شناسهٔ خبر: 36728 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

گفتگو با بازیگران زن نمایش «سفر»

جایگاه زنان در نمایش «سفر» قابل توجه و تامل است. روایت نوع خاصی از یک مثلث عاشقانه که ماجرای آن توسط آدم هایی روایت می شود که سالها کنار هم زندگی کرده اند بی آنکه بدانند چه اثری در زندگی هم گذاشته اند.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛  از بجنورد،‌ نمایش «سفر» به کارگردانی یعقوب صدیق جمالی، یکی از نمایش های بخش مسابقه دهمین جشنواره تئاتر رضوی بود که مورد توجه مخاطبین قرار گرفت. 

نمایشی که توسط هنرمندان شهر تبریز و بعنوان نماینده تئاتر آذربایجان شرقی در تالار شمس مجموعه تئاتر شهر بجنورد روی صحنه رفت. در حاشیه جشنواره فرصتی پیش آمد تا گپ و گفت کوتاهی با بازیگران زن این نمایش بزنیم و شیوه کارگردانی و ایفای نقش آنان در نمایش «سفر» را جویا شویم.

بخشش «بتول» برایم تکان دهنده بود

سعیده حامد بازیگر، ابتدا درباره داستان این نمایش و شخصیت «بتول» گفت: نقشی که من ایفا می کنم، خانمی حدودا پنجاه و پنج ساله ست که دو سال بعد از ازدواجش متوجه شده که همسرش دلباخته زن دیگری ست و نمی تواند زندگی را با او ادامه دهد.

وی افزود: همسر این زن که عکاس حرم رضوی ست، پس از جدایی خادم افتخاری حرم می شود و امیدوار است دختر جوانی را که آنجا دیده بود دوباره ببیند. وقتی «بتول» متوجه این ماجرا می شود، همراه دختر دو ماهه اش «آزاده» به شهر دیگری سفر می کند و آنجا ساکن می شود.

این بازیگر تئاتر ادامه داد: زمانی که آزاده سی ساله می شود، بتول و دخترش به پیشنهاد «پروانه» که همسایه آنهاست راهی مشهد می شوند تا عید را در حرم رضوی باشند. جایی که هیچ یک در سی سال گذشته پایشان را آنجا نگذاشته اند چرا که «بتول» نمی خواسته احتمالا با همسرش مواجه شود.

بازیگر نمایش «آرشین مال آلان» افزود: در طی سفر به مشهد وقتی جای خالی در هتلی پیدا نمی کنند، طی ماجرایی سر از خانه ای در می آورند که در واقع منزل بتول و همسرش بوده. همانجاست که متوجه می شود پروانه نیز همان دختر جوان و معشوقه همسرش است.

حامد تصریح کرد: پایان ماجرا زمانی ست که بتول متوجه می شود همسرش پنج سال قبل درگذشته، در حالیکه لحظه ای در حیاط خانه با او رو به رو می شود.

سعیده حامد با بیان اینکه ویژگی این نقش برای او تلاشی ست که بتول برای تنها بزرگ کردن فرزندش داشته، تصریح کرد: بخشش بتول در صحنه آخر برای من تکان دهنده است، ایستادگی او و اینکه از تقصیر همسرش می گذرد برای من دوست داشتنی بود.

روانشناسی کاراکتر ویژگی مهم شیوه کارگردانی

در ادامه ساناز نظری دیگر بازیگر نمایش «سفر» با اشاره به اینکه من و سعیده حامد نقش زنانی بیست شال بزرگتر از خودمان را بازی می کنیم چراکه در تبریز بازیگر مسن تر از ما نیست، تصریح کرد: برایم جالب بود، یک نفر بی آنکه این زن را بشناسد به او دلباخته و سالها در انتظارش بوده. با آنکه این مرد زن گرفته و بچه دار شده بود اما هنوز در فکر زن هست و وقتی که پس از چند سال برای زیارت به حرم می رود مردد است که آیا می شود آن خادم حرم را دوباره ببیند؟ این انتظار برایم جالب بود و اینکه اگر در آن زمان به راحتی حالا این دو می توانستند با هم ارتباط بگیرند شاید سرنوشت شان شکل دیگری رقم می خورد.

نظری درباره شیوه بازی گرفتن و کارگردانی یعقوب صدیق جمالی، تصریح کرد: مهمترین ویژگی کارگردانی ایشان این است که قبل از شروع تمرین های نمایش، سه چهار جلسه شخصیت ها را روانشناسی می کند. در این جلسات شما بعنوان بازیگر متوجه خواست کارگردان می شوید و بعد می توانید آزادانه خلاقیت خود را ابراز کنید.

اهمیت به بازیگری

بیتا آزادی بازیگر نقش دختر جوان در نمایش «سفر» با اشاره به اینکه نقشی که من بازی کردم به شخصیت خودم نزدیک بود، گفت: «آزاده» دختر بازیگوشی ست که دلداده همسایه شان است و در طی نمایش مدام از او حرف می زند، مگر جایی که بیش از قبل متوجه جای خالی پدرش می شود و بعد از سی سال دغدغه پیدا کردن پدرش در او جان می گیرد.

بازیگر جوان تئاتر تبریز درباره کارگردانی صدیق جمالی نیز گفت: کار با ایشان لذت بخش است، چرا که به بازیگر و بازیگری اهمیت می دهد و زمینه را برای ارائه بازی بازیگرش فراهم می کند.

نظر شما