به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛ نسیم ادبی بازیگر نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» درباره بازی در نقش زنی قاتل که سال ها به عنون تیتر اول حوادث کشور مطرح بوده است گفت: این نمایش دو سال قبل نیز در سالن شمس موسسه اکو به صحنه رفته بود. در آن زمان من دیرتر از بقیه بازیگران به جمع گروه اضافه شدم و تقریبا در فاصله سه روزه برای ایفای نقش آماده شدم بنابراین بازی در نقش ژاله برای من کاملا کشف و شهودی بود.

وی ادامه داد: در آن مقطع زمانی به پیشنهاد ساناز بیان کارگردان نمایش، فیلم مستند «خط قرمز» مهناز افضلی را دیدم اما ساناز بیان تاکید داشت که به هیچ عنوان بازی من در نوع بیان دیالوگ ها و طرز رفتار و حرف زدن شبیه به شخصیت شهلا جاهد نباشد. در حقیقت در اجرای نقش من تلاش کردم نمونه حد وسطی را از این شخصیت مد نظر قرار دهم. ژاله در این نمایش زن جوان و عاشقی است که متهم به ارتکاب قتل همسر یک چهره ورزشی شناخته شده و هووی خودش است.

این بازیگر و کارگردان تئاتر بیان کرد: در حقیقت در اجرای این اثر نمایشی تلاش کردیم که خیلی کُدوار عمل کنیم و به همین دلیل نیز نام شخصیت های نمایش با نام اصلی افرادی که مرتکب این جنایت ها شده اند، متفاوت است. دلیل این اقدام کارگردان این بود که می خواست جامع تر به موضوع نگاه کند نه اینکه این رفتار و اتفاق را در حد یک شخصیت خاص محدود کند. ساناز بیان نمی خواست در این نمایش تنها داستان این سه زن را روایت کند چون نمونه این قتل ها بسیار است و شاید تنها این چند نمونه به دلیل برخی شرایط اجتماعی در رسانه ها و جامعه پررنگ شده اند. اگر سری به زندان ها بزنیم نمونه های بسیاری از سودابه‌ها، نسرین ها و ژاله ها را خواهیم دید که ماجرای آنها رسانه ای نشده است.

بازیگر نمایش «اتاق ۴۹۸» درباره ایفای این نقش بیان کرد: در اجرای نقش ژاله تنها در یکی دو مورد شبیه به لحن واقعی سوژه اصلی صحبت کردم اما در بقیه اپیزود تلاشی برای شبیه سازی با شخصیت مورد نظر صورت نگرفته است. اعتقاد شخصی من این است که برای ایفای برخی از نقش هایی که از نمونه های واقعی گرفته شده اند نوعی انرژی از طرف شخصیت اصلی به بازیگر داده می شود و من هم این انرژی را دریافت کردم.

کارگردان نمایش «چشم هایی که مال توست» ادامه داد: من و ستاره اسکندری در نمایش «هم‌هوایی» هر دو نقش شخصیت شهلا جاهد را ایفا کردیم اما هر کدام از این دو نقش کاملا با هم متفاوت هستند و ابعاد مختلفی از شخصیت این زن را به نمایش می گذارند. ایفای این نقش بسیار برای بازیگر کار سختی است چون شخصیتی است که بعد از گذشت سال ها هنوز درباره اینکه آیا قتل را او انجام داده بود یا خیر بین مردم حرف زده می‌شود.

ادبی درباره قضاوت نکردن نویسنده درباره شخصیت هایی که در این نمایش خلق کرده است، گفت: این نمایش تلاش دارد به این امر توجه نشان دهد که جور دیگری هم می توان به این زن ها نگاه کرد. یکی از تماشاگران نمایش بعد از پایان کار به من گفت که همیشه نسبت به این زن تعبیر دیگری داشته است اما با دیدن این نمایش به جنبه دیگری از وجود او نیز پی برده و در قضاوتش دچار تعدیل شده است. نکته مورد توجه در نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» این است که ما قضاوتی درباره این زن ها نمی کنیم و تنها به شکل مستند به اتفاقاتی که برایشان رخ داده اشاره می کنیم.

بازیگر سریال «حلقه سبز» متذکر شد: حتی برای پرهیز از قضاوت کردن در اجرای جدید این نمایش چند دیالوگ به اپیزود ژاله اضافه شد تا مخاطب مجبور به قضاوت نشود و مثلا نسبت به این شخصیت احساس دلسوزی پیدا نکند. چون این نمایش اثری مستند است و باید ابعداد گسترده ای را در بر بگیرد و مخاطب نیز در پایان همچون واقعیت نباید متوجه شود که این زن دست به ارتکاب قتل زده است یا نه. بسیاری از مردم ممکن است قصه این زنان را بدانند اما زمانی که به دیدن یک نمایش مستند یا فیلمی که درباره آنها ساخته شده می نشینند و مستندوار با زندگی آنها روبرو می شوند منظر فکری شان تغییر می کند.

وی در پایان صحبت هایش تصریح کرد: در واقع تئاتر یعنی فرهنگ سازی و با این شیوه است که ما می توانیم اشخاصی را روی صحنه زنده کنیم و درباره آنها اطلاعاتی به مخاطب بدهیم که در زندگی واقعی تصویر دیگری از آنها به مردم ارایه شده است. حتی اگر این نمایش بتواند یک تماشاگر را متوجه و آگاه سازد موفق عمل کرده است.

نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» نوشته و کارگردانی ساناز بیان با بازی گیتی قاسمی، نسیم ادبی، بهاره رهنما، آیه کیان پور تا ۲۰ مهرماه ساعت ۲۱ در تماشاخانه باران به صحنه می رود.