به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ «آلفردو جیمز پاچینو» بازیگر پرآوازه آمریکایی را بدون شک می‌توان در زمره بزرگترین بازیگران تاریخ سینمای جهان دانست که در طول سال‌های متوالی با گزیده‌ کاری کلاس کاری خود را همواره حفظ کرده است و با چهره کاریزماتیک و سبک خاص بازی خود به سمبل بازیگری معاصر بدل شده است.

«پاچینو» که حالا 74 ساله است در گفت‌وگو با نشریه سینمایی هالیوود ریپورتر در پاسخ به اولین پرسش درباره ریشه‌های علاقه‌اش به بازیگری گفت: معلم کلاس هشتم از من خواست تا بخشی از انجیل را بخوانم و من این کار را به بهترین شکل ممکن انجام دادم. او از اجرای من خیلی خوشش آمد و روز بعد به خانه استیجاری ما در برانکس آمد و با مادربزرگم قهوه خورد و در آنجا از من خواست که به این کار ادامه دهم، فکر می‌کنم نقطه عطف زندگی‌ام در آنجا شکل گرفت.

او یادآور شد: زمانی که 26 ساله بودم در موسسه «The Actor Studio» قبول شدم و از آن به بعد به عنوان یک بازیگر دارای هویت شدم. «The Actor Studio» یکی از بزرگترین موسسات هنری در آمریکاست و جایی است برای تجربه کردن بازیگری در آنجا از پیر و جوان تست گرفته می‌شود و این که چه کسی هستید اصلا مهم نیست. اگر قبول شوید حتی یک پنی هم از شما دریافت نمی‌کنند. هنگامی که من به این موسسه رفتم «الیا کازان» در آنجا تدریس می‌کرد و در واقع چیزی تدریس نمی‌شد بلکه همه چیز را تجربه می‌کردیم. «وحشت در نیدل پارک» اولین فیلمم بود و همین فیلم بازی در فیلم «پدرخوانده» را برای من به همراه داشت، چرا که فکر می‌کنم «کاپولا» قصد نداشت من را برای این فیلم انتخاب کند اما هشت دقیقه از فیلم «وحشت در یندل پارک» را تماشا کرد و خوشبختانه همه چیز تغییر کرد.

«پاچینو» در پاسخ به سوالی درباره دلیل موفقیت «پدرخوانده» عنوان کرد: فکر می‌کنم مجموعه‌ای از عوامل به موفقیت این فیلم کمک کرد. «پدرخوانده»1 را به دلیل داستانش براساس کتاب «ماریو پوزو» را بیشتر دوست دارم و ساخت قسمت دوم بدون قسمت اول عملا امکان‌پذیر نبود. «پدرخوانده 2» فیلمی شخصی از «فرانسیس مورد کاپولا» است.

این بازیگر در ادامه مصاحبه با خبرنگار هالیوود ریپورتر فیلم «بعداز ظهر سگی» را به عنوان فیلمی معرفی می‌کند که اگر امروز نیز ساخته می‌شد باز هم نتیجه‌ای فوق‌العاده به همراه داشت و ادامه داد: "وقتی ساخت فیلم به پایان رسید «نسیدنی لومت» نزد من آمد و گفت که این فیلم برای ما نیست و زندگی خودش را دارد. می‌توانستم انرژی که «لومت» برای ساخت فیلم صرف کرده را به خوبی احساس کنم".

این بازیگر کهنه کار سینمای جهان در پاسخ به پرسشی درباره داستان کشف «جسیکا چستین» چنین گفت: مشغول انتخاب بازیگر برای فیلم «سالومه» بودم، بازیگران خوبی را تست کردم اما قصد انتخاب هیچ یک را نداشتم تا این که دختری وارد شد و سلام کرد. می‌دانستم کسی او را پیشنهاد کرده و شنیده بودم که با استعداد است. وی شروع به روخوانی بخشی از یک فیلمنامه کرد و من نمی‌توانستم آنچه را که می‌بینم باور کنم. به «رابرت فاکس» (تهیه‌کننده سرشناس) که در کنارم نشسته بود گفتم این یک رویاست؟ و او گفت؛ نه. او یک نابغه بازیگری شبیه «مارلون براندو» است. شش سال بعد «جسیکا چستین» به ستاره سینما تبدیل شد.

«آل پاچینو» در انتها درباره فعالیت سینمایی‌اش گفت: فکر می‌کنم در حال حاضر خیلی کار می‌کنم و به صورت متوالی در چندین فیلم بازی کرده‌ام. تاکنون نتوانسته‌ام در هیچ فیلمی با «مارتین اسکورسیزی» همکاری کنم اما قرار است در آینده در کنار «رابرت دنیرو» و «چو پشی» در فیلمی به کارگردانی اسکورسیزی بازی کنم.

این بازیگر طی پنج دهه حضور فعال در دنیای سینما، در فیلم‌های ماندگاری بازی کرده است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به «پدرخوانده»، «سرپیکو»، «بعدازظهر سگی»، «عدالت برای همه»، «گشت‌زنی»، «صورت زخمی»، «بوی خوش زن»، «مخمصه»، «وکیل مدافع شیطان»، «کافه چینی»، «تاجر ونیزی»، «13 یار اوشن» و «قتل منصفانه» اشاره کرد.

او برای فیلم‌های «پدرخوانده»، «سرپیکو»، «پدرخوانده 2»، «بعدازظهر سگی» «عدالت برای همه»، «گلن گلی گلنراس»، «دیک تریسی» و «بوی خوش زن» نامزد جایزه‌ی اسکار شد که برای فیلم آخری، موفق به دریافت این جایزه شد.

جایزه‌ی‌ بافتا بهترین بازیگر مرد، چهار جایزه‌ی گلدن گلوب، بهترین بازیگر جشنواره‌ی کارلووی واری، بهترین بازیگر جشنواره‌ی سن‌سباستین و دریافت شیرطلای افتخاری جشنواره‌ی ونیز در سال 1994 بخشی از افتخارات سینمایی این بازیگر سرشناس هستند.