«ایرانیان حافظه تاریخی ندارند» چرا مطرح می‌شود؟ وفاداری به خاطرات

هادی خانیکی: سیاست‌گذاری‌های فرهنگی از ایجاد حافظه تاریخی دور مانده است

هادی خانیکی گفت: معمولا سیاست‌گذاری‌های فرهنگی ما از ایجاد یک حافظه تاریخی دور بوده است؛ در حالی که برای هر شکلی از توسعه برخورداری از حافظه و تعلق خاطر اهمیت فراوانی دارد.

به خاطرات‌تان اعتماد نکنید/ دانشمندان در پژوهشی تازه درباره حافظه مدعی شدند

حافظه شبیه به صفحه ویکی‌پدیاست: «می‌توانی واردش شوی و اطلاعات را تغییر بدهی و آدم‌های دیگر هم می‌توانند این اطلاعات را تغییر بدهند.» وقتی خاطره‌ای را به یاد می‌آوریم پوشه‌های رولودکس مغزمان را ورق نمی‌زنیم تا پوشه درست را پیدا کنیم بلکه آن پوشه را از نو می‌نویسیم. ما هر بار که به خاطرات‌مان فکر می‌کنیم آنها را از نو می‌سازیم، هر بار نیز فضایی را برای جعل‌های بالقوه یا اشتباه خاطر آوردن باز می‌کنیم.

دوربین عکاسی هم فراموشی‌آفرین است و هم حافظه ایجاد می‌کند

داریوش رحمانیان، استاد تاریخ دانشگاه تهران گفت: دوربین هم سند تولید می‌کند البته نه سندی که نظریه رئالیسم بر آن باور دارد بلکه سندی که مورخ می‌تواند به آن استناد کند. دوربین هم نور می‌افکند و هم تاریکی ایجاد می‌کند این تناقض در ذات دوربین نهفته است. دوربین هم فراموشی‌آفرین است و هم حافظه ایجاد می‌کند.

چگونه حافظه خیانت می‌کند؟/ شکل‌های زندگی: درباره جولین بارنز و «درک یک پایان»

درک یک پایان واجد این سؤال مهم نیز است که آیا زندگی‌کردن در زمانه مملو از «انباشتگی»٨ و «ناآرامی»٩ زیستنی اخلاقی است؟ آیا نارسائی حافظه که ایدریئن از آن می‌گوید همانا ناتوانی حافظه و یا به تعبیر دقیق‌تر خیانت حافظه برای ارائه واقعیتی هماهنگ و سرراست از گذشته، تاریخ و خاطره نیست؟

موزه‌های زندگی روزمره/ تأملی بر «صنایع‌دستی‌ خاص‌پردازی‌شده»به مناسبت روز صنایع دستی

«حافظه فرهنگی» دارای چند مشخصه کلیدی است از جمله اینکه این نوع از حافظه در عینیت‌بخشی‌هایی متجسم می‌شود که معانی را به شیوه‌ای متراکم و تمرکزیافته ذخیره می‌کنند.

حافظه تاریخیِ یک غیاب

در ذهنم پرسش‌های زیادی هست در باب رابطه ادبیات و تئاتر و سینما و اقتباس سینمایی در آثار ادبی و به‌صحنه‌آوردن ادبیات در اجرای تئاتری و همچنین تأثیر ادبیات کلاسیک بر کار و شیوه دید آربی اُوانسیان و به‌ویژه علاقه او به «منطق‌الیر». فرصت اما کم است و سهم هرکس از پرسش اندک و ترجیح گویا این است که پرسش‌ها ربط مشخص و مستقیم به کتاب «تئاتر و سینمای آربی اُوانسیان» داشته باشند.

نقد داریوش رحمانیان بر کتاب داریوش بایندر (۱)؛

اهمال در تاریخ‌نگاری نهضت ملی؛ رشد ذهنیت توطئه

حافظه‌ی تاریخی کارکردهای سیاسی بسیار نیرومندی دارد؛ خاطرات یک ملت از تاریخش تبعات دامنه‌داری در زندگی سیاسی و اجتماعی ملت دارد و به نظر من بسیار ضرورت دارد محققانی بیایند و این وضعیت را اصلاح کنند و نشان دهند که علل و عوامل داخلی در کنار عوامل خارجی در سرشت و سرنوشت رویدادهای سیاسی جامعه‌ی ما نقش داشته است؛ این کتاب ازاین‌جهت اهمیت دارد.