به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ تونی اسمیث ضمن ابراز خوشحالی گفت : برایم افتخار بزرگی است که جایزه کتاب یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های کوهنوردی به من تعلق‌گرفته است.{لینک}

کتاب My Father, Frank: Unresting Spirit of Everest ماجراهای بالا رفتن پدر کوهنوردش آن هم دو بار به سوی اورست در دهه ۱۹۳۰ و زمانی است که هیچ‌کس قله را فتح نکرده بود است. فرانک کوهنوردی حرفه‌ای خود را با قله ۷۰۰ متری پاوی آرک در کامبریای انگلیس شروع کرد(در سال‌های جنگ جهانی) و بعد برخی قلل مشهور در آلپ و هیمالیا را درنوردید. وی در سال ۱۹۳۳ ، تنهایی و بدون اکسیژن به سوی اورست کوه‌پیمایی تاریخی خود را آغاز کرد و تا ۸۲۰ فوتی نزدیک قله هم رفت که رکورد وی تا سال ۱۹۵۳ و فتح رسمی قله اورست هرگز شکسته نشد.

سه سال پس از تاریخ مذکور، وی مجدداً به اورست بازگشت اما دوباره موفق به فتح نشد اما با رازی نهفته از کوه به پایین آمد و راضی نشد درباره آن چیزی بگوید. آن راز دیدن جسد «اورست نورد» مشهور، جرج مالوری بود که ۱۲ سال قبل از آن تاریخ همراه اندرو ایروین به سوی اورست رفته بود.

فرانک راز خود را فقط به ادوارد نورتون گفت. نورتون رهبر تیم کوهنوردی سال ۱۹۲۴ بود و پسر فرانک بعداً با دیدن نامه‌ای که پدرش به نورتون نوشته بود، آن را در پشت کتاب خود چاپ کرد.

گفتنی است فرانک اسمیث نه‌تنها کوهنوردی می‌کرد، بلکه عکاس و نویسنده توانایی بود که از خود ۲۷ کتاب نیز بر جای گذاشته است و بعدها معلوم شد شدت علاقه به اورست، باعث جدایی از همسرش نیز شد.
فرانک در سن ۴۸ سالگی به دلیل ابتلا به مالاریا در سال ۱۹۴۹ درگذشت.

دستاوردهای فرانک در دهه قبل از جنگ جهانی  دوم بخشی از تاریخ کوهنوردی است. قله نوردی وی به سوی Kangchenjunga در سال ۱۹۳۰ و موفقیت در فتح قله Kamet در سال پس‌ازآن، باعث شد تا در سال ۱۹۳۳ به سوی اورست برود، سفری که دون اکسیژن تا ۸۲۰ فوتی قله پیش رفت. اما در سال ۱۹۳۷ نیز به سوی قله هندی Garhwal و ۲۴ هزار فوتی با سبک موسوم به سبک‌وزن سریع/  rapid lightweight style بالا رفت.

پیش از تلویزیون و اینترنت، فرانک آن‌قدر معروف بود که به عنوان سلبریتی زمان خود نامش در روزنامه‌ها و کتاب‌ها بیاید و خودش نیز ۲۷ کتاب بنویسد.