به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ ۲۵۷ مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه های آزاد اسلامی سراسر کشور خطاب به حمید میرزاده نامه سرگشاده نوشتند.

متن این نامه به شرح ذیل می باشد:

«جناب آقای میرزاده ریاست دانشگاه آزاد اسلامی

با سلام؛

متاسفانه وجود برخی کج سلیقگی ها و احیانا عدم اطلاع برخی از تصمیم سازان آن دانشگاه از قانون، سبب شد تا آذر ماه سال گذشته بخشنامه ای خلاف قانون به منظور ایجاد محدودیت برای تشکل انقلابی بسیج دانشجویی، ابلاغ و در دستور کار واحدهای دانشگاه آزاد قرار گیرد.

آقای میرزاده؛

بی شک همانگونه که خود به خوبی می دانید بخشنامه مذکور و تلاش برای ایجاد محدودیت در مسیر فعالیت های بسیج دانشجویی نه تنها بر خلاف قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی و مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی است که به فرموده رهبر معظم انقلاب قوانین آن لازم الاجرا است، بلکه اذهان را به این سمت و سو می کشاند که شاید جریانی در دانشگاه آزاد رخنه کرده و در حال اجرای سیاست شکست خورده عناصر برانداز و رویای آشفته حذف بسیج از دانشگاه ها را می بینند. نگرانی از آن است که جریانات سیاسی خاص تلاش نمایند که بر تصمیمات مسئولین دانشگاه آزاد تاثیر گذاشته و با ایجاد محدودیت برای تشکل های ارزشی و انقلابی همچون بسیج دانشجویی، راه را برای اجرای فازهای بعدی پروژه ی خیانت آماده کند.

آقای میرزاده

متاسفانه تلاش های بسیج دانشجویی برای حل و فصل این مشکل که نتیجه ی اقدام غیرقانونی آن دانشگاه بوده، از طریق تعامل و گفتگو راه به جایی نبرد و بسیج دانشجویی در واحدهای مختلف دانشگاه آزاد را  اسیر رفتارهای سلیقه ای و فرا قانونی برخی مسئولین طراز اول دانشگاه آزاد نموده است، این در حالی است که مسولین واحدهای دانشگاه آزاد خود نیز دچار مشکلات عدیده ای در مورد این بخشنامه شده اند و فضای تعاملی ایشان علی رغم میل باطنیشان، با بسیج دانشجویی تحت الشعاع قرار داده است. بدتر از همه آنکه بسیج دانشجویی تاکنون هیچ توضیح و پاسخ منطقی در خصوص چرایی این اقدام دریافت نکرده است.

با این تفاسیر بسیج دانشجویی به عنوان تشکل دانشجویی که با دستور صریح بنیانگذار انقلاب اسلامی تاسیس گردیده و مفتخر است به اینکه اعضای آن از زبان و قلم حضرت امام روح الله (رحمه الله علیه)، لقب «فرزندان معنوی» ایشان را دریافت کرده حق پیگیری حقوقی و قانونی این مشکل و لغو مصوبه ی غیرقانونی فوق را برای خود محفوظ دانسته و تمام تلاش خود را برای مقابله با جریانی که به دنبال دولتی کردن تشکل های دانشجویی است، به کار خواهد برد.

در پایان بد نیست قدری به این پرسش بیندیشد که چگونه است در دولتی که مسئولین آن ادعای حقوق دانی دارند زیر پا گذاشتن آشکار قوانین کشور، این چنین با بی اعتنایی مواجه شده و واکنشی در بر ندارد و پرسش مهمتر اینکه چرا در دولتی که از هر فرصتی و به هر بهانه ای بر شعار حمایت از آزادی بیان تاکید می کند، این همه تلاش برای دولتی کردن و محدود سازی تشکل های دانشجویی وجود دارد؟»