نویسنده کتاب«ای کاش گل سرخ نبود» در پاسخ به این‌که پرداختن به تاریخ معاصر و شخصیت‌های متاخر، حساسیت‌های خاص خود را دارد گفت: نوشتن از تاریخ، حساسیت‌برانگیز است و همواره منتقدانی هستند که کار تو را در بوته نقد می‌گذارند. من تلاش کرده‌ام در پرداختن به تاریخ، بی‌طرف باشم و جانبداری نکنم اما با این گفته موافقم که نوشتن از تاریخ معاصر، واکنش‌های بیشتری را به دنبال دارد زیرا افرادی هستند که دوره محمدرضا پهلوی را به خاطر دارند و همین مساله موجب می‌شود در موافقت یا مخالفت با داستان تو سخن بگویند.

آرمین با اشاره به این‌که در«۱۶ سال» بیش از آن‌که به مستند کردن تاریخ دوره رضا شاه بپردازد به نوشتن داستان پرداخته است گفت: من تاریخ آن دوره را مطالعه کرده و به اطلاعات خود افزوده‌ام. در واقع تاریخ آن زمان، پس‌زمینه داستانی شده که با نام «۱۶ سال» از سوی سوره مهر منتشر می‌شود. 

نویسنده «بوی خاک»، با اشاره به این‌که مطالعه، لازمه رسیدن به یک شخصیت‌پردازی خوب است، افزود: هرچه اطلاعات ما درباره یک شخصیت بیشتر باشد بهتر می‌توانیم درباره‌‎اش بنویسیم. به همین‌خاطر باید مطالعه کنیم و کتاب بخوانیم و یک شخصیت را از وجوه مختلف بشناسیم.برای مثال من باید برای نوشتن از رضا شاه و دوران او کتاب بخوانم و بر اطلاعات خود بیفزایم. گرچه همه این دانسته‌ها از فیلتر ذهن من می‌گذرد و هر قدر هم بخواهم بی‌طرف باشم باز از دریچه دید خود به وقایع نگاه می‌کنم.

آرمین معتقد است وقتی بر گذشته و تاریخ آن متمرکز می‌شویم«منِ تاریخی‌»‌مان فعال می‌شود و بهتر و راحت‌تر می‌توانیم درباره یک دوره تاریخی بنویسیم. البته لازمه فعال شدن این بخش از وجود ما، دانستن است. تا زمانی که یک دوره تاریخی را نشناسیم چطور می‌توانیم بر آن متمرکز شویم؟ از سوی دیگر درست است که توجه به تاریخ معاصر به خاطر نزدیک بودن به روزگار ما حساسیت‌برانگیزتر است اما اطلاعات بیشتری درباره تاریخ معاصر وجود دارد و ما بهتر می‌توانیم فضاها را درک کنیم.

از آرمین تا به حال آثاری همچون آن روز که عمه خورشید مرد، ای کاش گل سرخ نبود، شب و قلندر، سرود اروندرود، راز لحظه‌ها، گزیده ادبیات معاصر (دفتر ۱۶)، کیمیاگران نقش و بوی خاک منتشر شده است.