می‌کند. این تغییر نگاه، باعث می‌شود به جای اینکه به دنبال تحولات باشیم، به نسبتی میان حالت‌ها و شرایط معتقد باشیم. 

اگر تاریخ را به مثابه یک پیوستار نگاه کنیم، اولین مسأله این است که تاریخ از یک سری مقوله ساخته شده و نه تحول  و به گذشته و آینده به مثابه آنچه که نیست نمی‌نگریم.  در این نشست، سیره‌نگاری به مثابه یک پیوستار مورد بررسی قرار خواهد گرفت و به تطبیقات پیوسته‌نگری در سیره‌نگاری پرداخته خواهدشد. 

این نشست روز شنبه پانزدهم آذر ماه از ساعت ۱۷ تا ۱۹ در محل پژوهشکده تاریخ اسلام برگزار خواهد شد.