به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا، این ویژه‌نامه شامل گفتگوی احمد غلامی با رضا داوری اردکانی است. داوری در این گفتگوی مفصل تأکید می‌کند که «من به ایران فکر می‌کنم و دیگر اهمیت نمی‌دهم که در مورد شخص من چه می‌گویند».

داوری در بخشی از این گفتگو تصریح می‌کند «کار روشنفکر این نیست که بنشیند و بشمارد که چه کسانی با قدرتند و کدام‌ها بر قدرت. نمی‌دانم و از شما می‌پرسم، آیا با قدرت بودن به فرض اینکه راست باشد که نیست، و در عین حال قدرت را نقد کردن، ممکن است؟ من در سی سال اخیر همواره وضع موجود را نقد کرده ام».

این ویژه نامه همچنین شامل ۴ مقاله درباره آرا و افکار و آثار رضا داوری اردکانی به قلم مقصود فراستخواه، علیرضا رجایی، سیدجواد میری و شیما بهره‌مند است. مقصود فراستخواه در مقاله‌اش با عنوان «سهم مخاطبان در ساخته شدن خطابه‌ها: دو مورد مثال سروش و داوری» اظهار می‌دارد که جامعه و زمانه، اضطراب خود از وضع خویش را بر زبان این دو فیلسوف نهاد، به دو عبارت متفاوت.

علیرضا رجایی در مقاله «تأسیس و تعلیق: دو لحظه “داوری”» تاکید می کند که بر خلاف تصور رایج، رضا داوری روشنفکر یا متفکری محافظه‌کار نیست بلکه باطن رویکرد فکری او رادیکال است. رجایی می‌گوید: دکتر رضا داوری در یکی از امتحان‌های فلسفه سیاسی، این سؤال دشوار را از دانشجویانش پرسید که چرا هگل پرواز جغد مینروای خرد و حکمت را در خاکستری‌ِِ در خاکستری و در شبانگاه تاریخ می‌دید؟ و اظهار می‌دارد پرسشی که رضا داوری در آن امتحان فلسفه مطرح کرد هشداری تیزهوشانه بود…… «زبان از منظر رضا داوری اردکانی» عنوان مقاله سیدجواد میری در این ویژه نامه است.

او در این مقاله با اشاره به اینکه در ایران از منظر تئوریک و انتقادی به مسئله زبان پرداخته نشده است، نگاه رضا داوری اردکانی را یک استثنا می‌داند که تلاش کرده زبان را در یک مستوای اُنتولوژیک مورد مداقه قرار دهد. شیما بهره‌مند در مقاله‌ای با عنوان «تجدید عهد آزادی» به کتاب «آزادی، قانون و سازمان» رضا داوری اردکانی به عنوان وصیت نامه فکری این فیلسوف معاصر می‌پردازد و می‌گوید: کتاب داوری اردکانی در جایی تمام می‌شود که آغاز تاب نیاوردن و شوریدن است و به قول داوری این تاب نیاوردن شاید مقدمه تجدید عهد آزادی باشد. بهره مند می‌گوید: از دید داوری هیچ خیر و مصلحتی نباید آزادی مردم را محدود کند ….این ویژه نامه در ۱۰۰ صفحه توسط روزنامه شرق در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۴۰۳ منتشر شده و در روزنامه فروشی‌ها موجود است.