فرهنگ امروز/ بهار سرلک: بروس دیویس، مدیر اجرایی سابق آکادمی علوم و هنرهای سینمایی داستان عجیب‌ و گره‌خورده اسکاری را که مارلون براندو برای بازی در «پدرخوانده» دریافت کرد، برای نشریه TheWrap شرح داده است. سال‌های نخست برگزاری آکادمی اسکار پر از داستان‌های افسانه‌ای است؛ افسانه‌های مجموع رای‌هایی که هرگز لو نمی‌رود، اعداد و ارقام مرموزی که برنده را به تندیس طلایی می‌رساند یا آقایانی که مدل ساخت تندیس این آکادمی شدند. اما افسانه‌های اسکار فقط به سال‌های ابتدایی این سازمان مربوط نمی‌شود. به طور مثال سوال‌
« اسکار براندو» کجاست، مطرح می‌شود. این عبارت مربوط به جایزه اسکاری که مارلون براندو در سال ١٩٥٤ برای بازی در فیلم «در بارانداز» گرفت، نمی‌شود بلکه به دومین جایزه او از این آکادمی در سال ١٩٧٢ و بازی در فیلم «پدرخوانده» مربوط می‌شود. در مقاله‌ای که به تازگی چاپ شده، می‌خوانیم خانمی که به جای براندو روی صحنه مراسم آمد و خود را ساشین لیتل‌فدر معرفی کرد، این جایزه را به جای براندو «پذیرفت»؛ نویسنده این مقاله کسی نیست جز دستیار براندو که ادعا می‌کند این تندیس سال‌هاست روی میز اتاقش قرار دارد. به نوعی حقیقت پوشیده، همان طور که ٥٠ میلیون بیننده نیز تایید می‌کنند، این است که دلیل حضور لیتل‌فدر به جای براندو و سخنرانی‌اش به جای این بازیگر به خاطر این بود تا از پذیرش افتخاری که آکادمی به او اعطا کرده، امتناع کند. اما دست لیتل‌فدر هرگز به این تندیس نخورد و هرگز روی میز اتاق کسی قرار نگرفت. با این وجود داستان «اسکار براندو» سال ١٩٩٥ وارد فصل عجیبی شد؛ مارتی اینگلز، بازیگری که به مدیربرنامه‌ بازیگران تغییر شغل داد، در نشستی خبری مطرح کرد که این تندیس در خانه یکی از مشتریانش است و قصد دارد به نفع خیریه، آن را به حراج بگذارد. خبرنگاران در مورد این داستان با آکادمی تماس گرفتند و مدیران به آنها یادآور شدند چنین اتفاقی برای اسکار «پدرخوانده» براندو حقیقت ندارد؛ تندیسی که براندو از پذیرشش امتناع کرد همان شب به انباری واقع در پشت‌صحنه مراسم بازگشت تا در مراسم‌های بعدی به بازیگری دیگر اهدا شود. اما این گفته حقیقت نداشت. وقتی اینگلز گفت که شماره سریال حک شده روی تندیس «١٦٠١» است، داستان پیچیده‌تر شد؛ براساس مدارک موجود در آکادمی علوم و هنرهای سینمایی تندیسی اهدا نشده وجود دارد که نمایشگاهی در نیویورک آن را به امانت گرفته است. طی تماسی با این نمایشگاه مشخص شد که این تندیس به نمایش عموم درآمده است.
از طرفی آکادمی که مطمئن بود حقه‌ای در کار است، ادعا کرد اینگلز تندیسی با شماره سریال «١٦٠١» ندارد و اینگلز عکسی از شماره سریال حک‌شده برای آنها فرستاد.
چنین چیزی ممکن نبود. آکادمی اسکار از سال ١٩٥٠ برای تک و اختصاصی بودن هر یک از تندیس‌ها عددی را روی آنها حک می‌کرد و هرگز عدد روی یک تندیس روی تندیس دیگری حک نمی‌شد. من می‌دانستم تندیسی که اینگلز فخرش را می‌فروشد هیچ ربطی به اسکار براندو ندارد اما نمی‌دانستم این تندیس را از کجا آورده یا چطور مثل تندیسی دیگر عددی اختصاصی دارد. این راز آکادمی را گیج کرد. اسکار اینگلز ساختگی نبود و شماره سریال نه تنها حقیقی بود بلکه این تندیس در میان تندیس‌هایی که در مراسم ٢٧ مارچ ١٩٧٣ اهدا شده، بود.
این تندیس از کجا آمده بود؟ وقتی پیشینه ثبت‌شده را بررسی کردیم تا ببینیم چه کسی کدام تندیس را دریافت کرده، در پوشه‌ای که برگه‌هایش ورق ورق شده بود و در برخی صفحاتش حاشیه‌نویسی‌هایی شده بود، متوجه شدیم تندیس «١٦٠١» همان تندیسی است که نمایشگاه نیویورک به امانت گرفته بود. اما در کنار آن صفحه‌ای بود که به تندیسی نوشته‌هایش پاک شده بود. وقتی این صفحه را جلوی نور گرفتیم، نوشته شده بود: «١٦٠١- طی برگزاری چهل‌وپنجمین مراسم مفقود شد.  
با بررسی فیلم مراسم مشخص شد راجر مور، بازیگر فیلم‌های جیمز باند این جایزه را به خانه برده است اما در نهایت آن را به آکادمی بازگردانده. اما داستان اهدای سومین اسکار چارلی چاپلین به اسکار براندو بی‌ربط نیست. در آن زمان چارلی چاپلین نمی‌توانست به لس‌آنجلس سفر کند بنابراین تندیس بسته‌بندی و به اروپا ارسال می‌شود اما در راه آسیب می‌بیند. خانواده چاپلین نامه‌ای برای آکادمی می‌فرستند و درخواست می‌کنند تندیس دیگری جایگزین کنند. البته که آکادمی می‌پذیرد.  راجر مور که چند روزی تندیس را در خانه نگه داشته بود، زمانی که تندیس آسیب‌دیده چاپلین به آکادمی بازمی‌گردد، اسکار براندو که مور به خانه برده بود، روی میز یکی از مدیران اسکار می‌ایستد؛ بنابراین پاسخ این سوال که دومین اسکار براندو کجاست؟ این است که برای چارلی چاپلین فرستاده شد.

روزنامه اعتماد