به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایرنا؛ کیانوش غریب پور با بیان اینکه دوره چهارم نمایشگاه تصویر سازی قرآن پس از ۱۰ سال فاصله برگزار شد، اظهار کرد در این دوره از نمایشگاه به لحاظ کمی نسبت به آنچه پیش بینی می کردیم تعداد آثار کمتری دریافت شد؛ آن هم نه به دلیل عدم استقبال هنرمندان، بلکه به دلیل کاهش چشمگیر تولید کتاب های تصویری با موضوع قرآن که لازم است عوامل آن در نشستی با کارشناسان مورد بررسی قرار گیرد. 

به گزارش ایرنا، بخش تصویرسازی هنرهای تجسمی بیست وسومین نمایشگاه بین المللی قرآن از روز جمعه نوزدهم تیرماه افتتاح شده و تا سه شنبه بیست وسوم تیرماه ادامه دارد؛ علاقه مندان به بازدید از آثار تصویرسازی قرآنی می توانند به بخش هنری نمایشگاه قرآن واقع در بزرگراه حقانی، ورودی کتابخانه ملی مراجعه کنند.

نظر غریب پور را درباره کیفیت آثار تصویرسازی قرآنی نیز جویا شدیم؛ وی در این زمینه هم معتقد بود از ۱۰ سال پیش تاکنون با افت کیفیت در آثار مواجه شده ایم؛ به طوری که آثار قدیمی تر و نزدیک تر به ۱۰ سال پیش به لحاظ کیفی بهتر از آثاری هستند که اخیراً و نزدیک به دهه ۹۰ تولید شده اند. 

این هنرمند گرافیست و تصویرگر «بی رغبتی ناشران به موضوعات قرآنی» و «بی انگیزگی تصویرسازان برای مواجه شدن با چالش های تصویرسازی قرآنی» را دو دلیل اصلی کاهش تعداد کتاب های تصویری و مصور قرآنی دانست و گفت: بی رغبتی ناشران به موضوعات قرآنی ریشه در پایین آمدن حجم سفارش ها دارد که طبیعتاً به کاهش رویکرد تقاضا باز می گردد؛ بی انگیزگی تصویرسازان برای مواجهه با چالش های تصویرسازی قرآنی نیز ناشی از فقدان مبانی نظری در تصویرگری قرآن است؛ ضمن این که سال های گذشته سخت گیری های بسیاری برای تصویرگری در حوزه قرآن اعمال شده است.

دبیر بخش تصویرسازی بیست وسومین نمایشگاه بین المللی قرآن با تأکید بر اینکه آنچه گفته شد بر اساس تحلیل شخصی است و دلایل این مشکل باید دقیق تر مورد بررسی قرار گیرد، تصریح کرد: موضوع تصویرگری برای مضامین قرآنی پیش از ورود هنرمندِ تصویرگر به مرحله خلق اثر باید تئوریزه شود؛ به طوری که مبانی موضوع برای تصویرگر روشن باشد و بداند در چه حیطه ای کار می کند؛ نه اینکه در میانه یا پایان کار با موانع مختلفی مواجه شود.

غریب پور در پاسخ به اینکه افت آثار هنری به لحاظ کمی و کیفی تنها به رشته تصویرگری مربوط است یا سایر رشته های تجسمی حاضر در نمایشگاه را نیز شامل می شود، گفت: به طور دقیق نمی توانم اظهار نظر کنم؛ اما این گونه به نظر می رسد که غیر از خوشنویسی سایر هنرها به جای رشد، افت داشته اند؛ زیرا وابسته به مفاهیم زیبایی شناسی مرتبط با موضوع و در نهایت تفکرات و نظریه هایی هستند که در دوره های مختلف هنری - اجتماعی تغییر می کنند؛ اما خوشنویسی با کلام قرآن انطباق ذاتی دارد و صعود و افول کمتری را نسبت به سایر هنرها به خود می بیند.

وی همچنین افزود: با وجود آنکه همواره مبانی اعتقادی بر فضای کشور حاکم بوده، جای تأسف دارد که در عمل در این حد فقیر و ضعیف عمل کرده ایم. 

غریب پور که طراح پوستر بیست وسومین نمایشگاه بین المللی قرآن نیز بوده، در پاسخ به اینکه هنرمندان تصویرگر ما تا چه میزان می توانند مفاهیم قرآنی را در قالب آثار خود به افراد جامعه منتقل کنند، گفت: این بحث نیز نظری است؛ کار هنرمند تصویرگر روایت کردن مضمون با ابزار تصویر است؛ او زمانی می تواند این کار را به درستی انجام دهد که موضوع را درک کرده باشد و بتواند اما و اگرها و ممنوعیت هایی هم که در این زمینه وجود دارد را از سر بگذراند.

این هنرمند تأکید کرد: لازم نیست تصویرگران به متن قرآن و مفاهیم غیر قابل تصور آن بپردازند. کار تصویرگر در موضوع های قرآنی با سایر موضوع های دیگر ادبیات داستانی در عمل تفاوتی ندارد؛ تنها تفاوت در رعایت مستندات است که با ترکیبی از احترام و تعظیم شأن قرآن، لحن متفاوتی به خود می گیرد.