به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ توماس گوستا ترانسترومر متولد ۱۵ آوریل ۱۹۳۱ در استکهلم، از نویسندگان برجسته منطقه اسکاندیناوی و از برترین ادیبان و شاعران سوئد بعد از جنگ جهانی دوم بود که پس از سکته مغزی در سال ۱۹۹۰ و از دست دادن قدرت تکلم، تا لحظه مرگ خود به نوشتن ادامه داد.

«یورن وی مان»/ Björn Wiman در روزنامه «داگنز نی هتر/ آخرین اخبار»  نوشت: توماس شاعر و روانشناسی بود که زندگی روزمره را درون یک حیرت باشکوه به تصویر کشید که در ادبیات سوئدی منحصربفرد شد و لذت خاصی را به خواننده سوئدی اهدا کرد.وی در سال ۲۰۱۱ توانست نوبل ادبیات را از آن خود و ملت سوئد کند. به نوشته وی مان، توماس ترانسترومر نیمی از زندگی روزمره خود را صرف روانشناسی صنعتی می کرد و نیم دیگر را به شعر و شاعری می گذراند.

توماس اولین مجموعه شعری خود را در سال ۱۹۵۴ منتشر کرد و بعدها قارت واژه های خود را فراتر از اسکاندیناوی دید و اشعارش به بیش از ۶۰ زبان زنده دنیا ترجمه شد.

یکی از قدرتهای جادویی قلم وی نوشتن زبان سرد سوئدی بدون زواید و توصیف طبیعت به مانند نقاشی های زنده ژاپنی بود. به همین خاطر توماس سعی کرد هایکوی سوئد باشد.

یکی از رازهای موفقیت ترجمه شدن واژه های توماس به ۶۰ زبان ، به روز نوشتن وی در کنار خلاصه نویسی به صورت اقتصادی بود که باعث شد تا خواننده، اصل کلام وی را در یک کتاب ۲۲۰ صفحه ای بیابد و در یک شب آنچه وی گفته را دریافت کند.

از ترانسترومر  بیش از ۱۳ کتاب شعر بر جای مانده است که همان طور که گفته شد مجموعه «۱۷ شعر» را در سال ۱۹۵۴ منتشر کرد و آخرین مجموعه اشعار وی نیز در سال ۲۰۰۴ بنام «معمای بزرگ»/ Den stora gåtan راهی بازار شد.

«زندان»، «عم و اندوه گوندولا»، «برای زندگی و مرگ»، «میدان بازار وحشی»، «بالتیک»، «راه ها»، «دیدن در تاریکی»، «زنگ ها و آهنگ ها»، «بهشت نیمه تمام» و اسرار راه از مجموعه اشعار توماس ترانسترومر است که در زمان حیاتش منتشر شدند.

شاعر بزرگ سوئد همچنین ۱۴ جایزه ادبی دریافت کرد که معروفترین آنها نوبل ادبیات بود که در سال ۲۰۱۱ آن را دریافت کرد.