راضیه تجار در ابتدای این نشست با اشاره به این‌که بعد از گذشت سه دهه، جای خالی نویسندگان و شاعرانی که پس از انقلاب و در سال‌های دهه ۶۰ آمدند و آثار ماندگاری خلق کردند، به شدت احساس می‌شود، گفت: زمانی می‌توان این کاستی را جبران کرد که استعدادیابی کنیم و به آموزش علاقه‌مندان مستعد به شعر و داستان بپردازیم. به همین خاطر انجمن قلم با حوزه هنری کودک تعامل برقرار کرده تا به آموزش شعر و داستان‌نویسی کودک و نوجوان بپردازد.

محسن پرویز در پاسخ به این سوال که چرا حوزه هنری کودک و نوجوان با انجمن نویسندگان کودک و نوجوان به جای انجمن قلم ارتباط نگرفته است، گفت: انجمن قلم هم یک تشکل فراگیر است و در همه حوزه‌ها فعالیت می‌کند و نه تنها در زمینه شعر و ادبیات کودک و نوجوان که در حوزه بزرگسال نیز این نیاز احساس می‌شود؛ انجمن قلم نیز خود را موظف می‌داند که به تربیت نیروهای مستعد بپردازد. از سوی دیگر چون انجمن قلم، یک نهاد اجرایی نیست، به مشارکت مراکز اجرایی چون حوزه هنری احتیاج دارد.

محمد سرشار نیز گفت: طبق توافق انجام شده میان انجمن قلم و حوزه هنری کودک و نوجوان، تامین منابع درسی و معرفی استادان دوره‌های مختلف آموزشی بر عهده انجمن قلم است و هزینه‌های حق‌التدریس و هماهنگی و اجرا را حوزه هنری عهده‌دار شده است.

به گفته مدیر حوزه هنری کودک، دوره‌ها برای یک سال آینده طراحی شده و پیش‌بینی می‌شود ۳۰۰۰ نفر آموزش ببینند. نخستین دوره کلاس‌ها، زمستان جاری آغاز می‌شود و پس از سه ماه افراد مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. همچنین اطلاع‌رسانی در زمینه ثبت نام در دوره‌های مختلف از طریق وزارت ارشاد، حوزه هنری و رسانه‌های گروهی انجام می‌شود.

به گفته سرشار، هدف از برگزاری این دوره‌های آموزشی، کمک به افراد مستعد در زمینه شعر و داستان است تا حرفه‌ای‌تر شوند. از این‌رو سوابق ادبی متقاضیان شرکت در این دوره‌ها بررسی می‌‍‌شود تا افرادی هم‌سطح برای شرکت در یک دوره انتخاب شوند.

پرویز در پاسخ به این که تا چه اندازه از انتشار آثار برتر حمایت می‌شود، گفت: پیش از این انجمن قلم، طرحی داشته با عنوان «۱۰۰ اثر از ۱۰۰ نوقلم». ما در پی این هستیم که چنین طرحی تداوم پیدا کند. از سوی دیگر این برعهده سیاستگذاران حوزه نشر هم هست که از نوقلمان حمایت کنند.

به گفته محسن پرویز، ویژگی اصلی این طرح، همان‌طور که از عنوانش پیداست، ایجاد فرصت برابر برای ساکنان تهران با سایر شهرهای ایران است. عمده امکانات پرورش استعداد در زمینه‌های مختلف در تهران متمرکز شده و بعضی دوستان شاعر و نویسنده ما مجبورند هفته‌ای یک بار به تهران بیایند و باید برای این افراد، فرصت برابر با تهرانی‌ها ایجاد شود.

تجار نیز در ادامه گفت: فرآیند خلق اثر به سرعت اتفاق نمی‌افتد. نباید انتظار داشت با برپایی این کلاس‌ها، شاعر و نویسنده‌ای تربیت شود که بلافاصله بتواند شعر یا داستان قابل انتشار ارائه دهد. این دوره‌ها باید استمرار داشته باشد؛ تا جایی که به خلق آثار خوب و قابل دفاع بینجامد.

پرویز، یکی دیگر از اهداف این طرح را آموزش اصول علمی شعر و داستان دانست و افزود: این کلاس‌ها جنبه دینی و اعتقادی ندارد. ما نمی‌خواهیم شاعر یا داستان نویس تربیت کنیم. هدف این است که هنرجویان با نقد شعر و داستان آشنا شوند یا به پژوهش در این زمینه بپردازند.

سرشار نیز با اشاره به این‌که خود انجمن‌ها چون انجمن قلم یا انجمن نویسندگان کودک و نوجوان به برگزاری دوره‌های آموزشی اقدام می‌کنند، گفت: به هر حال انجمن‌ها بخشی از درآمد خود را از این طریق تامین می‌کنند اما چون انجمن‌ها غیردولتی‌اند و بودجه و اعتبارتشان محدود است، بر آن شدیم تا این دوره‌ها را به صورت فراگیر و از سوی یک نهاد غیردولتی چون حوزه هنری برگزار کنیم. از سوی دیگر، بهتر است استادان مورد نظر، از سوی انجمن معرفی شوند.

تاکنون برای شرکت و تدریس در «طرح ملی گسترش آموزش مبانی ادبیات، داستان‌نویسی و شعر کودک و نوجوان»، محمدرضا سرشار، ابراهیم حسن‌بیگی، شهرام شفیعی، بابک نیک‌طلب، محمود پوروهاب و ... اعلام آمادگی کرده‌اند.