به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر، رولد دال بيش از همه به خاطر نوشتن داستان‌هاي كودكان شناخته‌شده است، اما وقتي بحث بزرگسالان مي‌شود، او مطمئنا حرف‌هايش را نمي‌خورد. وقتي جي ويليامز كه به تازگي نويسندگي را آغاز كرده بود در سال ۱۹۸۰ نامه‌اي را به اين نويسنده نوشت و از او درباره داستان كوتاهي كه نوشته بود راهنمايي خواست، هيچ‌وقت انتظار نداشت پاسخی دریافت کند، چه برسد به اينكه پاسخی تا اين حد صادقانه‌اي نيز برایش ارسال كند.

دال او را سورپرايز كرد و پاسخش را در نامه‌اي داد و به ويليامز ۱۷ ساله اخطار داد تا اين حد از صفات بزرگ استفاده نكند و آثار نويسندگان داستان كوتاه آمريكايي را بخواند. اين نويسنده در نامه‌اش نوشته بود: من داستان‌ات را خواندم. فكر نمي‌كنم بد باشد، اما بايد از استفاده كردن بيش از حد صفات خودداري كني. آثار همينگوي را بخوان، مخصوصا آثار ابتدايي‌اش را و ياد بگير كه چطور جمله‌هاي كوتاه بنويسي و چطور تمام آن صفت‌هاي بزرگ را حذف كني.

ويليامز كه بيش از ۳۰ سال است در زمينه روزنامه‌نگاري فعاليت كرده، مي‌گويد ابتدا از پاسخ او جا خورده بود، اما در نهايت نصيحت‌هايش سودمند بودند. او گفته است: با غرور جواني انتظار داشتم او بگويد كه واي چه داستان فوق‌العاده‌اي نوشته‌اي... اما مسلما پيشنهاد او عملي شد، چون جمع و جور نوشتن به عنوان يك روزنامه‌نگار جوان به من كمك بسيار كرد و از آن چيزهاي بسياري ياد گرفتم.

ويليامز كه حالا براي كمپاني ارتباطات عمومي ۷۲پوينت كار مي‌كند، اين نامه قديمي را در جعبه‌اي از نامه‌هاي ديگری که از مادرش بود، پيدا و آن را در تویيتر منتشر كرد. به خاطر ري‌تويیت پست او از سوی حساب تويیتر بنياد ادبي رولد دال، اين پست پاسخ‌هاي بسياري دريافت كرد و بيش از هزار نفر طي چند روز آن را ري‌تويیت كردند.

ريچل وايت مدير مجموعه‌ها و مسئول آرشيو موزه رولد دال گفت: اين نامه بسيار براي او عادي به نظر مي‌رسد و با همان لحن رك و بي‌محاباي مخصوص دال نوشته شده است. دال نامه‌هاي بسياري را از مردمي دريافت مي‌كرد كه از او راهنمايي مي‌خواستند و هر چه پيرتر مي‌شد، پاسخ‌هايش نيز كمي پيچيده‌تر مي‌شدند. اين نامه‌ها كاملا در تضاد با نامه‌هاي او براي كودكان است كه دوست‌داشتني و مهربانانه بودند.

اين نامه در كتابي درباره نامه‌هاي دال كه سال آينده منتشر خواهد شد موجود خواهد بود.