به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ میرزا غلامرضا اصفهانی در سال 1246 متولد شد. پدرش به‌خاطر این‌که پسری نداشت، به امام رضا (ع) متوسل شد و وقتی در سال 1246 خداوند به او فرزند پسری عطا می‌کند، نام او را «غلامرضا» گذاشت. غلامرضا اصفهانی در کودکی تمام قرآن را حفظ کرد و به درس و مکتب بسیار علاقه‌مند بود.

هنر خوشنویسی در دوره‌ی قاجار به شکوفایی رسید و هنرمندانی در این دوره پا به عرصه گذاشتند که نام ایران را با این هنر در دنیا بر سر زبان‌ها انداختند. میرزارضا کلهر، میرحسین خوشنویس‌باشی، میرزا کاظم، میرزا عباس نوری و آقا فتحعلی حجاب شیرازی از جمله‌ی این هنرمندان بودند و میرزا غلامرضا هم توانست بین این ستاره‌های هنر به‌خوبی بدرخشد و محبوب پادشاه‌های قاجار شود.

میرزا غلامرضا اصفهانی به‌خاطر مهارتش در دو خط نستعلیق و شکسته‌نستعلیق به دربار محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار فراخوانده شد و به معلمی شاهزادگان قاجاری مشغول شد. پیشرفت او به حدی بود که در 25 سالگی 200 شاگرد داشت. شیوه‌ی او در خوشنویسی را از محکم‌ترین و قوی‌ترین شیوه‌های خوشنویسی می‌دانند و آثارش را از زیباترین آثار باقی‌مانده از هنرمندان خوشنویس عهد قاجار به‌شمار می‌آورند. او در ترکیب‌بندی حروف و کلمات استاد زمان خود بود.

محبوبیت او در دربار باعث شد مورد حسادت قرار گیرد و به اتهامی به زندان بیفتد و به اعدام محکوم شود. البته وساطت نزدیکان شاه و شاگردان زیادی که در دربار داشت، باعث از بین رفتن خشم ناصرالدین‌شاه و آزادی او شد. این اتفاق سهم زیادی در از بین رفتن موقعیت میرزا در دربار داشت و او تلاش بسیاری کرد تا دوباره موقعیت گذشته را به‌دست آورد.

خط میرزا غلامرضا اصفهانی

آثار و شهرت این خوشنویس نه‌تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای جهان و در زمان حیاتش نمود داشته است. آثار او را پادشاه‌های هندی در مجموعه‌های خود نگه‌داری می‌کردند و معیرالممالک نیز در یادداشتی که از سفرش به اروپا باقی مانده، گفته است که عکس میرزا و اثری از او را در تالاری که به نام مردان بزرگ جهان مزین بوده، دیده‌ است.

میرزا علاوه بر خوشنویسی، شعر هم می‌گفت و تخلص «غزال» را برای خود انتخاب کرده بود. همچنین این هنرمند چند جلد کتاب و رساله نوشته است که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به «رساله تحفه‌الوزرا»، «رساله‌ای در اصطلاحات صوفیه»، «گلستان سعدی به خط شکسته»، «سفرنامه حاج سیاح» و تعداد زیادی قطعات و سیاه‌مشق‌های نستعلیق و شکسته‌نستعلیق اشاره کرد.

آثار این هنرمند خوشنویسی در موزه‌ها و مراکز هنری مختلفی از جمله کتابخانه سلطنتی، کتابخانه مجلس شورای ملی، کتابخانه ملی، کتابخانه حاج حسین آقا ملک، کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، کتابخانه ملی پاریس و کتابخانه خصوصی مرحوم سیدنصرالله تقوی نگهداری می‌شود.

میرزا غلامرضا اصفهانی وقتی 54 ساله بود، صاحب فرزند پسری شد که در کودکی به علت ابتلا به بیماری از دنیا رفت و تأثیر زیادی در روحیه‌ی پدرش گذاشت، به‌حدی که میرزا آرزوی مرگ خود را کرد.

او چهار سال پس از این اتفاق، در سال 1304 درگذشت و در باغ میرزا حسین‌خان سپهسالار در چشمه‌علی شهرری به خاک سپرده شد.