به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ این نمایشنامه‌نویس ایرلندی در طول زندگی نویسندگی خود بیش از ۳۰ اثر منتشر کرد که از جمله معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به «فیلادلفیا، من دارم می‌آیم»، «ایمان شفابخش»، «برگردان‌ها» و «رقص در لوناسا» (جشن آغاز فصل برداشت در ایرلند) اشاره کرد.
 
«فرایل» فارغ‌التحصیل کالج «سنت کلمبیا» است که بعدها برای مقام کشیشی به مطالعات دینی پرداخت، هر چند وی از ادامه شغل پدر سرباز زد و تا حدود ۵۰ سالگی به کار معلمی پرداخت.
 
اشتیاق او به نویسندگی موجب شد که پیش از انتشار دو مجموعه آثار داستانی، نخستین داستان‌های کوتاه خود را در نشریه «نیویورکر» به چاپ رساند.
 
«فرایال» نخستین موفقیت صحنه‌ای خود را در سال ۱۹۶۴ با اثر «فیلادلفیا، من دارم می‌آیم» به دست آورد و از آن پس نمایشنامه‌های او از جمله «آزادی شهر» (۱۹۷۳) و «داوطلبان» (۱۹۷۵) در زمره آثار مطرح ادبیات نمایشی محسوب شده‌اند.
 
نمایشنامه «ایمان شفابخش» که درباره زندگی بازیگر فرانسوی «فرانسیز آردی» (Francis Hardy) است، به دلیل تلفیقی از خشونت، دلسردی و انسانیت، با نوشته مطرح «ساموئل بکت»، «آخر بازی» مقایسه شده است. هرچند خود «فرایل» از این مقایسه خشنود نبود و عنوان می‌کرد که خود او همیشه در میان آثار «بکت»، «چشم‌پوشی از زندگی» را یافته است؛ این نویسنده و نمایشنامه‌نویس هم‌چنین به عنوان یک نویسنده به شدت سیاسی شناخته می‌شود که در درگیری‌های انگلستان و ایرلند تاثیر بسیاری داشت.
 
«چارلز اسپنسر»، منتقد پیشین تئاتر و ادبیات نمایشی نشریه «تلگراف» در سال ۲۰۱۴ گفته بود: هرگاه آثار فرایل را روی صحنه می‌بینم، نمی‌توانم به هیچ یک از نماشنامه‌نویسان زنده هم‌سطح او فکر کنم. دو اثر برجسته او که از نظر من واقعا شاهکار محسوب می‌شوند، ایمان شفابخش و برگردان‌ها هستند. او استاد درهم‌آمیختن شاعرانگی، طنز و ژرفای احساسات روی صحنه بود.»
 
وی هم‌چنین یکی از بنیان‌گذاران کمپانی تئاتر «فیلددی» نیز به‌شمار می‌رود که نمایشنامه «برگردان‌های» او برای نخستین بار در آن‌جا به صحنه رفت و  جایزه صلح «اوارت بیگز» انگلستان را از آن خود کرد.